Zo had het kunnen gaan zondag 10 maart j.l

Femke Halsema de burgemeester van Amsterdam is zondag 10 maart j.l aanwezig zowel bij de plechtigheid in de Portugese Synagoge als bij de opening van het Nationaal Holocaust Museum.
Ze constateert in haar brief aan de Gemeenteraad namens de driehoek dat de aangemelde drie demonstraties in zoverre goed verliepen dat  de sprekers in de Synagoge niet werden overstemd.
Wel ontstond voor de komst van de hoogwaardigheidsbekleders op de hoek van de Plantage Kerklaan een niet aangemelde, spontane demonstratie tegen de Israëlische president. Deze  demonstratie is net als alle andere direct beoordeeld op de WOM criteria*.
Er ontstonden geen wanorderlijkheden wordt geconcludeerd.

Ze beschrijft in de brief dat ze toen zijzelf uit de auto stapte bij het museum ze opkeek van het volume en de nabijheid van de demonstranten op de hoek van de Plantage Middenlaan en de Plantage Kerklaan. Ze heeft contact opgenomen met de driehoek in het commandocentrum om te vragen of aan de nabijheid iets gedaan moest of kon worden.
Ze kon zich echter vinden in de opvatting van de driehoek. Er waren geen gronden op dat moment op basis van de Wet openbare Manifestaties om in te grijpen en operationeel was het niet verantwoord, aldus de burgemeester.

Hoe anders  was de situatie in oktober 2022 toen Halsema persoonlijk langs kwam bij de abortuskliniek in Amsterdam. De burgemeester die uitdrukkelijk aangeeft dat het lokale bestuur zich niet met de inhoud van demonstraties mag bemoeien wees de anti- abortusdemonstranten erop dat de vrouwen die bij de kliniek kwamen buitengewoon kwetsbaar zijn en dat zij de demonstranten als intimiderend ervaren.
Ze vroeg de vier anti- abortus demonstranten of zij niet inzagen dat het voor deze groep kwetsbare vrouwen hoe dan ook intimiderend overkomt???
Ook vroeg ze de demonstranten of ze vrijwillig verder weg wilden komen staan (dan de 25 m die ze nu in acht namen) Ze voegt eraan toe dat ze de gezondheidszorg belemmeren!*

Tja….
Was wel aardig geweest als deze zelfde burgemeester op 10 maart uit haar auto was gestapt, naar de demonstranten was toegegaan, had gezegd dat ze zich volgens de eigen website van Amsterdam hadden moeten aanmelden en dat hun gejel en geschreeuw erg intimiderend overkwam bij een kwetsbare groep die de Holocaust nog had meegemaakt en of ze misschien vrijwillig een eindje verder konden gaan staan….

Professor Jon Schilder, hoogleraar staats- en bestuursrecht van de VU is er helder over bij Een Vandaag  van 13-03 j.l: Demonstranten hebben niet het recht om allemaal leuzen te roepen die erg beledigend of discriminerend kunnen zijn. Dan overschrijdt je een duidelijke grens en dan mag de politie ingrijpen. En dan komt er een duidelijk einde aan het gezicht- en gehoorsafstandcriterium, dat overigens niet in de wet is vastgelegd zoals de burgemeester aangeeft maar voortvloeit uit jurisprudentie van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens en dat dus in die zin betrekkelijk is…

Ook aan de groepen die zo hoorbaar waren in de synagoge had ze misschien kunnen laten weten via de politie dat ze hun stemmen moesten matigen omdat ze immers vlakbij een gebedsgebouw stonden.

Een vergelijking met de verplaatsing van demonstraties  van Pegida voor moskees dringt zich hier op. Op de site van de gemeente Amsterdam wordt al een uitzondering gemaakt voor bepaalde gebouwen. De site:
Alleen de burgemeester kan beperkingen of voorwaarden opleggen. Extra beperkingen gelden rond bijzondere locaties zoals ambassades, regeringsgebouwen etc.

Juist ook  gebedshuizen lijken mij zulke locaties te zijn omdat er dan al gauw sprake is van een botsing van grondrechten. Nu werd er in de Portugese synagoge die zondag niet gebeden maar de mannen hadden wel allemaal een keppeltje op hetgeen betekende dat het religieuze karakter van de locatie door alle bezoekers werd onderschreven en gerespecteerd.

Kortom: ook een burgemeester ontkomt niet aan oordelen en (voor) oordelen waar het de beoordeling van demonstraties betreft*. Duidelijk wordt ook in de brief aangegeven dat de komst van de president van Israël, wiens vader overigens mede Nederland heeft bevrijd*, tot grote verontwaardiging leidde…
Dit is wat mij betreft een inhoudelijke opmerking, een weging in feite.
Had ze misschien aan het organiserend Comité moeten zeggen: Mij lijkt de komst van de president in de huidige situatie niet verstandig, een risico… Ik kan misschien wel voor zijn veiligheid instaan maar ik voorzie wel spreekkoren en verstoringen…. En ik ben niet van plan om die  tegen te gaan…. En het zou kunnen dat niet alleen de president maar ook juist de kwetsbare doelgroep van Holocaustoverlevenden en hun nageslacht daar wel eens ernstig door geïntimideerd en gekwetst zouden kunnen zijn….En dat is bepaald niet mijn bedoeling!

  • Zie Wet Openbare Manifestaties op basis van art 9 Grondwet. Een burgemeester kan een betoging slechts beperken of verbieden vanwege: bescherming van de gezondheid, in het belang van het verkeer en ter bestrijding of voorkoming van wanorderlijkheden.
  • Een zeer tendentieuze opmerking die helemaal niet is aangetoond
  • Daar valt veel over te zeggen.  Een probleem is de zgn ‘hostile audience’ problematiek. Als burgemeesters vrezen voor de aanwezigheid van een vijandig publiek (of die constateren), beperken ze nogal eens demonstraties of verbieden ze zelfs in de praktijk.
    Voorbeelden: Protest van de actiegroep Kick out Zwarte Piet in Dokkum 2018 en Staphorst 2022 ook tav een  KOZP actie die op een gewelddadige wijze tegemoet werd getreden.
    Een conclusie kan  helaas zijn dat gewelddadige eigenrichting loont en het criterium van kwetsend tav kwetsbare minderheden vervangt..
  •  De tussenzin is van mij…

Ode aan Louk Hulsman en internationale Vrouwendag

Vandaag 8 maart 2024.
De geboortedag van Louk mijn dierbare vriend en promotor, de abolitionist die zich beijverde voor een humaan strafrecht en dat ongetwijfeld een contradictio in terminis had gevonden, is alweer 15 jaar niet meer onder ons.
Hij de man die drugs en zeker hasjiesj wilde legaliseren, hoe zou hij aangekeken hebben tegen Holland explosieland, waar onder- en bovenwereld zich zo vermengd hebben?
En waar al sinds eind jaren tachtig een repressieve wind waait en een ‘war on drugs’?
197 explosies in Amsterdam zonder dat nog enig zicht is op verbetering, integendeel.
De driehoek merkt op dat burgers ‘eraan wennen’ en dat het einde niet in zicht is…
Zou hij gezegd hebben, tja dat komt er nou van? Had maar een keer naar mij geluisterd?
Voorzichtige bewegingen richting legalisering van soft drugs van Femke Halsema, hij had het toegejuicht.

En dan Internationale Vrouwendag, ook op 8 maart.
Ik heb me in mijn leven afwisselend met beide feestelijkheden bezig gehouden.
Bij Instituut Inleiding in Utrecht vierden mijn collega’s en ik deze dag met een etentje.
We waren de enige vrouwen bij de vakgroep en gebruikten de avond om gezellig te roddelen over de collega mannen.
Ik spreek nu over de jaren zeventig.
Is er sindsdien veel veranderd?
Mijn stelling was indertijd, toen ik actief werd bij de PvdA en zelfs gemeenteraadslid in Leiden,  dat als de vrouwen het voor het zeggen zouden krijgen in de politiek en in het landsbestuur de cultuur sterk zou veranderen, feminiener worden…
Tja.
Yesilgöz en van der Plas, feminiener? De één, die met overtuigende  grote ogen de ene gevaarlijke leugen na de andere verkondigt (zie vorige blog) , de ander, die een zeer verkeerde meneer van den Oever van Farmer Defense Force verdedigt als hij een Kamerlid van de NSC bedreigt.
Ondertussen hangt voor een groot deel van hen af hoe ons landsbestuur er dadelijk uit komt te zien…

Er zijn duidelijk meer vrouwelijke rechters, vrouwelijke advocaten en er is nu zelfs een vrouwelijk hoofd van de Landelijke Politie….
Er is een gezegde dat zegt dat waar beroepen minder status krijgen er meer vrouwen in vertegenwoordigd zijn…
Wellicht gaat dat op voor overheidsinstellingen maar gaat dat ook op voor de KLM met president directeur mevrouw Rintel? Marjan van Loon directeur van Shell maakt inmiddels plaats voor een man Frans Everts om wel heel vrouwelijk er met een volkswagenbusje op uit te gaan trekken….
Maar wat niet ontkend kan worden is dat internationaal mevrouw Christine Lagarde al langere tijd aan de financiële touwtjes trekt! Nu als directeur bij de Europese Centrale bank.
Dat vrouwen altijd aan de goede kant van de geschiedenis staan is natuurlijk onzin met een Marine Le Pen en een Georgia Meloni.
Zelf heb ik tijdens mijn periode bij de Emancipatieraad te maken gehad met een slangenkuil en niet lang daarna bij de Afdeling Vrouw en Recht in Maastricht met een krabbemand. Daar ben ik helaas niet meer heelhuids uit naar boven gekomen!
Vrouwen gunnen elkaar nu eenmaal niet vaak successen zelfs als het slechts succesjes betreft!

Wat zich in elk geval de laatste tijd afspeelt op het internationale toneel is een ware oorlog tegen de rechten die vrouwen met moeite verworven hadden, zoals abortus  en keuzevrijheid op het gebied van anticonceptie, geboortebeperking en het combineren van werk/carrière en gezin…
Rechts en extreem rechts vaak ook nog gecombineerd met een zwaar aangezet christelijk geloof zijn sterk in opkomst en moeten niets hebben van vrouwenemancipatie, gelijke behandeling,  humanisme en gender(keuze) gelijkheid.
Toch als je de Europese Emancipatiemonitor 2022 ernaast legt doet Nederland het nog niet eens zo slecht. Relatief veel Nederlandse vrouwen werken, weliswaar in deeltijd maar toch.
Het loonverschil tussen mannen en vrouwen is nog steeds te hoog, ruim 14 procent. Nederland staat op plaats 10.
Het aandeel vrouwelijke managers is een van de laagste van de EU. En qua gezondheid leven vrouwen langer maar hun gezondheid is slechter gemiddeld dan die van mannen.

Op de Gender Equality index (gebaseerd op cijfers uit 2019) scoort Nederland als derde plek niet slecht achter Denemarken. Helaas plaatst het World Economic Forum Nederland recent  dan weer op de 28 e plaats op het gebied van gelijke rechten tussen mannen en vrouwen.
Ook positief in Europa: Ierland zei in 2015 ja tegen het homohuwelijk en heeft nu op 8 maart een referendum over het weghalen van seksistische taal uit de Grondwet en in Spanje zijn er  op 8 maart grote marsen voor vrouwenrechten.

Kortom anno 2024 is er sprake van een gevarieerd beeld maar het blijft oppassen geblazen en er is veel werk aan de winkel, aldus Emma Lok, directeur van Belangenorganisatie Women Inc.

 

 

 

Mythomanie als gevaar voor de rechtsstaat

Zo zorgvuldig als we omgaan met mythomanie of pathologisch liegen in de psychiatrie zo volstrekt verwaarloosd wordt mythomanie in de politiek/bestuurlijke arena.
Rutte die een reputatie opbouwde van leugenaar om vervolgens geen actieve herinnering aan zijn leugens meer te hebben, wordt bijna zeker secretaris generaal van de NAVO.
Kennelijk ziet men in NAVO verband er geen gevaar in om met iemand te maken te krijgen die aan mythomanie lijdt.
Kenmerk is dat de leugens op den duur de eigen realiteit worden.
Het meest pregnante voorbeeld is natuurlijk Trump die nog steeds gelooft althans zegt te geloven dat de verkiezingen gestolen zijn en dit volhoudt… Zodanig dat hij misschien ook nog president wordt.
Pathologische leugenaars hebben de neiging zo kun je vinden op internet om natuurlijke performers te zijn.
Ze zijn vaak welbespraakt en weten hoe ze met andere mensen moeten communiceren wanneer ze aan het woord zijn.
Ze zijn ook vaak snelle denkers en erg creatief en origineel.
Pathologische leugenaars worden niet afgeschrikt door schuldgevoelens of het risico om ontdekt te worden.

De meest recente loot aan de stam is het liegen over migratie en asielcijfers.
In de eerste plaats liet Rutte het kabinet vallen over de zgn nareizigers waarvan hij wist dat het voor de Christen Unie een zwaarwegend punt was.
Op die manier werd het onderwerp migratie en asiel het belangrijkste onderwerp van de verkiezingen, met stip bovenaan. De VVD dacht hier garen mee te spinnen ,maar gaf in feite de PVV daarmee een troef in handen.
Niet alleen was het dus een strategische fout maar het was ook notoir onjuist wat werd gesteld.
Dat is inmiddels gebleken uit een rapport van de IND.
Was het een vergissing van Rutte en zijn VVD?
Dan was het in elk geval wel een vergissing die tijdens de verkiezingen systematisch werd volgehouden door zowel van der Burg als Yesilgöz.
De laatste beweerde zelfs met droge ogen dat er sprake was van nareiziger op nareiziger op nareiziger en dat Nederland aantrekkelijker is dan andere landen in Europa wat een aanzuigende werking heeft. Ze deed dat met de haar kenmerkende stijl van absoluut weten dat je het bij het rechte eind hebt en met grote ogen de camera in kijken*.
(Geen enkele journalist durfde daar overigens tegenin te gaan…. viel me op.
Dat had te maken met feitenkennis die steeds vaker ontbreekt denk ik…)

Het laatste wordt tegengesproken door onderzoek dat al uit 2015 stamt.
In de NRC van 1 maart: Foute cijfers, frustraties en asielbeleid geeft Mark Klaassen aan dat Yesilgöz niet de waarheid sprak, maar tevens hoe desastreus een dergelijk fabuleren uitpakte. Een politieke meerderheid wil zelfs dat Nederland niet meer gebonden is aan Europese asiel- en migratieregels.

Kortom: mythomanie door VVD bewindslieden met ernstige consequenties!
En misschien nog wel het ergste: erover praten in het parlement werd afgestemd!!
Rutte meldde nog eens dat het een onzindiscussie zou worden en dat hardere asielmaatregelen nu eenmaal hard nodig zijn…
Een onzindiscussie over pathologisch liegen door een demissionair minister in verkiezingstijd wat in feite manipulatie van de kiezers opleverde en bovendien een leugen die een kabinetsval met zich meebracht.
Het wordt keihard ontkend.
Wat overigens kenmerkend is voor mythomanie.

Wat gaat Rutte als secretaris generaal straks aan de wereld kondt doen?
Ik houd mijn hart vast!

  • De vraag is of hier sprake was van mythomanie of van zogenaamd gaslighting.
    Bij gaslighting gaat het om een vorm van psychologische manipulatie waarbij de pleger er , al dan niet bewust, op uit is het slachtoffer (tegenstander) mentaal te ontredderen. Dit probeert de pleger te bewerkstelligen door bij de ander twijfel te zaaien aan het eigen gezond verstand.
  • Vb: Een partner die vreemdgaat en betrapt wordt en als verdediging de aandacht vestigt op het wantrouwen van de ander. Of in het toneelstuk Gaslight de echtgenoot die het gaslicht lager draait en als zijn vrouw zegt dat ze minder ziet, repliceert dat ze vast wat aan haar ogen heeft.
    Deze vorm van manipulatie is zeer schadelijk voor de psychische gezondheid van de andere partij die ernstig aan zichzelf gaat twijfelen.
  • Als we denken aan het asielvraagstuk dan wordt er bewust mee gespeeld dat de ander, de kiezer, de interviewer, de kijker ed wel bang zal zijn dat hij een figuur als modder slaat als hij/zij twijfelt aan de zo stevig uitgesproken ‘waarheid’van de minister van Justitie en Veiligheid!!!

 

Ode aan Navalny in dichtvorm

Navalny 1

Als de hoop vervliegt
alleen een vaag gevoel nog over is
van dat het anders kan en moet

Van een man
die ons onbevreesd
vanaf het scherm, zijn hiernamaals, toeroept: geef niet op!

Een andere leider
een andere wereld
alles is mogelijk

Adem stokt
alsof de geschiedenis zelf
zich vergist, zich in verwondering omdraait:
uitgewist???

Dromen mag
dromen kan nog
zelfs in schuilkelders

Maar bloemen
bloemen leiden naar het gevang

Verdriet kent de dictator niet
maar voor zijn dròmen is hij bang.

 

Navalny 2: Nachtelijke dromen van een dictator

Uit zijn gouden kraan
komt geen water meer maar stromen bloed
In het holst van de nacht roept de dictator
om Kirill de patriarch
buiten zijn paleis op wacht
die hem herinnert aan zijn macht

Hem gauw nog even absolutie verleent
als munitie voor een nieuwe moord
waarmee de oppositie wordt gesmoord.

Dan valt hij weer in slaap
waant zich Euridice
op de vlucht voor Hades
Orpheus draait zich om en zij valt terug
reddeloos verloren
een stem roept luid:
voor eeuwig heb je het verbruid

Zwetend wordt hij wakker
en weet: Alexei is niet meer….
mijn grootste angst

Maar dan is er het besef
ook deze vangst betreft alleen een lichaam
zijn geest zal hem iedere nacht bezoeken
totdat ook hij valt, terugvalt in een Hades
waaruit geen Orpheus hem ooit terug zal roepen.

Navalny 3

Zijn moeder
naar hem op zoek
naar wat er van hem over is
sporen van vergif

Waarom nu?
waarom dit kind van haar
dat zijn leven schonk
zoals zij het zijne

Zo klein zo kwetsbaar
al voorbestemd als gevaar
voor hem de dictator

Zij weet nog hoe hij gretig dronk
zijn eerste stapjes zette
toen al zich aan vaderlijk gezag onttrok.

Ze hield van hem
zoals zovelen nu
die hem eren

Bloemen verborgen onder een jas
helden en heldinnen
die opsluiting riskeren

Ze ziet het aan en voelt zijn adem nog
het eerste bewegen in haar buik
haar buik die hem toen bescherming bood
en weet: het leven is hardnekkiger dan de dood

Geen vergif dat welke strohalm ook
op zijn weg omhoog kan keren.

 

 

Artikel 1 Grondwet is nu al in het geding

De afgelopen periode heeft de informateur Ronald Plasterk ruim de tijd uitgetrokken om met de vier in het geding zijnde partijen VVD, BBB, NSC en VVD op één rechtsstatelijke lijn te komen ten aanzien van de Grondwet. Daartoe heeft de PVV bepaalde claims laten vallen die met name betrekking hadden op anti islam maatregelen.
Ik neem aan dat artikel 1 daarbij het uitgangspunt is geweest.
Het recht op gelijke behandeling  is toch in feite in een rechtsstaat als de onze de kurk waarop we met zijn allen drijven. En daarvoor is het bijzonder belangrijk dat we een onafhankelijke rechterlijke macht hebben!

Maar… in een buitengewoon interessant stuk in de Groene heeft Jonathan Soeharno aangegeven* dat hoewel we denken dat ons rechtssysteem prima in elkaar steekt het verstandig is om de zwakke plekken daarin eens goed onder de loep te nemen.
Hij laat een waarschuwend geluid horen.
“We denken dat het in Nederland wel goed zit met de rechtsstaat”, zegt hij. “Maar daar valt veel op af te dingen: er is veel ruimte ontstaan voor de politiek om grip te krijgen op de rechterlijke macht, en als kwaadwillenden aan de knoppen zitten, kan dat ernstige gevolgen hebben”.
De hervormingen die vanaf 2002 hebben plaatsgevonden waarbij ook de Raad voor de Rechtsspraak zijn intrede* deed hebben naar zijn mening een fundamentele stelselzwakte veroorzaakt in de aansturing ten aanzien van het recht.
Niet alleen bij de rechtspraak maar ook bij het Openbaar Ministerie is meer ruimte ontstaan voor politieke beïnvloeding, aldus Soeharno. Zo zijn in de gedragscode van het OM  de kernwaarden onafhankelijkheid en onpartijdigheid eruit gehaald in 2012.
Daarvoor had de Officier de taak de expliciete opdracht om ook altijd op zoek te gaan naar ontlastend bewijs. Het gaat nu om ‘professionaliteit’, ‘omgevingsgerichtheid’ en ‘openheid’
Volgens Soeharna tekent zich hier een omslag af naar ‘crimefighter’.
De nieuwe kernwaarden maken volgens hem de weg vrij om meer te moeten luisteren naar politieke prioriteiten van de minister van Justitie.

En precies dat is nu in het geding bij de nieuwste uitvinding  van de minister en haar staatssecretaris namelijk de PBL, de procesbeschikbaarheidslocatie. Daar worden asielzoekers uit een pilot van ‘kansarme aanvragen’ naar toe gestuurd en krijgen een behandeling die veel weg heeft van ‘detentie’.
In NRC van 10 februari* wordt beschreven hoe een controversiële aanpak van asielzoekers buiten haar eigen ministerie om vanaf zomer 2022 wordt doorgevoerd.
De politietop weigerde mee te werken vanwege risico’s van etnisch profileren en Officieren van justitie beklagen zich over politieke druk.
De crux is ook dat Officieren vorig jaar zijn geïnstrueerd asielzoekers zoveel mogelijk te vervolgen bij lichte vergrijpen. Zo wordt er een onderscheid gemaakt tussen degenen die asiel aanvragen en worden beticht van winkeldiefstal en de ‘gewone’ Nederlander.
De laatste groep wordt juist ontzien in de instructie en zal pas bij herhaling eventueel worden vervolgd.

Een duidelijk voorbeeld van  (bewuste) overtreding van artikel 1 Grondwet in het kader van ‘doe wat aan overlastgevende asielzoekers’.
Fout: 1)ongelijke behandeling, 2) bewust vage criteria van wat overlast is, met een duidelijk ingebouwd risico van willekeur en met de bedoeling om hen eerder af te kunnen wijzen en 3) detentie zonder duidelijke grond.

In 1999 heb ik in mijn boek Voetangels voor kopstukken al geschetst hoe riskant het is om van een ministerie van Justitie een problem solvingsinstelling te maken, waarbij de rechtsstatelijke grenzen uit het oog worden verloren*.

Misschien is het steeds minder onbegrijpelijk dat deze VVD minister  zo enthousiast met Wilders wegloopt???

*Democratie onder druk: We hebben te weinig waarborgen, Jonathan Soeharno, De Groene, 25-1- 2024

*Hoe een schaduwteam van Yesilgöz een omstreden asielaanpak doorvoerde. Andreas Kouwenhoven, Romy van er Poel, Martin Kuiper, NRC 9 februari

*Hoe erg is hiërarchie voor de rechter, lezing van Joyce Hes, 1 juni 2001

*Voetangels voor kopstukken; Over de invloed van media en politiek op ambtsdragers bij Justitie, Bali 1999. Ik heb daarbij 4 modellen van recht geschetst: de law and order oriëntatie, recht als middel om maatschappelijke problemen op te lossen, recht als kritische discussie, en recht als beperking van machtsmisbruik en willekeur.
Vooral deze laatste vorm van recht staat nu ernstig onder druk helaas.

 

 

Discussie over legalisering drugs terug van weggeweest

“Considering that it is essential to study whether classes of acts now dealt with by criminal sanctions, might be dealt with by sanctions not coming under the criminal law or by social measures, bearing in mind the drawbacks attaching to the use of the criminal law and the advantages in the use of other means;
Considering that a study of criteria which should, in the present corcumstances, determine the field of action of the criminal law constitutes a task of major importance”.

Vraagje aan u als lezer: Dit citaat, uit welk jaar is dit afkomstig?
Ik wil u niet in te veel spanning houden: Dit citaat is uit een resolutie van de sixth conference of European Ministers of Justice , 1971.
Het is te vinden in het boekje: Strafrecht ‘Te’Recht ‘?’ Over dekriminalisering en depenalisering uit 1972. (Anthos-boek)
We kunnen het ons niet meer voorstellen maar de hele discussie over legalisering van drugs, die nu weer in alle hevigheid losbarst*, zowel wat betreft soft- als harddrugs is terug te voeren tot de jaren zestig en zeventig.
In oktober 1971 verscheen een rapport Ruimte in het drugsbeleid van de werkgroep van de Stichting Algemeen Centraal Bureau voor de Geestelijke Volksgezondheid onder voorzitterschap van Louk Hulsman.

Het rapport concludeerde: Het onderbrengen van cannabis in de Opiumwet (uit 1919) is een van de voornaamste oorzaken van een escalatie naar andere, dus gevaarlijker drugs.
Dus met andere woorden: criminalisering verergert de zaken alleen maar in plaats dat het verhindert dat mensen aan de (soft) drugs gaan..(de reden dat het gebruik van marihuana in de Opiumwet kwam) Er werden in die tijd steeds meer vraagtekens geplaatst bij de rechtsgrond van de strafbaarstellingen en de doelmatigheid van de sancties en vooral de vraag was actueel of alle stoffen wel aan hetzelfde regime onderworpen moesten zijn.

Jarenlang tot midden jaren tachtig was het Nederlandse beleid gericht op een scheiding van soft en hard drugs, was het strafrecht ultimum remedium en was het ministerie van Volksgezondheid leidend*.
Midden jaren tachtig was er sprake van een duidelijke omslag.
Kijken we naar een stuk van Marjolein van de Water in het Parool: Regulering harddrugs niet langer een utopie dan constateert zij dat de war on drugs alleen ellende heeft opgeleverd en dat de drugscriminelen van die omslag richting war on drugs de grote overwinnaars zijn*.

De naam Hulsman was indertijd vooral verbonden met de benadering, waarbij werd gekeken naar de negatieve effecten van criminalisering en gezocht werd naar alternatieve interventies zoals slachtoffer/daderbemiddeling en een brede welzijnsbenadering. Dezer dagen is een expositie te bezoeken waarin zijn gedachtegoed opnieuw onder de aandacht wordt gebracht*.

*Enige bronnen:

-Een stap in de richting decriminalisering e legalisering van marihuana in Europa. Rapport van de Raad van Europa,  9-2-2023. Hierbij gaat het om drugsbeleid geworteld in mensenrechten.
-Het rapport uit mei 1980 van de Raad van Europa, waaraan Hulsman meewerkte heet: Report on decriminalisation en focust op een vergalijking tussen het strafrechtsysteem en andere systemen. Zie ook Final activity report concerning the report on decriminalisation.
Van de Europese Commissie on crime problems (CDPC).
-De decriminalisering van drugs in Portugal: Evaluatie van het model en lessen voor het drugsbeleid in België Blanckaert Emiel, 2016- 2017.
-Regulering harddrugs niet langer utopie, Marjolein van de Water, Vk 26 januari j.l
-Bern wil experimenteren met legale cocaïne: De oorlog tegen drugs heeft gefaald, Telegraaf 21 dec 2023.

  • Zie pg 203  drugs in het recht, recht onder druk van Mr T.Blom 1998, waarin wordt gewezen op de implementatie van de richtlijnen uit 1969 met betrekking tot de opsporing en de vervolging van Opiumwetdelicten
  • Zie hierboven
  • In de Tent in Rotterdam  Criminal justice or revenge theatre, expositie van Robert Glas over Hulsman en zijn alternatieve visie op het strafrecht. Wat betreft de ideeën van Hulsman en zijn inspiratie : Afscheid van het strafrecht; Een pleidooi voor zelfregulering, Het wereldvenster 1982.

Stront aan de knikker

Naar aanleiding van het wonderlijke gebeuren in Asten Heusden waarbij een boer Jos Leenders genaamd een compostbultje fabriceerde om de bouw van een hotel voor arbeidsmigranten tegen te houden* dacht ik na over het begrip stront.
Ik ben aan het zoeken gegaan en vond merkwaardigerwijs vooral veel uitdrukkingen in diverse dialecten die over stront gaan.
Meest toepasselijk vond ik eigenlijk nog: Dieje denkt da zenne stront ni stinkt hetgeen betekent: hij vindt zichzelf beter dan een ander in het Hoogstraats dialect.
En: Dae haet stront aan d’n knikker oftewel iemand deugt niet in het Venloos..

Ik dacht natuurlijk terug zoals vaker de laatste tijd aan uitspraken van mijn moeder zaliger die steeds als ik bang voor iemand was zei: “Ach maar die slaapt ook in zijn pyjama en gaat net zo goed naar de WC”.
De twee uitspraken kunnen wat mij betreft prima gecombineerd worden in de tekst: Wie denkt dat zijn eigen stront niet stinkt en zichzelf dus beter vindt dan een ander deugt in feite niet.
Geef mij maar de golden rule: Behandel een ander zoals je zelf behandeld zou willen worden of omgekeerd: Wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet!

Maar we zijn inmiddels wel in een andere wereld terecht gekomen.
De wereld van een Venlose politicus zonder legitieme partij* wiens uitlatingen een vreemde geur in dit land verspreid(d)en en boeren als Leenders legitimeren mesthopen op te richten tegen de komst van vreemdelingen.
Overigens illegitieme mesthopen, want het Activiteitenbesluit milieubeheer waarop de heer Leenders zijn handelen baseert is per 1 januari vervallen*. Dat is het gemeentebestuur van Asten kennelijk niet opgevallen want ze zegt juridisch niets te kunnen doen aan de compostbult. Wel zal de gemeenteraad eind deze maand definitief beslissen. Ik hoop maar dat dat goed afloopt (in juridische zin dan).
Daarvoor in de plaats is de Nieuwe Omgevingswet gekomen, die  ter plekke is voorbereid door samen met bewoners een Omgevingsvisie tot stand te brengen maar nog veel onduidelijke elementen bevat. Nodig is een nieuw omgevingsplan voor de hele gemeente en op de site wordt de bevolking uitgenodigd contact op te nemen met de gemeente als één en ander nog niet duidelijk is….
En dat is het.

Onduidelijk dat is de hele situatie niet alleen in Asten.
Als een politicus zonder partij, wiens niet bestaande partij de meeste zetels blijkt te hebben de stemming in de Eerste Kamer als ‘probleem’ typeert omdat hij bang is dat het probleem van te veel asielzoekers dan voor het oog van de kiezer wel eens zou kunnen worden ‘opgelost’ stinkt dat, oftewel riekt dat naar aantasting van staatsrechtelijke regels.
Het komt hem niet uit en alles wat deze man niet uitkwam kon ook in die twintig jaar althans in zijn eigen niet bestaande partij worden ‘opgelost’, erledigt zouden de Duitsers zeggen.
Dat is precies waarom hij ook geen partij wilde zoals in de Kieswet voorgeschreven.
Immers een democratische partij zoals bv de VVD tja daar kan je dus voor verrassingen komen te staan en verrassingen zijn voor deze heer W uit den boze!
Maar het lijkt erop of in de media dit eerder als positief dan als negatief wordt tegemoet getreden. De aandacht die nu naar de ‘verdeelde’ VVD uitgaat in plaats van naar een ‘niet bestaande’ PVV is gigantisch en zeker opvallend.
Je zou er bijna zelf een niet bestaande partij van gaan oprichten!

* Boerenslimheid in Brabant: Composthoop (‘een bultje van niks’) verijdelt plannen voor arbeidsmigrantenhotel, Peter de Graaf, VK 18 januari j.l

* Zie mijn vorige blog

* Dit betekent ook mi dat de uitlating van José Mennen van de buurtvereniging de Hoekse Waard in het stuk van Peter de Graaf met een korrel zout zal moeten worden genomen.
Hij dacht namelijk dat het voorbeeld van Leenders wel eens veel navolging zou kunnen krijgen….

 

 

Gelukkiger worden door een behoedzame levensstijl

De afgelopen tijd ben ik herhaaldelijk geconfronteerd met discussies over de vraag hoe het toch kon dat de PVV van Wilders zoveel kiezers voor zich had weten te winnen (in een land dat op de internationale ranglijst als één van de welvarendste in de wereld scoort).
Dit vroegen vooral progressieve en vaak oudere hoog opgeleide vrienden en kennissen van mij zich af. En vervolgens kwamen er allerlei vooronderstellingen voorbij.
Eén wat mij betreft riskante is dat Wilders zo’n goed verhaal had geheel in tegenstelling tot Timmermans en de zijnen, maar ook de SP die qua sociaal economische programma niet ver af zit van wat de PVV zegt te willen…
Dat goede verhaal is een verhaal van bescherming door uitsluiting. Je zet een hek om dit land en zijn ‘echte’ Nederlanders heen om die zogenaamde ‘echte’ Nederlanders te beschermen tegen ‘vreemde invloeden’ vooral van de kant van de Islam.
Maar ook de ‘linkse kerk’ en de bestaande instituties moeten het in die optiek ontgelden en moeten vooral gewantrouwd worden.

Dat verhaal wordt dus als ‘goed’ ervaren om de enige reden dat Wilders erin is geslaagd zoveel stemmers naar dat verhaal toe te trekken. Legitimatie door ‘winst’.
Winst als criterium. Omgekeerd: verlies (nog altijd heel relatief verlies want 25 zetels!) als afgang. Van Timmermans horen we weinig meer en hij is op een zeer vreemde manier ‘weggezet’.

Wat is hier aan de hand?
Ik ben me wat aan het inlezen geweest. Zo heb ik Over nationalisme van George Orwell met een introductie van Bas Heijne tot me genomen evenals de oorspronkelijke stukken van Orwell: Tegen totalitarisme , uitgegeven door de ISVW, vertaald door Thomas Heij.
Daarnaast in een leesgroep Francis Fukuyama’s ID ; Entiteit, waardigheid, ressentiment en identiteitspolitiek gelezen en besproken.
Onmogelijk om hier in deze blog wat uitgebreider op de genoemde essays in te gaan, maar ik wil er toch wat uithalen.

Heijne stelt in zijn voorwoord dat Orwell het begrip nationalisme tegenover patriottisme plaatste. Patriottisme is dan dat mensen hechten aan overzichtelijke geborgenheid van een vertrouwde alledaagsheid, tradities en gewoonten, positieve gevoelens van culturele eigenheid die een gevoel van trots geven, maar die niet aan anderen worden opgelegd.
Nationalisme zet hij daar tegenover dat volgens hem altijd om macht gaat, altijd denkt in overwinningen, nederlagen en vernederingen. Die menselijke neiging om zich vast te bijten in een overtuiging of emotie die vervolgens tot ideologie verhardt en andere mensen onherroepelijk als inferieur beschouwt (pg 21 en 22), zie ook pg 39 en 40 van Orwell zelf.
Patriottisme kan ontaarden in nationalisme.

Kijken we dan naar Fukuyama en wat hij zegt over Trump,  (en ik vergelijk Trump hier even met Wilders) : “Trump stond voor een meer algemene trend in de internationale politiek, in de richting van het zogenaamde populistisch nationalisme. Populistische leiders proberen de legitimiteit als gevolg van democratische verkiezingen te gebruiken om hun macht te consolideren. Ze maken aanspraak op een directe charismatische band met ‘het volk’, dat dikwijls wordt gedefinieerd in beperkte etnische termen waarbij grote delen van de bevolking worden uitgesloten. Ze houden niet van instellingen en proberen de controlemechanismen te ondermijnen die de persoonlijke macht van een leider in een moderne liberale democratie inperken”. (pg 10 en 11)

Tot zover beide schrijvers over nationalisme maar Fukuyama zegt ook nog interessante dingen over identiteit.
Hij zegt daarover: ” Identiteit komt in de eerste plaats voort uit een onderscheid tussen je ware innerlijke zelf en een buitenwereld van sociale regels en normen die de waarde of waardigheid van dat zelf onvoldoende erkent”. (pg 26 en 27).
Hij stelt dat pas in  de moderne tijd de opvatting ingang heeft gevonden dat het authentieke zelf een intrinsieke waarde heeft en dat de buitenwereld stelselmatig onjuist en oneerlijk is in haar inschatting van dat zelf.
“Omdat mensen van nature smachten naar erkenning, gaat het moderne gevoel van identiteit algauw over in identiteitspolitiek, waarbij individuen een publieke erkenning van hun waarde eisen”. (pg 27) Hij haalt Hegel aan die betoogde dat de strijd om erkenning de belangrijkste drijvende kracht in de menselijke geschiedenis was, een kracht die fundamenteel was voor het inzicht in het ontstaan van de moderne wereld.

Terugkomend op onze vraag. Kan het zijn dat de stemmers op Wilders vanuit een oorspronkelijk patriottische gevoel door oa het falen van de politiek en het bestuur (zie Toeslagenaffaire en Groningse gas ev) nationalistisch zijn geworden en vatbaar voor het uitsluitingsverhaal vanuit het idee dat hun verlangen naar erkenning, geborgenheid en bescherming dan optimaal zou kunnen zijn?
Het mechanisme van bescherming via het stellen van grenzen zou je echter ook op een heel andere manier kunnen realiseren.
Bij Fukuyama krijgen we al een hint waar hij zegt: “Een groot deel van wat als economische motivatie wordt gezien vindt, zoals ik zal betogen, feitelijk zijn oorsprong in het verlangen naar erkenning en kan daarom niet alleen bevredigd worden met economische middelen”. (pg 16)
En pg 29: “De moderne economie is gebaseerd op (zo’n) theorie, namelijk dat de mens een ‘rationele nutsmaximalisator’ is, een individu dat zijn geweldige cognitieve vermogens gebruikt om zijn eigenbelang te dienen. (pg 29) Hij plaatst daar vraagtekens bij”.

Zo kom ik uit bij  Henk Smeisters: Grenzen aan de vooruitgang; Op weg naar een behoedzame samenleving.
Hij houdt een pleidooi voor  het ontwikkelen van een andere kijk op wat een goed leven is.
De mens moet volgens hem meer gaan reflecteren dan consumeren.
Daar worden we namelijk gelukkiger van.
Als we zoals Fukuyama stelt zo’n verlangen hebben naar waardering en erkenning dan zouden we dat volgens Smeijsters kunnen vinden in een andere levenshouding, in meer aandacht voor elkaar.
Wat het kapitalisme in wezen doet, ik vertaal hem nu even wat vrij, is ons van jongsaf aan voorhouden dat we niet goed zijn zoals we zijn, we moeten meer en meer en vooral ook veranderen fysiek en mentaal.
De gevolgen zien we inmiddels : jongeren worden steeds meer suïcidaal en onzeker, krijgen meer en meer psychische problemen.
Dat kan niet worden ‘verholpen’ door meer botoxbehandelingen op jonge leeftijd, of iedere dag funshoppen maar door wezenlijk hun leven zelf menswaardig te maken en hen te waarderen als henzelf!

Samengevat: grenzen zijn nodig maar hele andere dan de huidige populistisch nationalisten ons voorschotelen. Grenzen aan het consumentisme, aan het degraderen van het zelf uit hoofde van een verslavende industrie.
Het verlangen naar erkenning en waardering zal moeten worden beantwoord in een ander economisch stelsel waarin we de mens en  de persoon weer voorop gaan stellen en met die mens de aarde, al wat leeft!
En misschien is dat het personalisme waar Omtzigt het helemaal in het begin van zijn NSC over had??????????????????????????????????????????????????????????????????????

Literatuur:

Over nationalisme, George Orwell met een Voorwoord van Bas Heijne, Prometheus 2023
Tegen Totalitarisme; essays over politiek en literatuur, George Orwell, ISVW 2022
ID; Entiteit, waardigheid, ressentiment en identiteitspolitiek, Francis Fukuyama, Atlas Contact 2019
Grenzen aan de vooruitgang; Op weg naar een behoedzame levensstijl, Henk Smeijsters, ISVW 2021

Leestips: Marli Huijer: Er zou een grens aan rijkdom moeten zijn (Trouw, 26-1)
Limitarisme: Pleidooi tegen extreme rijkdom (2023), van Ingrid Robeyns over dat er zowel een onderkant aan de armoedegrens als een bovenkant aan de rijkdomgrens zou moeten zijn.
Michèle Lamont, Seeing others: How Recognition works-And How it can heal a divided world(2023). Het is nodig de aandacht te verleggen van wat mensen hebben naar wie ze zijn (Volkskrant 9-1). En ze laat zien hoe nieuwe verhalen essentieel zijn voor iedereen om resoect te voelen en hun waardigheid te laten geleden. En eveneens: The dignity of working men. Dit gaat over de noodzaak van erkenning van lager opgeleiden en aandacht voor de complete persoon.
Francesco Marolla: Waarom Europeanen populistische partijen stemmen… Volkskrant 24-11 -2023. Juist in welvarende landen krijgen populistische partijen de stem van mensen die zich niettemin gemarginaliseerd voelen. Zie ook de afstand tussen waardering van praktisch opgeleiden en hoger opgeleiden….

 

 

 

 

 

Steuntjes in de rug voor 2024: Hannah Ahrendt

Voor diegenen, die met een somber (voor)gevoel het jaar 2024 ingaan heb ik nog wat steuntjes in de rug die ik ontleen aan Hannah Ahrendt.
Over wat voor gevoel heb ik het eigenlijk?
Ik noem: het allesoverheersende gevoel dat het in de wereld de verkeerde kant uitgaat en dat IK er niets aan kan doen. IK sta machteloos tegenover oorlogen, wreedheden, het snel verslechterende klimaat, de polarisatie en sterke verrechtsing en IK speel geen rol. Een soort: ‘het is niks en het wordt niks gevoel’…. Gecombineerd met het idee dat de mens in zijn algemeenheid en het IK in het bijzonder daar niets aan kunnen veranderen…
Een gevoel van verlamming en machteloosheid geënt ook op een gevoel van vervreemding en onzekerheid.

Hannah Ahrendt maakte zelf een onmogelijke tijd mee als gedetineerde, vervolgde (joods), vluchteling en statenloze en toch slaagde ze erin om in 1955 een sterk pleidooi te houden voor Amor Mundi oftewel liefde voor de wereld.
In De menselijke conditie* bespreekt ze de voorwaarden om mens te zijn oftewel Vita Activa.
Het gaat haar erom dat je ieder moment kan kiezen om ‘geboren te worden’ dat wil zeggen om iets nieuws te beginnen en om vrij te zijn. Ze noemt dat nataliteit.
Filosofen zijn erg bezig met sterfelijkheid maar zij richt zich juist op nataliteit.

Dat idee van nataliteit past ook erg vind ik bij het nieuwe jaar beginnen en de ‘goede voornemens’.
Zo zouden we bv kunnen beginnen om in het kader van de nataliteit iets te doen wat we niet van onszelf kennen.
We zouden bv iemand kunnen aanspreken op zijn of haar kiesgedrag zonder dat af te keuren maar alleen om het gesprek aan te gaan. Daarmee stel je je kwetsbaar op en weet je niet hoe dat uitpakt maar zegt Ahrendt dat hoort nu net bij handelen (waaronder ze ook spreken verstaat).

Of we kunnen iets gaan creëren wat duurzaam is, misschien een boom planten of een kunstwerk maken, een gedicht schrijven, iets tot stand brengen waardoor de wereld voor jou maar ook anderen meer een thuis wordt… Zij noemt dat werken.
Of we kunnen denken, dat wil zeggen echt nadenken.
Denken doen we met onze rede en is erop gericht in dialoog met onszelf en met anderen actief op zoek te gaan naar betekenis en zin.
En omdat dit denken gericht is op morele inzichten, kan het geen monopolie zijn van professionele filosofen maar het is een zaak van iedereen*.
Nog sterker ze heeft ook kritiek geuit op professionele filosofen die in tijden van de nazi ideologie daar geen weerstand tegen boden en niet voldoende ‘nadachten’.
Maar denken kan ook verwarring met zich meebrengen.
Ahrendt heeft een tip: “Als de stormwind van het denken je uit je slaap rukt dan zal je zien dat je niets anders overhoudt dan verwarring. En het beste wat we daarmee kunnen doen is die met elkaar delen”. *
Ook vindt ze dat tevreden zijn met jezelf een belangrijke voorwaarde is om überhaupt te kunnen denken. En tenslotte vindt ze oordelen-het vermogen om mooi van lelijk en van verkeerd te onderscheiden- belangrijk omdat het denken zichtbaar maakt in de wereld en catastrofes doet voorkomen…

Kortom het nieuwe jaar ingaan met meer zelfvertrouwen, met het idee dat je iets nieuws kan doen en daarmee ook verantwoordelijkheid kan nemen om de wereld een heel klein beetje te veranderen, dat dat wel degelijk mogelijk is misschien op kleine schaal en liefst samen of met het oog op anderen  maar toch…

Of zoals in het liedje van Bram Vermeulen: “Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde, het water gaat er anders dan voorheen. Ik leverde het bewijs van mijn bestaan”. *

Hannah Ahrendt : De menselijke conditie, Boom Amsterdam 2021
Lieve Goorden: De essentie van Hannah Ahrendt, ISVW uitgevers 2021 pg 98
Zie Lieve Goorden pg 99
Lieve Goorden pg 62

 

 

 

 

 

 

 

 

Eerste Kerstdag

Wegzakken in de tijd
zodat er geen tijd meer overblijft
alleen eeuwigheid

Zoiets moet het zijn
als we alles loslaten
de laatste beelden van verwoesting

Het laatste schreeuwen
waarvoor de oren dichtgestopt

Het laatste vrede
dat geroepen van een torenschans
allang niet meer verstaanbaar was

De laatste jingle bells
resonantie van een Santa Claus
voortgetrokken door een slee
over kunstsneeuw over kunstgras

Als we alles loslaten
het idee van een profeet
van een Messias
die voor ons allen leed

Van een kruis
waaraan we nog steeds genageld zijn

Van stikstof en CO2
van de uitstoot door al ons handelen
en bewegen door al ons leven
dat niet genoeg aan zichzelf heeft

Als we zouden kunnen wegzakken
in de tijd
tot voor de geboorte
tot voor de moederbuik
tot voor de bevruchting

verdwijnend in een onbevattelijk universum
een zucht misschien die overbleef.