Boeman of de bedreigde witte man

De laatste tijd schrikken we nog wel eens op van situaties waarbij er sprake is van een verwarde man, niet te verwarren met de geradicaliseerde man of de lokterrorist zoals die zich onlangs in Rotterdam manifesteerde.
De verwarde man doet gekke dingen omdat hij de kluts kwijt is maar het is hem niet aan te rekenen. Hij is niet ideologisch gedreven, wil niemand opzettelijk kwaad doen, maar is vereenzaamd, psychotisch of lijdt aan suikerziekte zoals de man die laatst op het Centraal Station van Amsterdam voetgangers omver reed.

Aan dit rijtje kunnen we nu de boeman of de in zijn mannelijkheid bedreigde man (die overal de schuld van krijgt) toevoegen.
Volgens Sid Lukassen in het boek Avondland en identiteit, een boek dat nu al uitverkocht is maar dat ik toch via bol.com kon krijgen, stelt hij op pag 13 al: “De blanke heteroseksuele man is de boeman van de geschiedenis”. En verderop: “De postmoderne man is afgericht, gedomesticeerd”. En: “In Europa ligt de seksuele selectiemacht eenzijdig bij de vrouw”. Hij beschouwt deze selectiemacht als drijfkracht van beschavingen.
In feite is, aldus Lukassen, de witte man slachtoffer van twee voor de Europese cultuur desastreuze stromingen, namelijk het cultuurmarxisme, oftewel vrij vertaald, de bedreiging van links die de traditionele waarden zoals het klassieke gezin en de verhoudingen tussen de seksen ter discussie stelde vanaf de jaren zestig, en het christendom dat, als we Lukassen moeten geloven, Europa gevoelig maakte voor het cultuurmarxisme en daarmee de obsessie met minderheden, slachtoffers en schuldgevoelens (pag 18).

Interessant is dat zondag jl. Lukassen in een discussie met Casper Thomas van de Groene zijn standpunten over het verderfelijke cultuurmarxisme (van links) uit de doeken deed met als resultaat dus de boeman of de bedreigde witte man, overigens onder leiding van “Witteman”, en dat maandag CDA-leider Buma begrip toonde voor de boze burger die zijn ongenoegen terecht spuit, een ongenoegen naast immigratie en globalisering veroorzaakt door het “valse vooruitgang-denken” dat sinds de jaren zestig de norm is. Vrijheid en gelijkheid zijn volgens hem als waarden verabsoluteerd en daardoor is individuele vrijheid een collectieve versplintering geworden.

De boze burger is een gewone Nederlander die telkens tegen een muur oploopt volgens Buma. “Zijn, let wel ZIJN, baan is vergeven aan een immigrant of een Oost Europeaan, de opleiding voor de kinderen is te theoretisch geworden en de verruwing van de samenleving komt met grof geweld via de televisie de huiskamer binnen.”
Vergelijkt u dit even met wat Lukassen zegt op pag 17: “De doorsnee verwarmingsinstallateur/vrachtwagenchauffeur kan namelijk steeds minder opbieden tegen de stijgende verwachtingen van de almaar hoger opgeleide vrouw en zoekt zijn toevlucht in afspraakjes met vrouwen uit traditionele niet-Westerse culturen”.

Als je voor boze burger “bedreigde witte man” invult dan is nog het enige verschil tussen Buma en Lukassen dat de eerste zegt voorman te zijn van een christelijke partij en de tweede dat juist het christendom met zijn obsessie voor schuld en schuldgevoel mede debet is aan de uitholling van de (traditionele) Westerse cultuur waarin, en dat vul ik zelf dan even aan, nog een duidelijke bovenlaag was en een traceerbaar verschil in macht tussen de seksen.

Voor de lezer die het allemaal te veel wordt, naar mijn idee zijn beide heren het erover eens dat het gelijkheidsdenken en de oriëntatie op vrijheid en autonomie van het individu ongeacht geslacht, afkomst, etc, zeg maar mensenrechten, desastreus hebben uitgepakt en dat de witte, heteroseksuele (zeker de niet opgeleide) man daar het slachtoffer van is.

Arme witte man, zou je zeggen. Hij  is zijn echte mannelijke identiteit kwijtgeraakt aan vrouwen, homo’s, transgenders, allerlei onduidelijk spul, kan niet eens meer seksueel selectief zijn en hoofd van het gezin, de man die zondags het vlees aansnijdt, maar krijgt ondertussen ook nog “de zwarte piet” toegespeeld van alles wat er fout is gegaan (slavernij, oorlogen, genociden) en nog gaat (milieuvervuiling), gezien zijn veronderstelde machtspositie.

Het identiteitsverhaal deed me denken aan de consternatie rond de Sire-reclame die aandacht vraagt voor eigenschappen van jongens die dreigen verloren te gaan: stoerheid, avontuurlijkheid, niet denken maar doen, risico’s durven nemen.
Lukassen stelt op pag 70: “Levende wezens zijn gemaakt om gevaren te trotseren, doelen te stellen en zich naar nieuwe gebieden te verspreiden. Die doelen komen voort uit het willen overwinnen van gevaren”. En op pag 15 spreekt hij over de Europese masculiniteit die in feite de wereldzeeën bedwong, de aarde in kaart bracht en de vader was van de hedendaagse natuurwetenschappen, maar nu gedegenereerd is en weggezet als boeman van de geschiedenis dankzij het multiculti-denken.

Maar heren, even een vraagje: Is deze angst voor identiteitsverlies en machtsverlies in het Europa van vandaag eigenlijk terecht?
Wordt ieder zichzelf respecterend bedrijf nu geleid door een zwarte vrouw, een homo of een transgender?
En hoe zit het met de zorg voor kinderen, ouderen, gehandicapten en al diegenen die niet mee kunnen komen in deze onder invloed van het neoliberalisme (dus niet cultuurmarxisme of christendom) harder wordende samenleving?
Zien we daar mannen of vrouwen die voor weinig geld de maatschappelijk ondankbare taken uitvoeren?
En de financiële wereld, de financiële markten dan, waarvan we steeds afhankelijker worden, wie trekken daar aan de touwtjes?
Wie bedreigen de wereldvrede nu?
Zijn dat twee heren, nou ja heren, of twee dames?

Nee, ik zou me voorlopig als witte heteroseksuele man maar geen zorgen maken en als je zoals Sid nog bij moeder thuis woont, kun je je verzekeren van het feit dat zij je was doet terwijl jij zulke populaire boeken schrijft met cultuurpessimistische verhalen over de feminisering van de Westerse cultuur.

Heerlijk toch?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *