Weet u nog? Tijdens de heftigste Corona-tijd gingen we met zijn alllen om onze ouderen en kwetsbaren heen staan. Een lockdown ten behoeve van de ouderen en minder weerbaren, zo werd ons voorgehouden. Inmiddels blijkt dat het aantal sterfgevallen binnen verpleeghuizen schrikbarend hoog werd omdat de bewoners weliswaar geen familie meer mocht ontvangen maar wel werden geconfronteerd met zorgverleners zonder beschermingsmiddelen die te dicht om hen heen gingen staan.

Dezer dagen gooide Marianne Zwagerman een knuppel in het hoenderhok – of was het meer olie op het vuur – door oude mensen dwz 70-plussers dor hout te noemen in een column.
“We gaan allemaal van sappig twijgje naar dor hout, als we geluk hebben en dan ga je dood. Accepteer dat nou eens!!!”
Ik neem aan dat Zwagerman dit hoge sterftecijfer met gejuich heeft begroet.
Maar zij is natuurlijk niet de enige die de boodschap brengt dat je ‘niet de hele economie kan opofferen om een paar oude mensen te redden’.
In dat verband wil ik nog wel de opmerking kwijt dat vóór de Corona-crisis die paar oude mensen, die niet in een verpleeghuis zaten, op grote schaal werden ingezet om op kleinkinderen te passen, klussen in huis te doen en het huishouden te runnen zodat hun kinderen konden werken, de cultuursector bevolkten en overeind hielden als vrijwilliger, donateur en bezoeker, en KLM schraagden met al hun gevlieg all over the world.
Toen het virus zijn intrede deed werden deze economie-schragers opeens van de ene op de andere dag als mensen met een verminderd afweersysteem gedefinieerd met risico op een IC-opname.

Ik wil niet te lang stilstaan bij deze oprichtster van PowNed en haar dor hout want inmiddels is er al een aardige tegenbeweging op gang gekomen op twitter, maar even uw aandacht vragen voor een andere ontwikkeling: het populair worden van het ‘neerschieten’ van verwarde mensen. Ik heb daar al eens een blog aan gewijd op 2 februari 2019: Hulp bij zelfdoding, suicide by cop.
Alleen gaat het in dit geval niet om uitlokking maar om een verwarde man die met een mes liep te zwaaien. “De agenten die donderdag jl (dwz 13 augustus) een Duitse man hebben neergeschoten in Nieuw-West, handelden naar eer en geweten,” aldus politiechef Frank Pauw in Het Parool van 15 augustus.
Volgens Pauw hadden de agenten over een stroomstootwapen moeten beschikken. Dat had het verschil gemaakt tussen leven en dood.
Elnathan Prinsen, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie heeft ook in Het Parool, kritiek op de aanpak van de politie die niet de-escalerend heeft gewerkt.

Wat mij vooral opvalt is de term ‘neerschieten’ in plaats van doodschieten.
Een verwarde man neerschieten met de dood als gevolg, is, zo lijkt het wel, niet zo erg als de man ‘doodschieten’ (zie ook mijn blog van een jaar geleden).
Wat heeft dit onderwerp nu met het vorige te maken?
In beide gevallen gaat het om ‘lastige’ mensen.
De ene groep is bevattelijk voor het virus en loopt meer risico het gezondheidssysteem te veel te belasten (te duur te worden), de andere groep is een openbare ordeprobleem nu er (teveel) bezuinigd is op psychiatrische hulp. Beide groepen vormen een belasting voor onze flitsende kapitalistische economie die het van een orderlijk verloop en vooral aangepast consumptief gedrag moet hebben.
Geen gedoe graag!!!
Met een variatie op Zwagermans termen: ruimen die hap! (zoals je overvolle stallen met dieren zou kunnen ruimen)

Het doet me erg denken aan mijn biologieleraar op de middelbare school.
Ik was dertien en zat in de tweede klas en meneer Lodewijks vertelde ons wat de evolutieleer inhield: Survival of the fittest. Oftewel: mensen die te oud of te zwak waren moest je gewoon afschieten. Pauw zou zeggen: neerschieten, maar de bedoeling was hetzelfde: ze moesten dood.
Waarom? Ze waren niet nuttig meer, een belasting voor de samenleving en stonden de jeugd in de weg op hun levenspad dat nog omhoog ging.
Ik was op mijn dertiende geschokt en stak mijn vinger op. Ik weet waarachtig niet meer wat ik heb gezegd, maar ik kon en moest er iets tegen inbrengen, vond ik toen.

Nu in deze tijd ‘black lives matter’ en men massaal de straat opgaat als een zwarte man in Amerika wordt ‘vermoord’ door de politie, kan het toch niet zo zijn dat we witte verwarde mensen ‘neerschieten’ en vinden dat ouderen als ‘dor hout’ moeten worden ‘gekapt’.