Een tijd van warrigheid. Deel 1: De warrigheid van een rabbijn

In haar Rede van Fryslân met als titel: ‘We hebben waarheid nodig, maar welke? Van Bonifatius tot Woke’ haalt Tamarah Benima, rabbijn bij diverse gemeenten in Nederland van alles overhoop.
Vanwege haar vergelijking tussen het naziregime en het Corona-beleid heeft ze inmiddels de woede van de joodse gemeenschap op haar hals gehaald, maar wat ik haar vooral verwijt is warrigheid.
Het pretenderen dè waarheid in pacht te hebben moet met argusogen bekeken worden zeker in een tijd van fake news, maar wellicht nog riskanter is het als geestelijken opstaan die in een warrig betoog op zoek gaan naar welke waarheid we nodig hebben.

De waarheid van het Christendom?
Volgens Benima kwam Bonifatius de heidense Friezen het Christendom brengen op een manier die vergelijkbaar is met die van de Taliban en IS om even verderop datzelfde Christendom toe te dichten dat het de bloei van wetenschap, de seculiere staat en de democratie heeft mogelijk gemaakt.
De Inquisitie, de Tachtigjarige Oorlog, de Verlichting, Kant, de Franse revolutie, de door socialisten en feministen zwaar bevochten sociale wetgeving en gelijke rechten, waar zijn ze gebleven?
Tot ze dan toch weer stelt dat het Christendom een mystieke waarheid op de politieke dimensie van het leven plakt en daarmee totalitaire trekken vertoont.

Kunt u het als lezer nog volgen?

De waarheid van de Woke-beweging dan.
Volgens haar is de Woke-beweging een religie en ze zet die tegenover andere religies zoals wij die kennen waaronder ze ook denksystemen verstaat als Wetenschap en Verlichtingsideologie.

Wetenschap een religie?
Hier wordt haar verhaal toch best link zou ik zeggen. Ooit van kennistheorie gehoord? De tak van filosofie die de aard, oorsprong, voorwaarden voor en reikwijdte van het weten onderzoekt. De wetenschap die zich beroept op waarneming en intellect terwijl de theologie zich met de goddelijke openbaring bezighoudt? Karl Popper, Immanuel Kant?
It doesn’t ring a bell?
En dat in een tijd dat we toch wel in meerderheid dankzij de persisterende wetenschap ons eindelijk realiseren dat we zelf de oorzaak zijn van een klimaatcrisis?

De waarheid van de clan, de tribe, het volk.
Volgens Benima is thuis zijn bij genoemde clan, tribe of volk een diep gevoelde realiteit èn noodzaak.
Vraag: Waarom zou dat niet voor de Woke-beweging, waartegen ze zich afzet, gelden?
En: Waarom zou de diep gevoelde en noodzakelijke realiteit van het Germaanse volk in de jaren dertig en veertig en de, om met Baudet te spreken, boreale cultuur dan nog een probleem zijn (geweest)?

Tja, en dan komen we dus bij de gewraakte passages: “Alle mensen die op welk niveau ook beleid uitstippelen, of het nu bij de overheid, in de wetenschap of zelfs bij Big Tech en Big Pharma is, hebben de allerbeste bedoelingen”. Daarvan is ze overtuigd.
Maar als Jodin is ze gewaarschuwd. “De beleidsmakers toen, op ieder niveau, dwars door de samenleving, hadden het beste voor met iedereen. Ook toen ze Joden als ‘een gevaar voor de volksgezondheid’ aanmerkten. Ook toen ze een oorlog startten tegen het toenmalige ‘virus’. Speel dus niet met vuur door mensen nu in onze samenleving weg te zetten ‘als gevaar voor de volksgezondheid’.”

De waarheid van het ‘noodzakelijke’ Germaanse volk dat met de beste bedoelingen de Joden als virus bestempelde.
Welja zeg.

Ik zou zeggen: met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig!

PS: In de rede van Benima wordt Woke in één moeite door vergeleken met de nazi’s en de Sovjet-communisten, zoals ze overigens ook doet met de sociaaldemocratie die ze mede beticht van genocide op ongekende schaal op een industriële manier, en niet gehinderd door wetenschappelijke theorieën, maar erdoor geïnspireerd.

Eén reactie op “Een tijd van warrigheid. Deel 1: De warrigheid van een rabbijn

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *