Feestje van de wijk

Er zijn weer veel slachtoffers gevallen bij de jaarwisseling, 100 incidenten meer dit jaar dan vorig jaar en vooral hulpverleners kregen het voor hun kiezen. Een huisartsenpraktijk werd doorzeefd en een begrafenisstoet gehinderd. Als je de nieuwsuitzendingen over dit onderwerp volgt, lijkt dit land rond de jaarwisseling een waar inferno. Burgemeesters slaan alarm en willen een vuurwerkverbod en de verstandige VVD-er Remkes, waarnemend burgemeester van Den Haag, gaf in Buitenhof aan dat er een verbod moet komen op knalvuurwerk en pijlen.

Even terug in de tijd: toen mijn kinderen opgroeiden in Leiden, ik spreek van meer dan 20 jaar terug, presteerde ene Ko, directeur van een scheepsbedrijf, het om steevast ieder jaar vlak voor zijn deur een heel bushokje op te blazen.
Natuurlijk onder luid gejoel van de plaatselijke jeugd.
De politie die in hun auto langs-raasde en even steevast de andere kant opkeek, werd uitgemaakt voor ‘joden’. Deze term bleek toen ook al niet alleen in het voetbal gebruikt te worden.
We hebben het over de raadslieden-buurt, een keurige buurt tussen Leiden en Oegstgeest.
Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ook mijn kinderen zich, altijd na 12 uur, stilletjes, terwijl wij met de buurtjes nog gezellig na kletsten, uit de voeten maakten richting Ko en zijn illegale, levensgevaarlijke maar ook fascinerende praktijken.

Daar moest ik aan denken toen Remkes een oproep deed aan alle ouders om beter op hun kinderen te letten.
De volgende dag stond er dan weer een stuk in het Leids Dagblad over Leiden Noord en hoe erg het daar wel niet was geweest.
Nooit werd Ko ter verantwoording geroepen, laat staan een rekening gepresenteerd en dat viel vooral mij op als ik weer eens in de restanten van het bushokje stond te wachten op het openbaar vervoer.

Het begrip aso leek en lijkt ook nu weer – zie de perikelen rond Duindorp – speciaal gereserveerd voor groepen en wijken aan de onderkant van de samenleving.
Maar niet alleen de wijze waarop het probleem benoemd wordt valt me op, ook de voorgestelde aanpak en met name het feit dat ‘links’ daarbij een zo pregnante rol speelt.
GroenLinks, de Dierenpartij en ook de SP vinden elkaar in een algeheel verbod, terwijl juist het CDA en de VVD aarzelen.
Bij GroenLinks valt me op dat deze partij zich lijkt te ontwikkelen richting het ‘nieuwe streng’, een jeugdgevangenis willen ze behouden en de GroenLinks-burgemeester van Amsterdam Halsema profileert zich inmiddels met  harde maatregelen tegen krakers, ongedocumenteerden en kunstenaars, die op voor projectontwikkelaars aantrekkelijke plekken bivakkeren.
Van haar man vindt ze het wel leuk als hij ‘obstinaat’ is, begreep ik bij DWDD, maar de inwoners van Amsterdam moeten zich niet te obstinaat gedragen.
Deze toon van het ‘nieuwe streng’ past naadloos bij die van Jeroen Wollaars, als hij weer eens in Nieuwsuur al die vreselijke zorg- of uitkeringsfraude aan de orde stelt.
En wij maar roepen naar aanleiding van de zorgtoeslag-affaire dat burgers meer moeten worden vertrouwd!

Bijzonder is het niet, want iemand die bij ons in een tijd dat we daar nog niet zo bekend mee waren, al schreef over ‘Lof der dwang’ was Herman Vuijsje, bepaald niet afkomstig uit de politiek rechtse hoek; en bekend is wel uit de Scandinavische landen dat de verzorgingsstaat daar hand in hand gaat met een ‘strenge’ overheid.
Het idee van rechts dat cultuurmarxisten zo tolerant zijn is dus als we naar deze praktijken kijken op zijn minst twijfelachtig.

Een algeheel verbod, gaat dat werken?
Denk eens  in het kader van de klimaatcrisis aan een algeheel verbod om nog te vliegen in Europa?
Of een algeheel verbod op de uitstoot van stikstof? Een algeheel verbod om de thermostaat hoger dan 20 graden te zetten? Of de auto nog te gebruiken voor woon/werkverkeer?
Ziet u het voor zich?
Zouden dergelijke verboden niet veel zinniger zijn dan een vuurwerkverbod maar tevens onhaalbaar, niet te implementeren vanwege woedende vakantiegangers en ceo’s van bedrijven etc, en niet te handhaven?

Maar is zelfs een gedeeltelijk vuurwerkverbod niet in strijd met  de ontwikkeling naar steeds meer mondigheid van burgers?
Waarom niet henzelf betrekken bij een gereguleerd vuurwerkgebruik en bottom up de kwestie aan de orde stellen? Waarom niet gewoon de jaarwisseling beschouwen als een feest voor de wijk of het dorp en een geweldige gelegenheid om Jan en vooral alleman op een leuke en verbindende manier met elkaar in contact te brengen?
Bewoners gaan met elkaar aan de slag om voor volgend jaar een geschikte plek aan te wijzen en misschien ook het feest op te leuken met lekkere hapjes en fris.
Iedereen neemt zijn eigen vuurwerk mee, controle wordt uitgevoerd door de mensen zelf, vooral jongeren zou ik zeggen. Die krijgen een heuse functie.
Men wordt ge-support door het opbouwwerk  of de wijkagent voorzover niet weg bezuinigd, en de plaatselijke overheid faciliteert, in het kader van het in gemeenschap en vrolijkheid ontmoeten van elkaar als goed begin van het nieuwe jaar!!!
Vooruit politici, vooral ook linkse, stap eens af van dat gereformeerde gedoe en laat zien dat je vertrouwen hebt in je inwoners en dat je ze samen een prima feest gunt!!!

Eén reactie op “Feestje van de wijk

  1. Goed idee, Joyce! Het hoort een beetje bij de burgerinitiatieven van G1000 (van David van Reybrouck). Ik geloof dat er in Enschede (jawel!) een paar jaar geleden zo’n burgerforum over vuurwerk is gewest. Van de laatste G1000 University (soort congres) leerde ik dat burgerfora die geïnitieerd zijn door de overheid meer invloed hebben dan burgerinitiatieven. Dus ja, goed idee!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *