We versieren het huis
met zilver en takken
en steken kaarsen aan
Bij flakkerend licht
houden we handen vast
vieren dat we niet alleen
in het leven staan
We eten en drinken
en klinken
zoals mensen voor ons
al eeuwen hebben gedaan
Vergeten
dat het leven eindig is
en hoe het mis kan gaan
Roepen daarbij
als het even kan
al zingend een heiland aan.
Mooi gedicht Joyce, loopt lekker en het geeft in eenvoudig beeld precies aan wat deze feestdagen voor ons betekenen, uiterlijk en vooral ook innerlijk.