Beste lezer,

Een heel goed en leeslustig 2020!

Hierbij mijn nieuwjaarsgedicht als start voor het nieuwe jaar

Terwijl jij, pasgeborene, hijgt
en geen lucht krijgt
bestormen de boeren het Binnenhof
en roepen: “stikstof, donder op met je stikstof!”

Er is een oorlog aan de gang
om het klimaat
we lopen aan tegen de stinkende uitlaat
van onze welvaart

Wankelende kalveren
dieren aan het eind van hun latijn
mogen er toch ook zijn
net zoals wij in het Antropoceen

Waar moet het heen?
2020 voor de deur
en aardig wat malheur
Australië brandt en wij verhogen de waterkant

De democratie heeft zijn langste tijd gehad
de mensen zijn hun zelfgekozen leiders zat
niemand weet wat de toekomst brengt
terwijl de zoveelste ijskap smelt

Boreaal is het àndere verhaal
van de witte man
die terug wil naar die prachtige tijd
van onderscheid in klassen en rassen

Ach, het zit mijn tijd wel uit
zuchten mijn leeftijdgenoten
en boeken een reis naar de Lofoten
of storten zich en masse op hun nageslacht

‘t Is wat het is
heb ik zojuist geleerd
ik heb me tot het hier en nu
en het loslaten bekeerd

En roep maar steeds
dat het glas halfvol is
ook als ik een afslag mis
en me kennelijk vergis

Wat ik zoals zovelen
diep in mijn hart behoef
is liefde en een arm om me heen
iemand die me zegt: kind wat je doet, is goed,

Maakt niet uit,
iemand die er voor me is
juist ook als ik een afslag mis
of me kennelijk vergis

Stel dat we die behoefte
onderkennen bij elkaar
in het nieuwe jaar
gewoon even bellen of iets laten horen

Juist aandacht voor de ander
zijn of haar verhaal aanhoren
zonder commentaar
zonder ook op de klok of het scherm te kijken

Hoeveel vrediger zou de wereld dan niet lijken?