Onvoorzien

Er zijn veel zaken niet te voorzien in dit leven. Ik sta er elke dag van te kijken hoe anders de dingen kunnen lopen dan je denkt.
Stel er word je in een quiz de vraag  gesteld: Er wordt een bouwproject gepland van 200 miljoen, er moeten 8000 woningen worden gebouwd waarin 20.000 mensen komen te wonen, hoelang van te voren zou, denkt u, zoiets gepland worden, inclusief locatie?
U mag kiezen: 10 jaar van te voren, 6 jaar van te voren, 4 jaar van te voren, 2 jaar van tevoren of 1 jaar van te voren?
Ik zou zelf eerder neigen naar 10 jaar.
Inmiddels weten we dankzij een klein zakelijk stukje in Het Parool dat  de strandtent Blijburg die volgens de toezegging tot 2027 kon blijven,  na de zomer al dichtgaat in verband met het gigantische bouwproject dat inmiddels al gestart is.
Had dat niet voorzien kunnen worden?
Nee dus kennelijk.
Ik woon inmiddels 2 jaar op IJburg en was gewend aan de dagelijkse gang met mijn hond naar het zeer gastvrije Blijburg, om daar te genieten van het unieke uitzicht, de vriendelijke bediening en de ondernemersspirit die bleek uit alle feesten en evenementen die er werden georganiseerd. Voor elk wat wils, kleine gastjes in de zomer, al ijs-likkend met zwembandjes, ouderen zoals ik, hondenbezitters, families, iedereen was en is er nu nog welkom.

Mij werd vorig jaar nog meegedeeld dat Blijburg nog 2 jaar kon blijven op deze locatie terwijl was toegezegd zeker 10 jaar.
Ik schrok ervan en vroeg of er niets aan te doen was. Het personeel schudde treurig het hoofd. Tegen de gemeente Amsterdam was geen kruid gewassen, bleek de boodschap.
Maar de verwachting was ook dat Blijburg vrij snel weer elders kon worden opgebouwd.
Nee. Ook die hoop wordt de bodem ingeslagen.
Inmiddels weten we dat 2 jaar alweer 1 jaar is geworden en dat Blijburg wellicht in 2023 dus over 5 jaar, kon ook 6 jaar worden, opnieuw zou kunnen beginnen elders maar enige zekerheid is er niet. Het personeel verwachtte dat het einde oefening zou zijn voor Blijburg!
Het lijkt erop of daar geen traan om wordt gelaten maar IK doe dat dus wel!
Daarom wil ik hier nogmaals een stuk uit De Brug citeren van 19-07-2012 dus 6 jaar geleden waar bovenaan een mooie foto met de eigenaresse Stanja van Mierloo is te zien met vlag.
De titel luidt: “Blijk van erkenning voor populaire strandtent: Blijburg tot najaar 2014 op huidige locatie”. In het artikel wordt bovendien aangegeven dat in 2015 de stadsstrandtent die al zo vaak heeft moeten verhuizen in haar tienjarige bestaan, verkast naar “het mooiste plekje van Centrumeiland, de noordpunt” voor ten minste twaalf jaar. Stanja is superblij en beschouwt het als een blijk van erkenning dat Blijburg er helemaal bij hoort. Amsterdam spreekt hiermee uit hoeveel we voor IJburg en de rest van de stad betekenen, aldus de eigenaresse. Dat was niet altijd de visie van de gemeente, zeker niet in de pioniersdagen van Blijburg. Stanja zegt dat ze toen vaak heeft moeten vechten tegen de ambtelijke molens. Wij wilden een nomadische onderneming zijn en zoiets was nieuw voor de gemeente. Maar dat is veranderd, aldus Stanja in 2012. We hebben ons bestaansrecht bewezen en ik voel me gedragen door de gemeente Amsterdam. Er is geen strijd meer, er is samenwerking.

Tja, samenwerking…
Zoveel samenwerking dat het bouwproject de nomadische strandtent die dacht 12 jaar te kunnen blijven en daartoe veel investeringen deed, wegvaagt.
Bouwen, bouwen en nog eens bouwen lijkt het devies. Voor wie?
Voor zelfbouwers, alle kavels schijnen al verkocht te zijn en ach ja er komen stranden, natuurlijk, maar Blijburg, met zijn unieke uitstraling en bijzondere festivals en zigeunermuziek-avonden, waar een ieder welkom was?
Stanja heeft het nakijken.
Zelfs een dochter van de bekende D66er met ongetwijfeld een goed netwerk kan dus niet op tegen de onvoorzienigheid van een grote gemeente als Amsterdam.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *