Wat is er toch met vaasjes?
Gister 10 april werd ik jawel 73 en kreeg van mijn schoondochter een heel lief vaasje met vogeltjes erop. Ze zei erbij: het is wel kwetsbaar Joyce, goed inpakken en voorzichtig zijn hoor!
Volgens onze premier is ons land, Nederland, een teer bezit dat van ons allemaal is. Dat bezit is broos, is breekbaar. Het kan ook kapot gaan. Rutte ziet Nederland als een vaasje dat we met 17 miljoen gewone en bijzondere mensen vasthouden. We hebben voorbeelden gezien van samenlevingen waar ze het vaasje lieten vallen aldus Rutte. “Kijk naar Groot-Brittannië. Daar hebben politici en de inwoners vergeten wat ze met elkaar bereikt hebben en nu zitten ze in de chaos. In Nederland zien we ook een groep die zich niet verantwoordelijk voelt om er met elkaar iets moois van te maken. Mensen die alleen met zichzelf bezig zijn en altijd eerst denken aan hun eigenbelang. Mensen die zo hard aan het vaasje trekken dat het stuk gaat.”
De brief van Rutte aan alle Nederlanders verscheen 17 december 2018.
En dan lezen we opeens in de Volkskrant van gister 10 april een bericht van de (overigens zojuist afgezette) dictator Bashir: “Ik zie Soedan als een broos vaasje”. Boven het stuk van Rudolf Julius staat als kop: “President Omar al-Bashir van Soedan heeft de demonstranten in zijn land gewaarschuwd dat ze grote risico’s nemen. Hij vergelijkt Soedan in een open brief met een broos vaasje, dat zomaar kapot zou kunnen vallen”.
“Ik zie Soedan als een teer bezit, dat alleen van mij is,” schrijft Bashir, die het land al bijna 26 jaar met ijzeren hand regeert en door het Internationaal Strafhof is aangeklaagd voor volkerenmoord en misdaden tegen de menselijkheid, aldus Julius.
En hij citeert Bashir verder: “Soedan is voor mij een teer vaasje, dat we met 37 miljoen straatarme en hongerige mensen vasthouden. Mensen die gewoon een mooi leven willen, hoewel ze daar geen enkel perspectief op hebben. Er zijn samenlevingen waar de mensen het vaasje hebben laten vallen. Waar ze vergeten zijn wat ze met een sterke man aan het roer hebben bereikt. In Syrië, Jemen, Egypte, Libië en Groot-Brittannië zitten ze al in de chaos. Ook in Algerije dreigt het vaasje kapot te gaan en moeten ze straks de scherven bij elkaar vegen”. Bashir hekelt de demonstranten, die volgens hem schreeuwers langs de zijlijn zijn. “Het is heel makkelijk om dingen te roepen waarvan je toch al weet dat er binnen het regime nooit een meerderheid voor zal zijn. Zo lever je geen bijdrage om het vaasje overeind te houden. Iedereen zal water bij de wijn moeten doen, en met iedereen bedoel ik ook echt al mijn tegenstanders.”

Inmiddels is Bashir dus door zijn eigen leger afgezet (kennelijk zijn echte tegenstander).
De vraag die je naar aanleiding van deze frappante gelijkenis tussen Rutte en Bashir waar het het gebruik van de metafoor van het vaasje betreft, kunt stellen is: Wie zijn toch die mensen die ook bij Rutte als breek-gevaarlijk worden gezien?
Is het misschien zo dat de metafoor van het vaasje burgers ervan moet weerhouden om oppositie te voeren, om kritisch te zijn? Is de impliciete angstoverdracht: kijk uit voor het breekbare vaasje, een manier om de bokken van de schapen te scheiden?
Bij Bashir is het duidelijk: Ik en alleen ik kan ervoor zorgen dat het vaasje heel blijft en verder blijf je er met je fikken vanaf want dat zal je heugen!
Maar inmiddels is het angst aanjagen voor die Ander die voor chaos of ontwrichting zou kunnen zorgen, dwz de Ander die zich juist ook binnen de eigen bevolking bevindt (zoals bij de juist weer verkozen Netanyahu in Israël in dat verband wordt gedoeld op linkse Israëli’s, intellectuelen, journalisten, mensenrechtenactivisten maar ook Trump, die dat misschien van hem heeft afgekeken), een sport van politici die aan de macht zijn in diverse landen.
Het belang dat die politici/machthebbers hebben om de samenleving niet als weerbaar voor te stellen maar juist als breekbaar vaasje dat alleen zij kunnen beschermen, is iets dat burgers wantrouwend zou moeten maken.
Merkwaardigerwijs kreeg in onze media Angela Merkel die met de stroom vluchtelingen het omgekeerde deed nl zeggen: “Wir schaffen es!” als reactie een soort hoongelach over zich heen.
En we zijn er nu als de kippen bij om aan te geven dat ze toch mooi verkeerd zat met haar opbeurende speech en zo de AFD in de kaart heeft gespeeld.
Volgens Max Pam is democratie niet iets voor bange mensen, aldus zijn column in dezelfde Volkskrant. “Het nodeloos bang maken van mensen is iets wat mij enorm tegenstaat,” aldus Pam. Hij vergelijkt Baudet met Cohn-Bendit, die in 1968 bijna de toegang tot Nederland was ontzegd vanwege de kritische houding van de Boerenpartij, die deze studentenleider als gevaar zag. Volgens Pam zijn dat soort vernieuwers niet gevaarlijk.
“Vermoedelijk weet Thierry Baudet zelf ook nog niet wat hij denkt. Maar dat is helemaal niet erg, want in 1968 had Cohn-Bendit ook geen idee hoe hij zou eindigen,” aldus Pam.
Voor Pam dus geen breekbare vaasjes.
Mijn reactie: Naar aanleiding van de overwinning van Netanyahu met zijn Groot-Israël gedachte heb ik de neiging een aantal vaasjes kapot te smijten. Dan denk ik, hoe is het toch mogelijk dat deze man met zo’n verdeel- en heers-bewind, die idiote basiswet en zijn eigen corruptie aan de macht blijft?
Maar dat doe ik niet, integendeel ik heb net witte tulpjes in het lieve vaasje van mijn schoondochter gezet!