Als je verdachte bent van een misdrijf is er een heel wettelijk stelsel, het straf- en strafprocesrecht waar je rechten aan kunt ontlenen.
Als je verdacht word van een Corona-besmetting, kun je zoals oma Verbruggen overkwam, verboden worden op de uitvaart te komen van je eigen man, met wie je 61 jaar lang samen bent tot op het laatst.
Haar man, opa Verbruggen, had longontsteking en werd met een ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Gelukkig heeft zijn vrouw nog afscheid van hem genomen met een kus (een omgekeerde Judaskus zou je kunnen zeggen…) omdat een verzorgende tegen haar zei: “Misschien komt hij wel niet meer terug”. Inmiddels was namelijk al duidelijk geworden dat er Corona heerste in de omgeving van het Brabantse dorp Erp.
Dat klopte, de heer Verbruggen bleek Corona te hebben en overleed en dus zat zijn vrouw in quarantaine in Simeonshof en mocht niet naar de uitvaart, uit angst voor besmetting van anderen.
Ze moest vanaf haar balkon met lede ogen aanzien dat haar kleinkinderen en familie wel naar de kerk gingen en zij alleen van ver de (beperkte) stoet mocht bekijken.
Dat deed ze samen met een verzorgende, die naast haar stond op het balkon, overigens zonder mondkapje, en haar troostte voorzover ze dat kon.
Dit voorbeeld geeft aan hoe merkwaardig het is dat in Nederland zo’n terughoudend test- en mondkapjes-beleid is gevoerd tot nog toe.
Was mevrouw Verbruggen immers getest dan had kunnen blijken dat ze helemaal niet besmet was en had ze gewoon naar de uitvaart kunnen gaan van haar man.
Maar ook zonder testbeleid. Waarom kreeg oma Verbruggen geen mondkapje op in de kerk? Omdat de heer Van Dissel en consorten niets zien in mondkapjes die nu wel in het OV moeten worden gedragen!
Heeft niets met het recht te maken. Althans als ik art 8 EVRM goed begrijp is alleen inmenging door de overheid in het recht op respect voor het familie en gezinsleven toegestaan in een aantal met name genoemde gevallen en dat is onder meer bescherming van de gezondheid.
Maar van wie in dit geval? Immers, de verzorgende die daar dichtbij haar stond kon net zo goed besmet worden en die had dus weer anderen kunnen besmetten zowel van het personeel als van de bewoners.
De familie? Zij hadden expliciet het risico kunnen nemen om oma toch mee te nemen en evt besmet te raken en vervolgens in quarantaine te moeten, maar zoals hierboven aangegeven: als een overheid zich onvoldoende inspant om gevaar voor de gezondheid in te dammen door onvoldoende te testen of geen mondkapjes uit te reiken, lijkt me dat het recht op respect als genoemd in artikel 8 prevaleert.
Dit is een juridische redenering maar er was ook nog een ethische beoordeling. Een ethische commissie gaat erover in Noord-Brabant en heeft besloten dat mevrouw niet naar de begrafenis van haar man mocht gaan.
Had mevrouw zich tegen deze uitspraak kunnen verzetten? Of in beroep kunnen gaan vanwege onbehoorlijk bestuur bij de provincie? Welnee zeg, daar denken we maar niet aan in tijden van Corona.
We zijn al blij als de IC’s weer meer capaciteit hebben!
Er vindt nu een versoepeling van de bezoekregeling plaats in verpleeghuizen en deze ontwikkeling wordt nauw gevolgd want misschien gaat het wel helemaal de verkeerde kant uit. Persoonlijk kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat het erger wordt dan het al was met zoveel doden in verpleeg- en verzorgingshuizen.
Misschien verstandig om in de verpleeghuizen wèl echtgenoten en familie toe te laten, verzorgenden uit te rusten met mondkapjes en regelmatig te testen en iets aan de ‘aerosol’ te doen?
Want niet alleen Maurice de Hond wijst erop dat de luchtkwaliteit en ventilatie binnen in woningen of tehuizen of kerken wellicht belangrijker is dan de afstand die je tot een ander houdt.