Allereerst even een antwoord op de vraag en de oproep van vorige week.
Kennelijk was die erg moeilijk want ik heb geen reacties gehad op deze oproep, dus geef ik zelf nu even de clou.
Stel dat een publiek figuur of een partij vindt dat leren kleding niet meer zou moeten worden gedragen omdat dat dieronvriendelijk is dan kan zo iemand of zo’n partij dat publiekelijk stellen en valt dat onder de vrijheid van meningsuiting.
Iets anders wordt het wanneer deze persoon of partij besluit een boycot te starten, de BALK, oftewel Boycot Alle Lederen Kleding en acties begint tegen producenten van lederen kleding, stickers plaatst op lederen kleding, de boer op gaat om overheden te overtuigen dat lederen kleding onder schadelijke producten valt, ramen bekladt van winkels die lederen kleding verkopen etc.
Producenten zullen er nu alles aan doen om deze dier-activisten tot terroristen te verklaren en de dierenliefhebbers zullen op hun Congres een resolutie aannemen waarin de BALK een geoorloofd middel wordt genoemd om dieren te beschermen evenals het milieu.
Dat laatste betekent dan dat je duidelijk partij kiest voor de bescherming van dieren en nog sterker voor dit middel om dieren te beschermen! Dit is dus DOEN en niet zomaar een mening.
We hebben hier te maken met het verschil tussen zeggen en doen/daadwerkelijk partij kiezen.

Deze week kwamen de resultaten vrij van een onderzoek naar het verschil tussen denken en doen.
Het I&O heeft in opdracht van Binnenlands Bestuur een onderzoek gedaan naar de houding en het gedrag van mensen waar het duurzaamheid betreft.
Tot mijn grote genoegen natuurlijk kwam er iets uit wat ik altijd wel had gedacht. Dat zie je vaker bij goede onderzoeken.
Mannen hebben een duidelijk grotere voetafdruk waar het het milieu betreft dan vrouwen. Ha! Kijk eens aan. Ze eten meer vlees, ze rijden meer in grotere milieuvervuilende auto’s en ze vliegen beduidend meer.
Kat in het bakkie.
Natuurlijk was voor mij ook weer een prettige opsteker dat de VVD stemmers duidelijk vervuilender bleken dan mensen die op andere partijen stemden.
Ik stem niet op de VVD, mag u weten, dus ik voelde me niet aangesproken.
De VVD blijkt dus niet alleen uit te munten waar het integriteit-problemen betreft maar trekt kennelijk ook milieuvervuilers.

Helaas was mijn gejubel van korte duur. Toen ik verder las zag ik wat voor mij minder prettige conclusies.
Hoger opgeleiden, huizenbezitters en boven modalen bleken beduidend meer te vervuilen dan de rest. Ons soort mensen, zoals Jos van der Lans deze mensen ooit noemde , wat ik zelf altijd een vreselijke term vond, blijken helemaal niet zo milieuvriendelijk te zijn als ze zelf nogal eens denken. Er blijkt een discrepantie tussen hun denken, hun opvattingen en hun doen.
Degenen die zeggen heel milieubewust te zijn, laten zich toch een mooie vliegreis en vakantie naar China of de Galapagos-eilanden niet ontzeggen.
Ze bezitten nogal wat vierkante meters woonoppervlak en wonen dan ook nogal eens in niet al te energie-vriendelijke huizen. Ze consumeren misschien wat minder vlees maar dat is niet in verhouding met de rest van hun koop en vervoersgedrag.
Tja, daar keek ik even in de spiegel met mijn woning van 95 vierkante meter en een aardig pensioen. Ik heb geen auto maar profiteer van die van mijn vriend en vlieg niet veel maar dat was tot nu toe omdat ik een hond had en in die zin gebonden was, maar toch met een gemiddelde van 1 keer per jaar en ook een keer naar familie in Canada, dat tikt aan.
Mij valt op dat juist degenen die zich inspannen voor een beter klimaat zich daarvoor suf reizen naar verre oorden per vliegtuig.
“Niet lullen maar poetsen,” is een bekend wat plat Hollands gezegde maar in dit geval snijdt het toch wel hout.
Iedereen, ook hoger opgeleiden en bezitters/rijken verwachten van  de overheid of het bedrijfsleven een oplossing voor het klimaatprobleem en dan heb je de echte diehards die beweren dat er helemaal geen klimaatprobleem is, zoals Baudet, zodat je je überhaupt niet schuldig hoeft te voelen.
Maar inderdaad, een schoner klimaat begint bij jezelf en dat vergt inzet, discipline en een heleboel zelfinzicht.
De vraag is of we dat wel op kunnen brengen. Ik merk in elk geval dat laksheid en gemak en natuurlijk een zeker hedonisme: je leeft maar één keer!!!, het vaak winnen van die noodzakelijke inzet.