Het is alweer bijna 8 maart, tijd voor internationale vrouwensolidariteit!
Even een terugblik: Op 8 maart 1908 vond in New York een grote staking van vrouwen plaats. Zo’n 15.000 textielarbeidsters protesteerden tegen de slechte arbeidsomstandigheden en formuleerden hun eis voor ‘Brood en Rozen’. (Wikipedia). In 1910 stelde de Duitse socialiste Clara Zetkin tijdens de Internationale (socialistische) Vrouwenconferentie in Kopenhagen voor om 8 maart uit te roepen tot Internationale Vrouwendag. In 1978 werd de internationale Vrouwendag door de Verenigde Naties erkend.
Ook in Nederland vieren we 8 maart. Dit keer stond het vooral in het teken van de vrijheid voor vrouwen (en mannen) om hun eigen leven, seksuele geaardheid en gender vorm te geven en daarbij niet te worden beperkt door intimidatie, geweld of grensoverschrijdend gedrag.

Terwijl ik in de stoet meeliep en de vele borden aan mij voorbij liet trekken viel me één bord, meer een laken, op met de tekst: I am not free while any person is unfree even when their shackles are very different from my own.

Mijn gedachten gingen terug naar de indrukwekkende serie van Thomas Erdbrink: Onze man bij de Taliban.
Hij liet zien dat wat in  twintig jaar aanwezigheid in Afghanistan was opgebouwd namelijk dat meisjes en vrouwen konden leren, studeren en werken, ook bij belangrijke instituties, achter elkaar werd afgebroken.
Vrouwen werden ‘uitgewist’ zoals één van hen krachtig verwoordde.
Het deed me denken aan de maatregelen tegen joden uit 40-45…. Doel: hun aanwezigheid en zichtbaarheid in de publieke ruimte, instituties, opleiding en werk tot een uiterst minimum te beperken met een maximum aan stigmatisering waaronder kledingvoorschriften.

Op zijn zoektocht naar veranderingen onder de Taliban kwam hij bij een illegale meisjesklas , waarin meisjes zaten van boven de twaalf, die volgens de Taliban niet naar school mochten. Ook daar naar toe gaan was gevaarlijk, hun ouders vreesden voor hun leven.
Ik was geschokt: een meisje van vijftien zette haar leven en dat van haar ouders in de waagschaal als ze naar school ging om zoiets als een scheikunde les te volgen!
En dat terwijl in 2005 voor een wervingsactie van de Nederlandse luchtmacht (als voorbereiding op de jarenlange missie in Uruzgan)  nog in een video werd aangegeven: ‘Er is waarschijnlijk geen land ter wereld waar meisjes zo blij zijn dat ze naar school kunnen als Afghanistan want jarenlang was dat verboden door de Taliban’.
En dat terwijl Georg Bush nog in aanwezigheid van vrouwenactivisten de Afghan Women and Children Relief Act tekende en in The Report on the Taliban’s War against Women werd benadrukt dat de Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme ten dele een oorlog was voor vrouwen en kinderen…..

Tja, als we dan zo nodig opeens moesten vertrekken in de slipstream van Amerikanen die overhaast het land verlieten, laten wij dan in elk geval hier in dit land met al zijn mogelijkheden de klas van Thomas redden en die meisjes hier laten leren en studeren voor rechter en voor psycholoog, zoals ze zelf hun dromen verwoordden.
En wat is er mooier dan om die actie te beginnen op internationale Vrouwendag!!!!!