De ballentent van Rutte: Onmacht en eigenrichting (2)

Mark Rutte is nu met zijn 4311 dagen de langstzittende premier van Nederland
Ook al is er kritiek, stiekem, niet eens zo stiekem is er een hoop bewondering.
Hoe flikte hij dat toch, is de vraag.

Heel simpel, zou ik zeggen door van dit land een ballentent te maken.
Als je raakt gooit op de (politieke) kermis van deze samenleving, die vooral tot vermaak dient, krijg je een prijsje. Als je mist heb je pech.
Een dergelijke ontwikkeling is al door Thijs Wöltgens beschreven in zijn Lof van de politiek (1992). Hij heeft het over een zogenaamde ‘epideiktische ziekte’. Die epideiktische ziekte reduceert de politiek tot een permanente wedstrijd, die de performance boven de inhoud van het stuk plaatst.*
In mijn boek Voetangels voor kopstukken (1999) had ik het nog over het ministerie van Justitie maar inmiddels is de epideiktische ziekte onder Rutte een hoofdkenmerk geworden van de totale politieke performance.
Credo: blijven lachen ook daar waar niets meer te lachen valt.
In het uiterste geval het volk toespreken vanuit het torentje of de landbouworganisatie LTO bellen als de boerenprotesten totaal uit de hand lopen.
Het gesprek, daar gelooft Rutte in maar het is een vrijblijvend gesprek.
Hij laat zijn medeleven blijken, geeft soms een idee of alles anders wordt (nieuwe bestuurscultuur) en doet vervolgens niets.
Het omgekeerde kan ook: laat een minister de kolen uit het vuur halen zoals Christianne van der Wal (minister van Natuur en Stikstof) dat deed, die stevig uit de hoek kwam met haar stikstof-aanpak en als haar partij haar vervolgens laat vallen, hoor je Rutte niet.

Ondertussen loopt de agressie op. Het zijn om bij de metafoor van een ballentent te blijven allang geen zachte ballen meer waarmee gegooid wordt.
En niet alleen de blikken moeten het ontgelden, maar de houder van de tent wordt bekogeld en tenslotte wordt als het ballengooien niet naar wens verloopt zijn hele nering in brand gestoken.

Kijk naar de boerenprotesten die steeds meer een Poetiaanse inslag krijgen.
Stikstofschade aan de natuur? Hoezo ?
Als we Jeroen van Maanen van de melkveehouders-vakbond mogen geloven is 85 procent van de natuur in prima staat.
Degenen in de politiek/bestuurlijke gremia, die nog stellen dat de grootste stikstof-schade door de landbouw en de veeteelt wordt toegebracht en dat reductie van de stikstof-schade derhalve moet samengaan met reductie van het aantal boerenbedrijven worden met de dood bedreigd.
Wetenschappelijke feiten staan onder verdenking van complotten en de overheid wordt nog net niet met nazi’s vergeleken die de ‘joden’, lees boeren, het bestaan onmogelijk maakt.
Tot slot wordt de nationale vlag omgekeerd opgehangen..
Hé, ook in het Rusland van Poetin zien we nu veel vlagvertoon met de letter Z in het midden.

Asbest op de snelwegen gooien en geen idee hebben wie dat zou hebben gedaan, toejuichen van illegaliteit (afplakken van kentekens en anonimiteit, geen acties van te voren aankondigen) het komt degenen die in 2014 onduidelijk militair materieel  Oost Oekraïne zagen binnenrollen, bekend voor.

Tja, en Rutte maar blijven lachen.
Doe normaal man…
Nee Mark, dat helpt allang niet meer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *