Soms kunnen we van het bedrijfsleven nog wat leren.
Hornbach viert je imperfecte klussen, kunnen we al op 17 november jl lezen op sociale media. Het bedrijf is al eind vorig jaar een reclamecampagne gestart met als doelstelling trots aan te wakkeren bij doe-het-zelvers.
Wat je eigenhandig maakt hoeft niet perfect te zijn. Sterker nog: een kleine imperfectie maakt jouw project uniek en laat zien dat iets echt zelfgemaakt is, aldus Maarten Post, Hoofd Marketing en Communicatie van Hornbach Nederland.
De campagne speelt in op de nadruk die er tegenwoordig op perfectie ligt, aldus Post.
“Wij willen laten zien dat kleine onvolkomenheden juist karakter geven. Aan meubels, vloeren en huizen. En aan mensen. Wat je met eigen handen maakt, heeft ongelofelijk veel waarde.”

Het is naar mijn mening niet te veel gezegd als ik stel dat deze filosofie visionair is.
Hornbach slaagt er met zijn reclame in om in één klap van de klussende mens als metafoor voor het vallen en opstaan van een ieder die in deze wereld is geworpen, om met Heidegger te spreken, weer een echt mens te maken.
Niet een mens die concurreert met de machine en steeds vaker moet bewijzen dat hij/zij toch echt (nog) meer waard is. Ook niet de mens die vanaf zijn verschijnen op deze aarde zondig is en het in feite nooit echt goed kan doen, hoe hij/zij zich ook in het zweet werkt.
De christelijk calvinistische kijk op de mens.
Ook niet de mens als ding als object van wetenschapsbeoefening, de zogenaamde Verdinglichung van de mens.
Maar het herwaarderen van de mens als creatieve klusser die zijn best doet. Die niet anderen voor zich laat werken en de kolen uit het vuur laat halen, zoals we in een geglobaliseerde wereld gewend waren. Soms zelfs letterlijk zoals kinderen in Verweggistan die in mijnen werken om de grondstoffen voor onze electronica te delven.
Maar de mens die de hand aan de ploeg slaat en met wat hem gegeven is probeert er wat van te maken.
Onder het motto, dat ik van mijn moeder altijd hoorde: ‘Je kan niet meer dan je best doen’.

Even een gedachtesprongetje: Stel dat de overheid zo naar zijn burgers keek.
Stel dat de Belastingdienst zo’n soort reclame had: Een foutje is menselijk. Mocht u er echt niet meer uitkomen, wij staan altijd voor u klaar!!! Wat had die overheid zich zelf maar vooral ook de slachtoffers van de Toeslagen-affaire dan een hoop ellende kunnen besparen!
Stel dat we als samenleving ook zo naar elkaar keken, dat we er met zijn allen van uitgaan dat de ander het niet kwaad bedoelt maar ook maar zijn best doet om er in deze wereld wat van te maken en dat niemand perfect hoeft te zijn…
Dat dat geldt voor iedereen ongeacht zijn kleur, geaardheid, afkomst of voorkeuren.
Dat dat geldt voor iedereen die zich inzet voor het maatschappelijk belang als zorg-professionals, onderwijzers, politiemensen, bestuurders, journalisten maar ook vuilnismannen en -vrouwen, horecapersoneel, maar ook dak- en thuislozen, mensen die om één of andere reden buiten de boot zijn gevallen…
Dat dat geldt voor mensen ter linker of ter rechterzijde van het politieke spectrum.
Dan betekent het tegelijkertijd dat niemand meer uit kan groeien tot een soort heiland voor een groep mensen die vooral op zoek zijn naar een totaal concept, een leider die hen voorgaat en de weg wijst zodat ze zelf niet meer hoeven na te denken.
Want in de Hornbach-visie is een ieder feilbaar.
In de Hornbach-visie ligt de menselijkheid en de humor, de betrekkelijkheid ook, er zo dik bovenop dat er geen sprake meer kan zijn van nationaal socialistische, communistische of radicaal orthodoxe geloven. Kunnen we  samen ons best doen en kunnen we samen lachen en leren.