Bram Peper is op 82-jarige leeftijd overleden.
Hij was de laatste levende van mijn promotiecommissie.
Op donderdag 11 juni 1981 vond des namiddags te 4.00 uur mijn promotie plaats aan de Erasmus Universiteit.
In de multidisciplinaire Commissie zaten Louk Hulsman oftewel prof. mr. L.H.C. Hulsman, promotor, Guus ter Hoeven, oftewel  prof. dr. P.J.A. ter Hoeven, coreferent, prof. dr. Bram Peper, prof. dr. R.C. Sperna Weiland.
Louk was hoogleraar strafrecht en criminologie, Guus ter Hoeven hield zich bezig met een breed scala van onderwerpen zoals analyse van sociale bewegingen, vooral arbeidersbewegingen, Peper was socioloog en Sperna Weiland evolueerde van dominee tot filosoof.

Mijn eigen proefschrift luidde: ‘Tussen wal en schip; tussen recht en hulpverlening’.
Het was een brede verkenning in de eerstelijns-rechtshulpverlening en kwam voort uit de vraag naar de oorzaken van de leemte in de rechtshulp.
De verkenning was zo breed dat het leek of er geen einde aan kwam.
Ik begon er in 1974 mee en heb er zeker zeven jaar over gedaan.
Hoewel jurist, vond Louk dat ik vooral empirisch onderzoek moest doen. Dat mondde (na een frustrerend jaar van een begonnen studie sociologie) uit in portretten van hulpverleners zoals van maatschappelijk werk, wijkagenten, huisartsen en zelfs een periode van observatie bij een Sociale Dienst.
Waarom sloot de vraag naar rechtshulp niet aan op het aanbod? En wat gebeurde er eigenlijk in die eerste lijn? was mijn onderzoeksvraag.
Er bleek sprake van kanalisering van de hulpvraag al naar gelang de professionele invalshoek van de hulpverlener. Ik formuleerde op het eind een pleitbezorging-model met meer gebruik van ervaringsdeskundigen in plaats van professionals.

Louk was zelf niet gepromoveerd, vond alles interessant en was een voorstander van een integrale benadering die nauwelijks grenzen kende. Uiteindelijk was ik de enige die bij hem promoveerde.
Mijn vriendin Jacqueline Savornin Lohmann zocht na diverse pogingen bij Louk haar toevlucht bij professor Ter Heide.
Dat het boek er kwam, heb ik overigens nog steeds te danken aan de kloeke ingreep van mijn ex-echtgenoot René Elkerbout die Louk wist te verleiden om het achterste van zijn tong te laten zien en op schrift te verklaren onder welke condities mijn boek als voltooid kon worden beschouwd.

Terug naar Bram Peper.
Het is een wonderlijke ervaring als je je realiseert dat hij de laatste is van mijn promotiecommissie die het leven heeft gelaten.
Ik weet niet meer wat hij me vroeg, maar wel dat hij een zichtbare en belangrijke plek innam in die Commissie.
Al heel snel daarna werd hij burgemeester van Rotterdam.
Ik ben hem nog steeds dankbaar voor die rol.
Ik ben diegenen die in de Commissie zaten nog steeds dankbaar voor hun aandeel.
Het was een gedenkwaardige dag die 11e juni . Er zat op de schouder van mijn collega Frits de Graaff een bonte papegaai.
Die bonte papegaai hoorde daar en was met al zijn veelkleurigheid representatief voor die periode.