Opgedragen aan Jan Monasso

Vandaag is het 12 mei. Je zou 81 jaar zijn geworden….

Drie jaar geleden overleed je rustig en ontspannen te midden van je dierbaren.
Ik heb dat beschreven in mijn dichtbundel Resttijd, aan jou gewijd.
Eergisteren had ik een prachtige warme dag met je beste vrienden en hebben we je herdacht.

Voor mij was je ‘a mensch’, je hield van mens en dier, van groen, van bloei, van kinderen….
Je beschikte over een breed spectrum aan emoties, van hartstochtelijk romantisch tot down to earth en zelfs burgerlijk, van alles of niks tot het omarmen van de kleine dingen van het leven.

Je was ‘handig’ maar toen je mijn tuinkast in elkaar zette en het voorbeeld dat erbij zat niet wou volgen, zaagde je er een gat in…omdat je dacht dat jij het beter wist….

Je wist de weg zei je, maar met jou verdwaalde ik..

Je was meer dan betrokken bij je buurt…

De Noord Zuid lijn is met ontzettend veel gedoe tot stand gekomen.
Jij wist daar alles van, hebt het van minuut tot minuut gevolgd.
Je voerde processen, je kwam op voor de bewoners van huizen die verzakten.
Je had op zijn minst een bankje met je naam erop moeten krijgen op de Vijzelgracht….

Je stond met anderen samen aan de wieg van de Ouderensociëteit.
Je organiseerde uitjes , was daar altijd oproepbaar als er technische problemen waren. Je was barman, de vraag was wat je niet deed….

Toen verhuisde je naar Monnickendam….
Je ziekte begon zich te openbaren maar ook daar was je snel geïntegreerd, kende je al snel de buren en ook hun problemen…

Het volgende gedicht is uit Resttijd:

Levensgenieter

Als je zoals jij
elk moment
van het leven hebt genoten
van mensen, van dieren
maar ook van planten
in de knop ontloken

Weet je het best
wanneer je tijd gekomen is
en durf je de stap te wagen
richting overgave

Mensen zoals jij
kennen het getij des levens
weten ook zoals jij het beschrijft:
het mysterie blijft.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *