Zieltogend (2): Het vertrouwen in de politiek

Ik had u als lezer beloofd dat ik een serietje zou maken. De vorige keer had ik het over de geestelijke gezondheidszorg.
Nu is duidelijk, dat begrijpt u, de politiek aan de beurt.
Volgens het onderzoeksbureau van de NOS, Ipsos is het vertrouwen van de Nederlandse burger in de politiek gekelderd tot onder de helft.
Een meerderheid van zes op de tien Nederlanders heeft weinig of heel weinig vertrouwen meer in de landelijke politiek.
(Dat is belangrijk om er even bij te vermelden dat ‘landelijk’. Want misschien heeft men nog wel vertrouwen in de plaatselijke bestuurders?)
Ook het vertrouwen in het kabinet zelf en in demissionair premier Rutte heeft een knauw gekregen. Vorig jaar nam het vertrouwen na de ingrijpende maatregelen in de corona-crisis nog toe, inmiddels is daar weinig meer van over. Het demissionair kabinet krijgt met een 4,9 een onvoldoende, waar het in maart bij de Tweede Kamerverkiezingen nog een voldoende kreeg.
Kijken we naar de premier dan was het vertrouwen 61 procent en inmiddels 33 procent.

Waarom is het vertrouwen zo gezakt?
Bij Ipsos antwoordde 72 procent bevestigend op de vraag of de lange duur van de formatie slecht is voor hun vertrouwen in de politiek. Daarnaast worden genoemd het beleid op het gebied van gezondheid, de woningmarkt, het debacle met de kindertoeslagen, het immigratie- en asielbeleid, de ouderenzorg, de aanpak van de corona-crisis en het klimaatbeleid.
Tot zover Ipsos.

Kijken we nu naar EenVandaag van maandag 20 september, dan is er iets opvallends zichtbaar.
Het vertrouwen is schrikbarend gedaald aldus Gijs Rademaker van het EenVandaag Opiniepanel. Zoveel verschil lijkt er niet met de onderzoeksresultaten van Ipsos.
Tot we belanden bij Rutte.
Dan blijkt hij nog wel populair bij meer dan de helft als ‘Corona-premier’ .
Zes van de tien leden van het Opiniepanel (27.000 leden) vinden het echter niet acceptabel als Rutte weer minister-president wordt van een nieuw kabinet!
Zij vinden dat hij niet meer geloofwaardig is om nog 4 jaar door te gaan, omdat hij te vaak gelogen heeft.

Wat moet je nu van deze uitslagen denken?
Het vertrouwen in de landelijke politiek is zieltogend, dat is wel duidelijk en dat klemt te meer omdat juist nu heel belangrijke koerswijzigingen moeten worden ingezet zoals ten behoeve van het klimaat maar ook op het gebied van bestuurlijke vernieuwing waarin juist vertrouwen in professionals (zorgverleners, onderwijzend personeel enz) en burgers centraal moet gaan staan.
Een open bestuurscultuur, meer ruimte geven aan professionals, de burgers meer geloven in plaats van bij voorbaat wantrouwen etc, vergt een omslag in de politieke cultuur.
Als dan burgers zelf de politiek bij voorbaat wantrouwen zal de afstand overheid/burger moeilijk verkleind kunnen worden en stuiten de overheidsmaatregelen (zoals bijv uitkopen van boeren) alleen op verzet.

En dan dat onderscheid tussen een Corona-premier en een gewone minister-president..
Waar staat dat voor?
Betekent het dat een Corona-premier eigenlijk niet wordt gezien als politicus maar als een crisismanager die het volk moed toespreekt vanuit een torentje? En hebben we nou een Corona-premier nodig of een gewone minister-president?
En hoe verhoudt zich eigenlijk de constatering van Ipsos dat het gebrek aan vertrouwen van burgers te maken heeft met het Corona-beleid met het enthousiasme van het EenVandaag Opiniepanel voor de heer Rutte als Corona-premier???

Vragen te over… Misschien heeft u een idee?
Stuurt u dan een reactie naar deze site!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *