Dit gedicht droeg ik woensdag 1 november als zgn “witte dichter” voor op de Nieuwe Oosterbegraafplaats in het kader van Herinnering Verlicht.

Dat niets blijft
alles onderhevig aan verandering
dat alles ook het dierbare
plotseling verdwijnen kan

Dat jij misschien morgen
of vandaag al…

Dat we geen machines zijn
ook al wordt het tegendeel beweerd
en ook geen apen
dat we meer lijken op de hond

Die nooit echt ligt te slapen
maar altijd met geloken ogen
alles in de gaten houdt

Dat we ondanks onszelf en ons lot
het vergaan vergeten
dat we liever niet meer weten
wie we zijn en wat ons wacht

En dan plotseling
dat besef
dat zich niet in laat dammen
’s nachts

Als de wereld zwart wordt
wij overgeleverd aan de sterren.