Moederdag 2017, een fantastische dag!
Beter kun je je eigenlijk niet wensen. Mijn drie kinderen waren allemaal onder de pannen.
Mijn oudste zou de dag doorbrengen met zijn geliefde tevens moeder van zijn twee kinderen, de middelste zoon had zijn schoonmoeder op bezoek en mijn dochter had haar vader die in dit geval een beetje als moeder fungeerde uitgenodigd voor een weekendje weg. Dit uit bezorgdheid omdat hij net met pensioen was en nog niet helemaal gewend.
Wat is idealer voor een moeder dan te zien dat haar kinderen het goed hebben, aardige, intelligente partners met op hun beurt weer prima ouders die het enig vinden om voor het jonge spul te klussen, op te passen en in alle opzichten beschikbaar te zijn, leuk werk, een prima huis, en een grote vriendenkring.
Waar gaat het eigenlijk om in de relatie moeder/kind?
Mijn middelste heeft het wel eens zo geformuleerd toen ik naar Amsterdam verhuisde en bang was hem niet meer zo vaak te zullen zien: “Mam, maak je geen zorgen, als het niet goed met me gaat, sta ik meteen voor jouw deur”!
Precies!!!!!
Kinderen moeten altijd het gevoel hebben dat ze bij hun moeder terecht kunnen, zeker als ze haar nodig hebben.
Omgekeerd is dat een hele andere zaak.
Moeders zijn altijd een beetje heiligen, ze moeten zich verheffen boven die laagbijdegrondse gevoelens van jaloezie of egoïstische verlangens om gekoesterd te worden en in de bloemetjes gezet.
Dat deden ze vroeger toen mijn echtgenoot en de onderwijzer(es) samenspanden om op die ene dag moeder het gevoel te geven dat ze werd liefgehad.
Op bed gebracht ontbijtje, een door ieder kind gemaakte tekening met een kleurrijk hart erop en natuurlijk de door de juf ingevulde tekst: “mama jij bent de liefste”!
Ik dacht er even aan terug toen het lied van Moldavië op het songfestival met de titel Mama, tweede werd en onze drie meiden van O’G3NE hun zieke moeder toezongen.
De rest van het jaar was het dan natuurlijk afzien maar ja dat hoorde er nu eenmaal bij.
Moeite om kinderen en werk te combineren en als het niet lukte, tja dan gingen de kinderen voor, dat sprak toch vanzelf?
Moederdag 2017, voor mij een fantastische dag. In de wetenschap dat mijn kinderen het goed hadden, begon voor mij de dag met een heerlijke vrijpartij met J., die zojuist 75 was geworden.
’s Middags gingen we naar de voorstelling Sexiety in Bellevue, waarop ik hem voor zijn verjaardag had getrakteerd.
Twee mensen van 71 en 75 tussen een zeer gevarieerd publiek van alle leeftijden bleken daar intieme vragen te moeten beantwoorden, gewaagde oefeningen te moeten doen zoals je met je ogen dicht voor te stellen dat je geliefde naakt voor je stond en je bekkenbodem spieren aan te spannen. We kregen een heus college over hoe opwinding en orgasme werkten bij man en vrouw met een tekening op het bord en we moesten een zin afmaken op een blaadje: ik verlang naar…
Ik vulde in: liefdevolle relaties met mijn kinderen maar eigenlijk ook met iedereen die me nastaat en realiseerde me dat mijn moederrol was uitgespeeld.
Ik wilde de rest van mijn leven eigenlijk alleen nog mezelf zijn, een oma-rol oké, daarvan genoot ik inmiddels volop, maar moeder en dus ook heilige? Iemand zonder eigen gevoelens, laat staan heftige emoties, iemand zonder seksueel leven ook, want dat kunnen kinderen zich sowieso van een moeder niet voorstellen…
Nee, maar zouden ze het pikken als ik zei: jongens, ik ben moeder af, doe mij maar gewoon Joyce, een vrouw, een mens, een levend (seksueel) wezen met al haar eigenaardigheden? (Bij de voorstelling Sexiety werd de vraag gesteld: ziet u uzelf als seksueel wezen en de handen van bijna iedereen in de zaal gingen omhoog.)
De dag na moederdag kreeg ik twee allervriendelijkste WhatsApps: Mam, fijne moederdag gehad?
Ik kon volmondig ja zeggen tegen “Fijne dag”.
Maar moeder…? Misschien dat het idee dat ik drie kinderen ter wereld had gebracht en opgevoed die zo gelukkig waren en genoeg hadden aan zichzelf en hun prima leven wel het mooiste cadeau was die dag?
Toch een beetje heilig?