“Airplanes are becoming far too complex to fly. Pilots are no longer needed but rather
computer scientists from MIT.
I see it all the time in many products. Always seeking to go one unnecessary step further, when often old and simpler is far better.
Split second decisions are needed and the complexity creates danger.
All of this for great costs yet very little gain.
I don’t want Albert Einstein to be my pilot. I want great flying professionals, that are allowed to easily and quickly take control of a plane”, einde citaat.
Van mij mag verwacht worden dat ik met instemming mensen citeer waarmee ik het eens ben en die zo ongeveer mijn maatschappijvisie en politieke richting zijn toegedaan.
Maar hier hebben we opeens te maken met een bijzonder grote uitzondering.
Het is de heer Trump zelf die nav de rampen met de Boeing 373 Max 8 dit verhaal twitterde en de wereld in zond!
Trump, by all means, aan wie ik tot nog toe een grondige hekel heb en die ik een gevaar vind voor de democratie, zijn land en de wereld, verwoordt hier een argwaan in technische ontwikkelingen en misschien wel de (technische) wetenschap zelf. Tegelijkertijd een vertrouwen in het juiste oordeelsvermogen van de professional die in staat is in zeer korte tijd zeer adequaat te handelen. Zo had ik het gezegd kunnen hebben, haha.
Een wantrouwen in de techniek en een vertrouwen in de mens, dus.
Even over de techniek in deze.
Los van de uitkomst van de gevonden zwarte doos, is nu al bekend dat het zgn anti-stalling-systeem voor piloten moeilijk te hanteren lijkt.
Een aantal piloten had reeds van te voren gewaarschuwd dat hierin een gevaar school.
Maar de professionals werden niet gehoord kennelijk. Er was een te groot belang gemoeid met het inzetten van deze dure vliegtuigen.
Professionals die waarschuwen, het klinkt bekend. En ook systemen die deze professionals overrulen. Innovaties die niet innovatief genoeg kunnen zijn.
Heb ik een hekel aan technische vooruitgang? Wil ik terug naar vroeger en simpeler zoals Trump suggereert in zijn tweet? Ik verwijs u graag naar mijn blog van 8 november 2018 over totalitaire technologie en het machteloze gevoel dat technische systemen kunnen oproepen.
De piloot die machteloos moet ervaren dat de neus van het toestel omlaag in plaats van omhoog gaat en dat hij niet in staat is dat te corrigeren, er geen greep meer op heeft, heeft iets van de hedendaagse mens die de technologische revolutie niet meer in de hand heeft, zich niet erkend, zich vervangbaar voelt en vreest voor zijn baan.
Zou het misschien zo zijn dat de verrechtsing en de gele hesjes met hun protesten tegen de overheid en heersende instituties eigenlijk staan voor een revolte van de mens die erkenning en waardering van zijn of haar mens-zijn behoeft inclusief de fouten die hij of zij maakt?
Willen die witte (overwegend ) mannen die de ander zo vrezen, eigenlijk communiceren dat ze het zat zijn om wel voor van alles verantwoordelijkheid te dragen of aangesproken te worden maar in feite in de wereld van vandaag volstrekt overbodig zijn en geen enkele controle meer hebben?
Zoiets lijkt Fukuyama te zeggen in zijn nieuwe boek Identiteit, begrijp ik, hoewel ik het boek zelf nog niet gelezen heb maar wel het boek van Paul Verhaeghe over identiteit en de invloed van de neoliberale koers in Europa op de mens en de samenleving. Prachtig boek trouwens.
Als je bang bent voor technische ontwikkelingen zoals zelf-rijdende auto’s of robotten die in het bejaardentehuis personeel gaan vervangen, moet je nodig zelf innoveren is de opinie in deze maatschappij. Dan ben je verouderd zoals de menselijke thuishulp of de auto die nog een bestuurder nodig heeft.
Mijn familie, voornamelijk VVD-ers waren believers in techniek, hoewel ze zelf nogal eens weinig technisch inzicht hadden. En ook bij humanisten kom je een dergelijk geloof nogal eens tegen.
De rampen met de Boeing 737 Max doen me denken aan Icarus die te hoog vloog enerzijds en de Titanic die te zwaar en te volumineus was anderzijds.
Want wat is er mooier dan het Duitse gezegde: In der Beschränkung zeigt sich der Meister.
Maar misschien ben ik gewoon met Trump en alle boze gele hesjes, let wel HES-jes, aartsconservatief en bang voor verandering, dat kan natuurlijk ook.
Ik eindig graag met een gedichtje:
De trotse vleugels
hoog geheven
de staart er keurig achteraan
weigert de neus
alle menselijke bevelen
en duikt naar beneden
anti-stalling is de naam.