Op de persconferentie van gisteren, oftewel dinsdag 23 februari, ging het niet over data of getallen, over berekende effecten van genomen maatregelen of te verwachten effecten van nieuwe, het ging vooral om de ‘persoonlijke’ afspraak die de premier met iedere Nederlander maakte.
Het deed me denken aan een column die ik ooit schreef over het ‘Verpleegsters-wij’.
Daarmee doelde ik toen op het contract dat de Sociale Dienst afsloot met de uitkeringsgerechtigde zonder diens toestemming of wil. Het wij terwijl het het ik is, de vooronderstelde toestemming van de ander, terwijl je een maatregel oplegt die in feite voor beroep vatbaar is.
Het doet me ook denken aan de ouder die in de supermarkt tegen haar driejarig zoontje zegt: “Schat, dat hadden we niet afgesproken!”
Maar wat we wèl hadden afgesproken, meneer Rutte, is dat de avondklok bij versoepeling als eerste het loodje zou leggen.
Inmiddels is de avondklok van functie veranderd van ‘noodgreep’ waar de Kamer eerst nog tegen was en in januari grooooote moeite mee had, tot panacee, een wondermiddel wat versoepelingen mogelijk maakt en verlengd kan worden als het uitkomt, dwz deze demissionaire regering uitkomt.
Wij, het volk, schijnen er inmiddels na wat rellen van ‘tuig’, waaronder ook Henk van Ingrid meneer Wilders, aan gewend te zijn geraakt.
Althans dat begrijp ik van opiniepeilers waaronder Een Vandaag.
Ondertussen wordt het stemmen wel steeds lastiger.
Terwijl ik geneigd ben qua politieke voorkeur op een partij als PvdA, D66 of GroenLinks te stemmen kom ik nu opeens na het avondklok debacle uit bij partijen als de SGP van Van der Staaij, de enige met een principieel rechtsstatelijk pleidooi in de Kamer, de Partij voor de Dieren, die kennelijk niet alleen dieren in het vizier heeft maar ook onze Grondwet, en Denk.
Ik laat even de PVV en Forum buiten beschouwing omdat deze partijen behalve een dédain voor de rechtsstaat en de ermee verbonden instituties respectievelijk een moslimhaat en een joden- dan wel alles wat niet wit en man is -haat vertegenwoordigen.
Om mij heen hoor ik steeds meer mensen zich vertwijfeld afvragen: Op welke partij moet ik nu nog stemmen?
Of misschien niet op een partij maar op mensen? Zoals Renske de heldin, of Pieter de held, maar beiden zijn inmiddels vermoeid geraakt.
Renske hoor je niet meer over de rechtsstaat en laat het nu verder in verkiezingstijd over aan haar baas Marijnissen en Pieter neemt ‘even’ rust nadat hij zich gedwongen moest laten ‘piepelen’ door Wopke.
Ach, ik ben mèt de helft van de burgemeesters ervoor de verkiezingen uit te stellen, niet alleen vanwege het virus!!!
Een zwaktebod, u heeft gelijk.