Gisteravond keek ik na een lange tijd weer eens naar Jeroen Pauw. Wende Snijders, zangeres, en Bas Heijne hadden er duidelijk een één-tweetje. Bas was vol bewondering over Wende en vooral haar nieuwe lied dat in feite een heel oud lied is (100 jaar oud) en omgekeerd bleek Wende een bewonderaar van Bas.
Bas die met zijn boek en serie over het Onbehagen aan de orde stelt dat het verlichtingsdenken op zijn retour is en de geglobaliseerde wereld nu wel zijn beste tijd heeft gehad, beklemtoonde dat het oude nieuwe lied: Mens durf te leven ontzettend actueel is, weer helemaal van deze tijd.
U begrijpt, ik ging er even helemaal voor zitten toen Wende op het einde van het programma haar lied zong, met verve, dat moet gezegd!
Ik noteerde: Je leeft maar kort – ze roepen in koor zo moet je leven – dat heeft het fatsoen voorgeschreven – kruip niet in je kooi – lap aan je laars wat een ander vindt – op je vierkante meter een vorst.
En ik dacht meteen: dat doen we toch al!
Ik ben zelf twee keer getrouwd en gescheiden, verscheidene malen op een datingsite geweest, daar een paar keer iemand gevonden van wie er één bleef.
Wie schrijft je vandaag de dag nog voor hoe je moet leven???
Bas stelt dat aan de orde in zijn serie Onbehagen.
We leven in een verdeelde samenleving, zegt hij, tja. Politiek gezien wordt dat steeds minder werkbaar. De kop in Het Parool dat de SD had gewonnen bracht een Alzheimer-moment bij mij teweeg. De SD??? Gaan we weer terug naar Adolf H.? Zijn boek waarvan ieder redelijk denkend mens toegeeft dat er pure onzin in staat is nu alweer drie maal uitgegeven, eenmaal in Duitsland en tweemaal hier, zo enthousiast zijn we!
Nee zeg, het ging om good old sociaal-democratisch Zweden, nu ook al de weg kwijt.
150.000 immigranten waren ervoor nodig om extreem rechts, de SD dus, te laten winnen en nu was Zweden verdeeld en wisten ze niet hoe ze een regering rond moesten krijgen.
Zouden we even doorrekenen dan zou in Turkije, Libië, diverse Afrikaanse landen, Jemen, Jordanië – welk land dat miljoenen vluchtelingen opvangt ben ik nog vergeten – Adolf H. in viervoud handenwrijvend zijn teruggekeerd.
En Wende maar zingen: Lap aan je laars wat een ander vindt!
Precies! Daar hebben we toch allang geen boodschap meer aan. Hoezo: fatsoen moet je doen? Mensenrechten staan onder druk en de jongste generaties weten niet meer waarom we al die verdragen ook weer hadden.
Avishai Margalit heeft met een schuin oog naar zijn eigen land Israël, een boek geschreven over De fatsoenlijke samenleving. Dit is een samenleving waar de instituties de mensen niet vernederen oftewel uitsluiten.
Kunnen we dat van ons land zeggen?
We hebben net de kwestie van de twee Armeense kinderen Lili en Howick achter ons, die met een hoop mediageweld tenslotte toch hier konden blijven. En nu zijn er kennelijk nog 400 kinderen over die ieder moment uitgezet kunnen worden maar Wende zingt gewoon lekker door over dat je een vorst moet zijn op je vierkante meter.
Volgens Bas is dat allemaal geweldig actueel. Een ander voegde eraan toe dat Twitter net als de pastoor vroeger functioneert.
Ik zit niet op Twitter maar kan me daar niets bij voorstellen.
Worden er en masse zonden toegegeven op Twitter? Kun je daar dan met een “weesgegroetje” vanaf komen? Thierry Aartsen had 10 jaar terug een rare tweet de wereld in gestuurd maar komt daar niet makkelijk meer vanaf.
Wat ik me eigenlijk naar aanleiding van het lied Mens durf te leven vooral afvroeg, is dat ons wordt voorgehouden dat we onze droom moeten verwezenlijken en ons daarbij niets van anderen aantrekken. Betekent dat dan dat we met zijn miljoenen in een vliegtuig blijven stappen, een idiote buiten-proportie footprint erop nahouden en de aarde naar de kloten helpen, zoiets?
Enfin het zal wel weer het gemopper van een oude babyboomer zijn.