Heel Nederland op vakantie.
Overal kom je de signalen tegen. In het OV zijn de dienstregelingen aangepast.
Tv programma’s zoals Buitenhof op zondag, die deze ledige dag enige structuur gaf…. van de buis.
Vrienden en familieleden naar de diverse buitenlanden.
En natuurlijk de vraag: wat ik zo al ging doen…
In elk geval niet vliegen, is geen antwoord, net zo min als: ik hoef niet weg want waarom zou ik?  Beide antwoorden zijn niet wat men wil horen..

Vakantie heeft wat met vacare te maken oftewel leeg maken… Het drukke overvolle leven te ontvluchten…..
Maar ik heb geen druk overvol leven..
Ik heb geen partner meer wat so wie so veel tijd scheelt, woon alleen en leef van mijn pensioen, geen drukke baan en zelfs mijn kleinkinderen zijn keurig elders ondergebracht als daar behoefte aan bestaat. Kortom nodig ben ik niet, mijn vrijheid is op mijn 77e onbeperkt!

Heerlijk zou Montaigne zeggen.
Montaigne leefde in de zestiende eeuw en trok zich terug in de toren van zijn kasteel om al zijn verplichtingen zoals daar waren zijn gezin, zijn kasteel, zijn maatschappelijke verplichtingen te ontvluchten en een volstrekte vrijheid te beleven tussen zijn boeken.
En hoewel hij, voor zijn tijd best uitzonderlijk, vooral veel van zijn twijfels en innerlijke onzekerheden verwoordde *en zichzelf in zijn schrijven volgens eigen zeggen niet echt serieus nam, wordt hij tot in onze tijd gelezen en bestudeerd.
Er zijn boeken over hem geschreven en er worden cursussen over hem gegeven.
Wat zegt Montaigne over reizen en over het je losmaken uit een druk leven?*
“Dikwijls denkt men zich van alle beslommeringen bevrijd te hebben, terwijl men ze alleen maar heeft veranderd. Wanneer men aan het hoofd van een familie staat, is het getob nauwelijks minder dan aan het hoofd van een gehele staat: waarmee de geest zich eenmaal bezighoudt, daarin gaat hij volledig op……… door ons van het Hof en het zakenleven los te maken, hebben we ons nog niet bevrijd van de voornaamste kwelgeesten van ons leven”. Hier citeert hij Horatius. In vertaling: “Het is het verstand en de wijsheid, die de zorgen verdrijft, niet een plaats met een weids uitzicht over de zee”*..

“Onze eerzucht, hebzucht, besluiteloosheid, angst en begeerten verlaten ons niet wanneer we van landstreek veranderen”.
“Iemand zei tegen Socrates dat  een zeker iemand er door zijn reis absoluut niet op vooruit gegaan was: “Dat wil ik wel geloven”, zei Socrates, “hij heeft zichzelf meegenomen”.

• In Michel de Montaigne: De sporen van het vuur, Essay over liefde en lust, 1996 pg 53: Wat is een mens anders dan een vat vol tegenstrijdigheden en innerlijke tegenspraken?
• Michel de Montaigne: Over vriendschap, Boom 2009, pg 61 en 62
  * Horatius, Brieven, 1,2,25-26, geciteerd op pg 62 van De vriendschap.