Vandaag is het Vaderdag.
Vandaag is het Vluchtelingendag.
Vandaag is het de dag dat we vaders herdenken.
Vaders die vluchtten voor het geweld.

Vaders die hun kinderen een betere toekomst gunden.
Vaders die tevergeefs grepen naar hun kinderen
die verdronken voor hun ogen.

Of naar hun vrouwen
met nog een baby aan hun borst.

Vaders die geacht werden sterk te zijn
Vaders die machteloos moesten toezien
hoe hun dromen onder water verdwenen
vaders die bijna de oever bereikten
maar werden teruggeduwd
hardhandig door de vertegenwoordigers
van wat tot voor kort nog
beschaving werd genoemd.

Vaderdag een dag om te herdenken
al die vaders of aanstaande vaders
die een toekomst wilden voor
hun vrouwen en kinderen

Van wie de enige misdaad
dat ze niet begrepen
hoe onherbergzaam
het paradijs van hun verlangens
en hoe mensonvriendelijk.

We slaan palen in de grond
met hun namen
en die van hun vrouwen en kinderen

Zoals we struikelstenen legden
voor hen die nooit meer terugkwamen.

Misschien zijn we beter in herdenken
dan in de helpende hand reiken
in palen slaan in het zand
of tegels zetten in een namen-monument

Of misschien is het weinigen gegeven
om de ander te verwelkomen
als medebewoner van deze kleine planeet

Want lessen uit de geschiedenis
zijn gauw vergeten
maar angst
kan, zo blijkt steeds weer
zo makkelijk worden aangewakkerd
door hen die hun macht willen versterken.