Eerste Kerstdag

Wegzakken in de tijd
zodat er geen tijd meer overblijft
alleen eeuwigheid

Zoiets moet het zijn
als we alles loslaten
de laatste beelden van verwoesting

Het laatste schreeuwen
waarvoor de oren dichtgestopt

Het laatste vrede
dat geroepen van een torenschans
allang niet meer verstaanbaar was

De laatste jingle bells
resonantie van een Santa Claus
voortgetrokken door een slee
over kunstsneeuw over kunstgras

Als we alles loslaten
het idee van een profeet
van een Messias
die voor ons allen leed

Van een kruis
waaraan we nog steeds genageld zijn

Van stikstof en CO2
van de uitstoot door al ons handelen
en bewegen door al ons leven
dat niet genoeg aan zichzelf heeft

Als we zouden kunnen wegzakken
in de tijd
tot voor de geboorte
tot voor de moederbuik
tot voor de bevruchting

verdwijnend in een onbevattelijk universum
een zucht misschien die overbleef.

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *