“Zullen we op het eind een theocratie hebben? Nee! Het geloof bindt ons samen, de wetenschap maakt ons vrij. De onvervulde theocratische ambities van onze geestelijken zullen we daarom in het geheel niet laten opkomen. Wij zullen hen in hun tempels weten vast te houden…………..” (Jodenstaat pg 109)
“Ieder is in zijn geloof of ongeloof even vrij en onbegrensd als in zijn nationaliteit. En als het zo uitkomt dat er mensen van een ander geloof of een andere nationaliteit onder ons wonen, dan zullen wij ervoor zorgen dat zij een fatsoenlijke bescherming en rechtsgelijkheid genieten”. (Jodenstaat pg 110)

Met deze opvattingen van de ideologische grondlegger van de Israëlische staat heeft de regering van Netanyahu nu, zo lijkt het, definitief afgerekend.
Zo ziet Sheila Wijnberg, oa vertegenwoordiger van de lhbtiq+ gemeenschap aldaar Israël verworden tot religieus reservaat en merkt op dat met het aantreden van dit extreem rechtse kabinet de grootste vijanden van Israël niet de Palestijnen zijn maar de joden zelf.
Ze voorziet een grote uitloop van intellectuelen en bedrijven uit Israël en een ineenstorten van de economie als deze regering zijn plannen doorzet.
In de Groene van 22- 2, waarin Wijnberg aan het woord komt, schetst Simone Korkus wat de nieuwe maatregelen die de regering van Netanyahu wil doorvoeren, betekenen: het zijn er zeven waaronder de mogelijkheid om met een normale meerderheid in de Knesset een uitspraak van de Hoge Raad te overrulen, het afschaffen van het redelijkheidsbeginsel bij de toetsing van regeringsbesluiten en de volledige controle over de benoeming van alle rechters in het land. Zij geeft haar stuk niet voor niets de titel: In Israël dreigt het einde van de democratie.

Gister 25 februari was er behalve de februaristakingsherdenking in Amsterdam en de herdenking van een jaar oorlog in de Oekraïne een kleine oploop met Israëlische vlaggen in Den Haag vóór de Israëlische ambassade. Ik was daarbij doordat ik toevallig een aankondiging had gezien.
Terwijl bij alle bijzondere gelegenheden zoals herdenkingen de ambassadeur uit Israël niet is weg te denken, was het daar op de Johan de Wittlaan bij no 5 opvallend stil, geen ambassadepersoneel te zien!

Ik heb er bij gebrek aan veel betogers (uit de hoek van de joodse gemeenschap in dit land), die overigens wel in Israël zèlf nu iedere dag in grote getale de straat op gaan, mijn gedicht maar voorgedragen:

Idealen verzanden

Het thuis
vertoont ruis en scheuren
in het behang
fanaten vullen de gaten

Achtergelaten platen
waarschuwen: instortingsgevaar!

De angst voor de ander
wordt angst voor elkaar
waar, o waar
is de hoop op vrede gebleven?

Mannen die vrouwen wegstoppen
achter hekken
zich verzetten tegen ‘ruim denken’
en tegenspraak
beroepen zich op de Tenach
terwijl ze de aanval openen
op de rechterlijke macht

Hoe kan dat???

Terwijl in de ghetto’s
de joodse spirit niet verdween
het optimisme ondanks alles houvast gaf
verschijnt nu officieel de haat
op het machtstoneel
en breekt de hoop en de spirit
tot de grond toe af.