Onwezenlijk, kan niet waar zijn…
Ik denk aan de aanslag op de Twin Towers  van één en twintig jaar geleden, ik denk ook aan het Coronavirus dat ons overviel en waar Rutte eerst nog zo lacherig over deed.
We hebben immers de neiging om iets wat niet past in ons huis- tuin -en keuken beeld van de werkelijkheid, waarin we gewoon ‘ons gangetje’ gaan zoals altijd…..niet als werkelijk aan te nemen.

Het schijnt dat mijn moeder die houding bewust naar haar kinderen toe heeft gebruikt om de werkelijkheid van de kampen te ontkennen en er haar werkelijkheid voor in de plaats te stellen zoals ze die in het vrije Nederland had ervaren. Het is een droom, een hele nare, hield ze mijn zussen in Westerbork en Theresienstadt voor.
Vooral mijn oudste zus vertelde mij bij herhaling hoe een dergelijke houding haar en mijn zus voor een levenslang trauma hadden behoed…

En nu dan in het jaar dat we een eveneens ‘onwezenlijke’ oorlog in de Oekraïne te verwerken kregen de nieuwste loot aan de stam van de nare sprookjesboom:  de weliswaar verijdelde staatsgreep in ons buurland Duitsland.
Terwijl tot voor kort extreem rechts in Duitsland toch een beetje werd afgedaan als niet echt gevaarlijk, blijkt dat nu dus wishful thinking. Het enige dat nog een beetje positief is in het verhaal van dit omvangrijke samenspannende complot tegen de staat is dat de plannen verijdeld zijn.
Maar geen onderschatting is meer op zijn plaats.

Beatrice de Graaf geeft in de Volkskrant van 7 december een heldere uiteenzetting van het gevaar van deze Reichsbürgerbeweging die de huidige democratisch geleide staat niet erkent en zijn vertakkingen heeft in allerlei overheidslichamen, politie, leger en rechterlijke macht. Ze zijn, aldus de Graag verantwoordelijk voor honderden misdrijven waaronder lichamelijk geweld  en geloven dat het huidige kabinet in Duitsland een marionettenregering is van de geallieerden.

Een achterneef van notabene onze prinses Beatrix is aanvoerder van deze beweging en beoogd leider in de nieuw te vormen regering. Zijn naam Prinz Heinrich XIII Reuss en zijn kasteel was plek van samenkomst. Let even op zijn leeftijd: een zeventiger! In een vorig blog heb ik al aangegeven dat onder de zeventigers behoorlijk wat enge types rondlopen.
Deze Prinz is er dus zo één!

Hoe is het mogelijk dat geen eeuw na opkomst en vervolgens ondergang van het nationaal socialisme met zijn Holocaust, zijn Uber- en Untermenschen  een heuse rechts- extremistische (met zijn racisme en antisemitisme) aanslag viel te verwachten?
Beatrice heeft in haar boek Radicale Verlossing een persoonlijkheidstypering gegeven van de daders wier radicalisering verkeerd was afgelopen en ze komt op het begrip miezerig.
Dat doet denken aan Hannah Ahrendt met haar ‘banale kwaad’.
Toch is er nog iets anders aan de hand volgens mij.
De invloed van QAnon, van  de Capitoolbestorming van de Trumpaanhangers tot en met een soort geaccepteerde verheerlijking van stoerheid en ‘geen angst om te choqueren’.
Zo lees ik in Volkskrant Magazine , een stuk van  Berend Jan Bockting over de Argentijns- Franse regisseur Gaspar Noé dat hij daarvoor niet bang is. Hij noemt de voorkeuren van deze regisseur (met nauwelijks verholen bewondering!) die er niet om liegen: van een gestoorde fetisjfotograaf tot een antisemitische propagandaposter.

In zijn interessante analyse van deze tijd: Verschuivingen, noemt  Stefan Hertmans dit ‘toxische mannelijkheid’ (pg 116).
Het is naar mijn idee deze ‘toxische mannelijkheid’ die leiders als Trump bezitten en in het zadel hielp en trachtte te houden en het is deze toxische mannelijkheid die geen kwetsbaarheid  kan toelaten en dus in een tijd van onzekerheid en verschuivingen naar de gekste  en gevaarlijkste machtsmiddelen grijpt.

Ps Het Verzetsmuseum heeft een nieuwe tentoonstelling geopend met oa als thema: een nazi is ook maar een mens…..een nuancering die in het licht van de genoemde verijdelde aanslag wat naïef overkomt.