Navalny 1

Als de hoop vervliegt
alleen een vaag gevoel nog over is
van dat het anders kan en moet

Van een man
die ons onbevreesd
vanaf het scherm, zijn hiernamaals, toeroept: geef niet op!

Een andere leider
een andere wereld
alles is mogelijk

Adem stokt
alsof de geschiedenis zelf
zich vergist, zich in verwondering omdraait:
uitgewist???

Dromen mag
dromen kan nog
zelfs in schuilkelders

Maar bloemen
bloemen leiden naar het gevang

Verdriet kent de dictator niet
maar voor zijn dròmen is hij bang.

Navalny 2: Nachtelijke dromen van een dictator

Uit zijn gouden kraan
komt geen water meer maar stromen bloed
In het holst van de nacht roept de dictator
om Kirill de patriarch
buiten zijn paleis op wacht
die hem herinnert aan zijn macht

Hem gauw nog even absolutie verleent
als munitie voor een nieuwe moord
waarmee de oppositie wordt gesmoord.

Dan valt hij weer in slaap
waant zich Euridice
op de vlucht voor Hades
Orpheus draait zich om en zij valt terug
reddeloos verloren
een stem roept luid:
voor eeuwig heb je het verbruid

Zwetend wordt hij wakker
en weet: Alexei is niet meer….
mijn grootste angst

Maar dan is er het besef
ook deze vangst betreft alleen een lichaam
zijn geest zal hem iedere nacht bezoeken
totdat ook hij valt, terugvalt in een Hades
waaruit geen Orpheus hem ooit terug zal roepen.

Navalny 3

Zijn moeder
naar hem op zoek
naar wat er van hem over is
sporen van vergif

Waarom nu?
waarom dit kind van haar
dat zijn leven schonk
zoals zij het zijne

Zo klein zo kwetsbaar
al voorbestemd als gevaar
voor hem de dictator

Zij weet nog hoe hij gretig dronk
zijn eerste stapjes zette
toen al zich aan vaderlijk gezag onttrok.

Ze hield van hem
zoals zovelen nu
die hem eren

Bloemen verborgen onder een jas
helden en heldinnen
die opsluiting riskeren

Ze ziet het aan en voelt zijn adem nog
het eerste bewegen in haar buik
haar buik die hem toen bescherming bood
en weet: het leven is hardnekkiger dan de dood

Geen vergif dat welke strohalm ook
op zijn weg omhoog kan keren.