Nu NSC, de partij van Pieter Omtzigt bovenaan staat in de peilingen wordt het tijd eens een paar vragen te stellen die hem en zijn partij met een ‘personalistisch ‘perspectief* toch zouden moeten aanspreken.
Een belangrijke vraag zou wat mij betreft zijn: Gaan we nu voor Zorg voor de schepping, zoals Miriam Bikker van de Christen Unie dat formuleerde bij Nieuwsuur of voor Zorg voor het grootkapitaal? En dan denk ik aan de grote industriële bedrijven, toeleveringsbedrijven van de landbouw, supermarktketens, financiële instellingen etc.
Maar ook aan het principe ‘de vervuiler betaalt, dus vleestaks, vliegtaks, benzine accijns verhogen.
Belangrijker misschien : het uitdrukkelijk faciliteren van alles wat het klimaat en de energietransitie ten goede komt zoals het bioboeren*.

Luisterend naar een discussie over het klimaat en de verkiezingsprogramma’s op een webinar georganiseerd door het Nationaal Klimaat Platform werd duidelijk dat de meeste partijen  het klimaatbeleid van het huidige kabinet wel willen continueren daartoe sterk gestimuleerd door Europese regelgeving, maar dat als het op daden aankomt, er sprake is van terughoudendheid en oa angst dat bedrijven meteen het hazenpad zouden kiezen als we ze te veel gaan belasten…
Volgens de deelnemende sprekers waaronder Yvonne Hofs van de Volkskrant had dat te maken met de behoudendheid van de meeste kiezers, vooral de middengroepen, die niet zo zitten te wachten op maatregelen die tegen hun directe korte termijn eigen belang ingaan.
Hoe zou je die groepen misschien wel kunnen aanspreken? Misschien emotioneel, want volgens Elodie Verweij van RTL was politiek vooral emotie….

Sinds kort ben ik actief lid van de grootouders voor het klimaat, een enthousiaste en zeer deskundige groep actieve ouderen die de bui zien hangen voor hun kleinkinderen en (omdat ze ruim denken) voor toekomstige generaties.
Kees Vendrik die de bijeenkomst voorzat noemde speciaal de Grootouders in het kader van dat noodzakelijke aanspreken van juist de middengroepen…
Want wil niet iedere ouder en/of grootouder het beste voor zijn of haar nageslacht?
Dat zou toch ook juist Nieuw Sociaal Contract moeten aanspreken, die zorg voor toekomstige generaties???
En zoals Peter Kanne van I& O stelde Frans Timmermans had toch tegen Omtzigt kunnen zeggen dat bestaanszekerheid een holle term is als je huis, je dorp, je stad inmiddels onder de zeespiegel is verdwenen??

“Mensen willen wel  het groen maar niet de pijn”. Mij valt op dat het begrip PIJN zo vaak wordt gebezigd.
Ook bij dit debat kwam de pijn weer nadrukkelijk aan de orde.
Welvaart en welzijn komen steeds tegenover een groenere wereld te staan.
Wat mij betreft is dat een valse tegenstelling.
Tijdens de Coronaperiode was juist de natuurbeleving iets waaraan velen zich konden optrekken mentaal en bleek van cruciaal belang.
Een echte leider zou dat meer kunnen benadrukken, hoezeer we voor onze mentale gesteldheid en trouwens ook onze gezondheid de natuur nodig hebben!
Kortom zorg voor de schepping is niet alleen een christelijke kreet maar puur eigenbelang,  het leven in en met de natuur het nieuwe goud!
En dat kan klein beginnen!

• Zie mijn vorige blogs over het personalistisch perspectief
  * Zie het stuk in de Groene: Bio voor de Bühne