“Considering that it is essential to study whether classes of acts now dealt with by criminal sanctions, might be dealt with by sanctions not coming under the criminal law or by social measures, bearing in mind the drawbacks attaching to the use of the criminal law and the advantages in the use of other means;
Considering that a study of criteria which should, in the present corcumstances, determine the field of action of the criminal law constitutes a task of major importance”.

Vraagje aan u als lezer: Dit citaat, uit welk jaar is dit afkomstig?
Ik wil u niet in te veel spanning houden: Dit citaat is uit een resolutie van de sixth conference of European Ministers of Justice , 1971.
Het is te vinden in het boekje: Strafrecht ‘Te’Recht ‘?’ Over dekriminalisering en depenalisering uit 1972. (Anthos-boek)
We kunnen het ons niet meer voorstellen maar de hele discussie over legalisering van drugs, die nu weer in alle hevigheid losbarst*, zowel wat betreft soft- als harddrugs is terug te voeren tot de jaren zestig en zeventig.
In oktober 1971 verscheen een rapport Ruimte in het drugsbeleid van de werkgroep van de Stichting Algemeen Centraal Bureau voor de Geestelijke Volksgezondheid onder voorzitterschap van Louk Hulsman.

Het rapport concludeerde: Het onderbrengen van cannabis in de Opiumwet (uit 1919) is een van de voornaamste oorzaken van een escalatie naar andere, dus gevaarlijker drugs.
Dus met andere woorden: criminalisering verergert de zaken alleen maar in plaats dat het verhindert dat mensen aan de (soft) drugs gaan..(de reden dat het gebruik van marihuana in de Opiumwet kwam) Er werden in die tijd steeds meer vraagtekens geplaatst bij de rechtsgrond van de strafbaarstellingen en de doelmatigheid van de sancties en vooral de vraag was actueel of alle stoffen wel aan hetzelfde regime onderworpen moesten zijn.

Jarenlang tot midden jaren tachtig was het Nederlandse beleid gericht op een scheiding van soft en hard drugs, was het strafrecht ultimum remedium en was het ministerie van Volksgezondheid leidend*.
Midden jaren tachtig was er sprake van een duidelijke omslag.
Kijken we naar een stuk van Marjolein van de Water in het Parool: Regulering harddrugs niet langer een utopie dan constateert zij dat de war on drugs alleen ellende heeft opgeleverd en dat de drugscriminelen van die omslag richting war on drugs de grote overwinnaars zijn*.

De naam Hulsman was indertijd vooral verbonden met de benadering, waarbij werd gekeken naar de negatieve effecten van criminalisering en gezocht werd naar alternatieve interventies zoals slachtoffer/daderbemiddeling en een brede welzijnsbenadering. Dezer dagen is een expositie te bezoeken waarin zijn gedachtegoed opnieuw onder de aandacht wordt gebracht*.

*Enige bronnen:

-Een stap in de richting decriminalisering e legalisering van marihuana in Europa. Rapport van de Raad van Europa,  9-2-2023. Hierbij gaat het om drugsbeleid geworteld in mensenrechten.
-Het rapport uit mei 1980 van de Raad van Europa, waaraan Hulsman meewerkte heet: Report on decriminalisation en focust op een vergalijking tussen het strafrechtsysteem en andere systemen. Zie ook Final activity report concerning the report on decriminalisation.
Van de Europese Commissie on crime problems (CDPC).
-De decriminalisering van drugs in Portugal: Evaluatie van het model en lessen voor het drugsbeleid in België Blanckaert Emiel, 2016- 2017.
-Regulering harddrugs niet langer utopie, Marjolein van de Water, Vk 26 januari j.l
-Bern wil experimenteren met legale cocaïne: De oorlog tegen drugs heeft gefaald, Telegraaf 21 dec 2023.

• Zie pg 203  drugs in het recht, recht onder druk van Mr T.Blom 1998, waarin wordt gewezen op de implementatie van de richtlijnen uit 1969 met betrekking tot de opsporing en de vervolging van Opiumwetdelicten
• Zie hierboven
• In de Tent in Rotterdam  Criminal justice or revenge theatre, expositie van Robert Glas over Hulsman en zijn alternatieve visie op het strafrecht. Wat betreft de ideeën van Hulsman en zijn inspiratie : Afscheid van het strafrecht; Een pleidooi voor zelfregulering, Het wereldvenster 1982.

Naar aanleiding van het wonderlijke gebeuren in Asten Heusden waarbij een boer Jos Leenders genaamd een compostbultje fabriceerde om de bouw van een hotel voor arbeidsmigranten tegen te houden* dacht ik na over het begrip stront.
Ik ben aan het zoeken gegaan en vond merkwaardigerwijs vooral veel uitdrukkingen in diverse dialecten die over stront gaan.
Meest toepasselijk vond ik eigenlijk nog: Dieje denkt da zenne stront ni stinkt hetgeen betekent: hij vindt zichzelf beter dan een ander in het Hoogstraats dialect.
En: Dae haet stront aan d’n knikker oftewel iemand deugt niet in het Venloos..

Ik dacht natuurlijk terug zoals vaker de laatste tijd aan uitspraken van mijn moeder zaliger die steeds als ik bang voor iemand was zei: “Ach maar die slaapt ook in zijn pyjama en gaat net zo goed naar de WC”.
De twee uitspraken kunnen wat mij betreft prima gecombineerd worden in de tekst: Wie denkt dat zijn eigen stront niet stinkt en zichzelf dus beter vindt dan een ander deugt in feite niet.
Geef mij maar de golden rule: Behandel een ander zoals je zelf behandeld zou willen worden of omgekeerd: Wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet!

Maar we zijn inmiddels wel in een andere wereld terecht gekomen.
De wereld van een Venlose politicus zonder legitieme partij* wiens uitlatingen een vreemde geur in dit land verspreid(d)en en boeren als Leenders legitimeren mesthopen op te richten tegen de komst van vreemdelingen.
Overigens illegitieme mesthopen, want het Activiteitenbesluit milieubeheer waarop de heer Leenders zijn handelen baseert is per 1 januari vervallen*. Dat is het gemeentebestuur van Asten kennelijk niet opgevallen want ze zegt juridisch niets te kunnen doen aan de compostbult. Wel zal de gemeenteraad eind deze maand definitief beslissen. Ik hoop maar dat dat goed afloopt (in juridische zin dan).
Daarvoor in de plaats is de Nieuwe Omgevingswet gekomen, die  ter plekke is voorbereid door samen met bewoners een Omgevingsvisie tot stand te brengen maar nog veel onduidelijke elementen bevat. Nodig is een nieuw omgevingsplan voor de hele gemeente en op de site wordt de bevolking uitgenodigd contact op te nemen met de gemeente als één en ander nog niet duidelijk is….
En dat is het.

Onduidelijk dat is de hele situatie niet alleen in Asten.
Als een politicus zonder partij, wiens niet bestaande partij de meeste zetels blijkt te hebben de stemming in de Eerste Kamer als ‘probleem’ typeert omdat hij bang is dat het probleem van te veel asielzoekers dan voor het oog van de kiezer wel eens zou kunnen worden ‘opgelost’ stinkt dat, oftewel riekt dat naar aantasting van staatsrechtelijke regels.
Het komt hem niet uit en alles wat deze man niet uitkwam kon ook in die twintig jaar althans in zijn eigen niet bestaande partij worden ‘opgelost’, erledigt zouden de Duitsers zeggen.
Dat is precies waarom hij ook geen partij wilde zoals in de Kieswet voorgeschreven.
Immers een democratische partij zoals bv de VVD tja daar kan je dus voor verrassingen komen te staan en verrassingen zijn voor deze heer W uit den boze!
Maar het lijkt erop of in de media dit eerder als positief dan als negatief wordt tegemoet getreden. De aandacht die nu naar de ‘verdeelde’ VVD uitgaat in plaats van naar een ‘niet bestaande’ PVV is gigantisch en zeker opvallend.
Je zou er bijna zelf een niet bestaande partij van gaan oprichten!

* Boerenslimheid in Brabant: Composthoop (‘een bultje van niks’) verijdelt plannen voor arbeidsmigrantenhotel, Peter de Graaf, VK 18 januari j.l

* Zie mijn vorige blog

* Dit betekent ook mi dat de uitlating van José Mennen van de buurtvereniging de Hoekse Waard in het stuk van Peter de Graaf met een korrel zout zal moeten worden genomen.
Hij dacht namelijk dat het voorbeeld van Leenders wel eens veel navolging zou kunnen krijgen….

De afgelopen tijd ben ik herhaaldelijk geconfronteerd met discussies over de vraag hoe het toch kon dat de PVV van Wilders zoveel kiezers voor zich had weten te winnen (in een land dat op de internationale ranglijst als één van de welvarendste in de wereld scoort).
Dit vroegen vooral progressieve en vaak oudere hoog opgeleide vrienden en kennissen van mij zich af. En vervolgens kwamen er allerlei vooronderstellingen voorbij.
Eén wat mij betreft riskante is dat Wilders zo’n goed verhaal had geheel in tegenstelling tot Timmermans en de zijnen, maar ook de SP die qua sociaal economische programma niet ver af zit van wat de PVV zegt te willen…
Dat goede verhaal is een verhaal van bescherming door uitsluiting. Je zet een hek om dit land en zijn ‘echte’ Nederlanders heen om die zogenaamde ‘echte’ Nederlanders te beschermen tegen ‘vreemde invloeden’ vooral van de kant van de Islam.
Maar ook de ‘linkse kerk’ en de bestaande instituties moeten het in die optiek ontgelden en moeten vooral gewantrouwd worden.

Dat verhaal wordt dus als ‘goed’ ervaren om de enige reden dat Wilders erin is geslaagd zoveel stemmers naar dat verhaal toe te trekken. Legitimatie door ‘winst’.
Winst als criterium. Omgekeerd: verlies (nog altijd heel relatief verlies want 25 zetels!) als afgang. Van Timmermans horen we weinig meer en hij is op een zeer vreemde manier ‘weggezet’.

Wat is hier aan de hand?
Ik ben me wat aan het inlezen geweest. Zo heb ik Over nationalisme van George Orwell met een introductie van Bas Heijne tot me genomen evenals de oorspronkelijke stukken van Orwell: Tegen totalitarisme , uitgegeven door de ISVW, vertaald door Thomas Heij.
Daarnaast in een leesgroep Francis Fukuyama’s ID ; Entiteit, waardigheid, ressentiment en identiteitspolitiek gelezen en besproken.
Onmogelijk om hier in deze blog wat uitgebreider op de genoemde essays in te gaan, maar ik wil er toch wat uithalen.

Heijne stelt in zijn voorwoord dat Orwell het begrip nationalisme tegenover patriottisme plaatste. Patriottisme is dan dat mensen hechten aan overzichtelijke geborgenheid van een vertrouwde alledaagsheid, tradities en gewoonten, positieve gevoelens van culturele eigenheid die een gevoel van trots geven, maar die niet aan anderen worden opgelegd.
Nationalisme zet hij daar tegenover dat volgens hem altijd om macht gaat, altijd denkt in overwinningen, nederlagen en vernederingen. Die menselijke neiging om zich vast te bijten in een overtuiging of emotie die vervolgens tot ideologie verhardt en andere mensen onherroepelijk als inferieur beschouwt (pg 21 en 22), zie ook pg 39 en 40 van Orwell zelf.
Patriottisme kan ontaarden in nationalisme.

Kijken we dan naar Fukuyama en wat hij zegt over Trump,  (en ik vergelijk Trump hier even met Wilders) : “Trump stond voor een meer algemene trend in de internationale politiek, in de richting van het zogenaamde populistisch nationalisme. Populistische leiders proberen de legitimiteit als gevolg van democratische verkiezingen te gebruiken om hun macht te consolideren. Ze maken aanspraak op een directe charismatische band met ‘het volk’, dat dikwijls wordt gedefinieerd in beperkte etnische termen waarbij grote delen van de bevolking worden uitgesloten. Ze houden niet van instellingen en proberen de controlemechanismen te ondermijnen die de persoonlijke macht van een leider in een moderne liberale democratie inperken”. (pg 10 en 11)

Tot zover beide schrijvers over nationalisme maar Fukuyama zegt ook nog interessante dingen over identiteit.
Hij zegt daarover: ” Identiteit komt in de eerste plaats voort uit een onderscheid tussen je ware innerlijke zelf en een buitenwereld van sociale regels en normen die de waarde of waardigheid van dat zelf onvoldoende erkent”. (pg 26 en 27).
Hij stelt dat pas in  de moderne tijd de opvatting ingang heeft gevonden dat het authentieke zelf een intrinsieke waarde heeft en dat de buitenwereld stelselmatig onjuist en oneerlijk is in haar inschatting van dat zelf.
“Omdat mensen van nature smachten naar erkenning, gaat het moderne gevoel van identiteit algauw over in identiteitspolitiek, waarbij individuen een publieke erkenning van hun waarde eisen”. (pg 27) Hij haalt Hegel aan die betoogde dat de strijd om erkenning de belangrijkste drijvende kracht in de menselijke geschiedenis was, een kracht die fundamenteel was voor het inzicht in het ontstaan van de moderne wereld.

Terugkomend op onze vraag. Kan het zijn dat de stemmers op Wilders vanuit een oorspronkelijk patriottische gevoel door oa het falen van de politiek en het bestuur (zie Toeslagenaffaire en Groningse gas ev) nationalistisch zijn geworden en vatbaar voor het uitsluitingsverhaal vanuit het idee dat hun verlangen naar erkenning, geborgenheid en bescherming dan optimaal zou kunnen zijn?
Het mechanisme van bescherming via het stellen van grenzen zou je echter ook op een heel andere manier kunnen realiseren.
Bij Fukuyama krijgen we al een hint waar hij zegt: “Een groot deel van wat als economische motivatie wordt gezien vindt, zoals ik zal betogen, feitelijk zijn oorsprong in het verlangen naar erkenning en kan daarom niet alleen bevredigd worden met economische middelen”. (pg 16)
En pg 29: “De moderne economie is gebaseerd op (zo’n) theorie, namelijk dat de mens een ‘rationele nutsmaximalisator’ is, een individu dat zijn geweldige cognitieve vermogens gebruikt om zijn eigenbelang te dienen. (pg 29) Hij plaatst daar vraagtekens bij”.

Zo kom ik uit bij  Henk Smeisters: Grenzen aan de vooruitgang; Op weg naar een behoedzame samenleving.
Hij houdt een pleidooi voor  het ontwikkelen van een andere kijk op wat een goed leven is.
De mens moet volgens hem meer gaan reflecteren dan consumeren.
Daar worden we namelijk gelukkiger van.
Als we zoals Fukuyama stelt zo’n verlangen hebben naar waardering en erkenning dan zouden we dat volgens Smeijsters kunnen vinden in een andere levenshouding, in meer aandacht voor elkaar.
Wat het kapitalisme in wezen doet, ik vertaal hem nu even wat vrij, is ons van jongsaf aan voorhouden dat we niet goed zijn zoals we zijn, we moeten meer en meer en vooral ook veranderen fysiek en mentaal.
De gevolgen zien we inmiddels : jongeren worden steeds meer suïcidaal en onzeker, krijgen meer en meer psychische problemen.
Dat kan niet worden ‘verholpen’ door meer botoxbehandelingen op jonge leeftijd, of iedere dag funshoppen maar door wezenlijk hun leven zelf menswaardig te maken en hen te waarderen als henzelf!

Samengevat: grenzen zijn nodig maar hele andere dan de huidige populistisch nationalisten ons voorschotelen. Grenzen aan het consumentisme, aan het degraderen van het zelf uit hoofde van een verslavende industrie.
Het verlangen naar erkenning en waardering zal moeten worden beantwoord in een ander economisch stelsel waarin we de mens en  de persoon weer voorop gaan stellen en met die mens de aarde, al wat leeft!
En misschien is dat het personalisme waar Omtzigt het helemaal in het begin van zijn NSC over had??????????????????????????????????????????????????????????????????????

Literatuur:

Over nationalisme, George Orwell met een Voorwoord van Bas Heijne, Prometheus 2023
Tegen Totalitarisme; essays over politiek en literatuur, George Orwell, ISVW 2022
ID; Entiteit, waardigheid, ressentiment en identiteitspolitiek, Francis Fukuyama, Atlas Contact 2019
Grenzen aan de vooruitgang; Op weg naar een behoedzame levensstijl, Henk Smeijsters, ISVW 2021

Leestips: Marli Huijer: Er zou een grens aan rijkdom moeten zijn (Trouw, 26-1)
Limitarisme: Pleidooi tegen extreme rijkdom (2023), van Ingrid Robeyns over dat er zowel een onderkant aan de armoedegrens als een bovenkant aan de rijkdomgrens zou moeten zijn.
Michèle Lamont, Seeing others: How Recognition works-And How it can heal a divided world(2023). Het is nodig de aandacht te verleggen van wat mensen hebben naar wie ze zijn (Volkskrant 9-1). En ze laat zien hoe nieuwe verhalen essentieel zijn voor iedereen om resoect te voelen en hun waardigheid te laten geleden. En eveneens: The dignity of working men. Dit gaat over de noodzaak van erkenning van lager opgeleiden en aandacht voor de complete persoon.
Francesco Marolla: Waarom Europeanen populistische partijen stemmen… Volkskrant 24-11 -2023. Juist in welvarende landen krijgen populistische partijen de stem van mensen die zich niettemin gemarginaliseerd voelen. Zie ook de afstand tussen waardering van praktisch opgeleiden en hoger opgeleiden….

Voor diegenen, die met een somber (voor)gevoel het jaar 2024 ingaan heb ik nog wat steuntjes in de rug die ik ontleen aan Hannah Ahrendt.
Over wat voor gevoel heb ik het eigenlijk?
Ik noem: het allesoverheersende gevoel dat het in de wereld de verkeerde kant uitgaat en dat IK er niets aan kan doen. IK sta machteloos tegenover oorlogen, wreedheden, het snel verslechterende klimaat, de polarisatie en sterke verrechtsing en IK speel geen rol. Een soort: ‘het is niks en het wordt niks gevoel’…. Gecombineerd met het idee dat de mens in zijn algemeenheid en het IK in het bijzonder daar niets aan kunnen veranderen…
Een gevoel van verlamming en machteloosheid geënt ook op een gevoel van vervreemding en onzekerheid.

Hannah Ahrendt maakte zelf een onmogelijke tijd mee als gedetineerde, vervolgde (joods), vluchteling en statenloze en toch slaagde ze erin om in 1955 een sterk pleidooi te houden voor Amor Mundi oftewel liefde voor de wereld.
In De menselijke conditie* bespreekt ze de voorwaarden om mens te zijn oftewel Vita Activa.
Het gaat haar erom dat je ieder moment kan kiezen om ‘geboren te worden’ dat wil zeggen om iets nieuws te beginnen en om vrij te zijn. Ze noemt dat nataliteit.
Filosofen zijn erg bezig met sterfelijkheid maar zij richt zich juist op nataliteit.

Dat idee van nataliteit past ook erg vind ik bij het nieuwe jaar beginnen en de ‘goede voornemens’.
Zo zouden we bv kunnen beginnen om in het kader van de nataliteit iets te doen wat we niet van onszelf kennen.
We zouden bv iemand kunnen aanspreken op zijn of haar kiesgedrag zonder dat af te keuren maar alleen om het gesprek aan te gaan. Daarmee stel je je kwetsbaar op en weet je niet hoe dat uitpakt maar zegt Ahrendt dat hoort nu net bij handelen (waaronder ze ook spreken verstaat).

Of we kunnen iets gaan creëren wat duurzaam is, misschien een boom planten of een kunstwerk maken, een gedicht schrijven, iets tot stand brengen waardoor de wereld voor jou maar ook anderen meer een thuis wordt… Zij noemt dat werken.
Of we kunnen denken, dat wil zeggen echt nadenken.
Denken doen we met onze rede en is erop gericht in dialoog met onszelf en met anderen actief op zoek te gaan naar betekenis en zin.
En omdat dit denken gericht is op morele inzichten, kan het geen monopolie zijn van professionele filosofen maar het is een zaak van iedereen*.
Nog sterker ze heeft ook kritiek geuit op professionele filosofen die in tijden van de nazi ideologie daar geen weerstand tegen boden en niet voldoende ‘nadachten’.
Maar denken kan ook verwarring met zich meebrengen.
Ahrendt heeft een tip: “Als de stormwind van het denken je uit je slaap rukt dan zal je zien dat je niets anders overhoudt dan verwarring. En het beste wat we daarmee kunnen doen is die met elkaar delen”. *
Ook vindt ze dat tevreden zijn met jezelf een belangrijke voorwaarde is om überhaupt te kunnen denken. En tenslotte vindt ze oordelen-het vermogen om mooi van lelijk en van verkeerd te onderscheiden- belangrijk omdat het denken zichtbaar maakt in de wereld en catastrofes doet voorkomen…

Kortom het nieuwe jaar ingaan met meer zelfvertrouwen, met het idee dat je iets nieuws kan doen en daarmee ook verantwoordelijkheid kan nemen om de wereld een heel klein beetje te veranderen, dat dat wel degelijk mogelijk is misschien op kleine schaal en liefst samen of met het oog op anderen  maar toch…

Of zoals in het liedje van Bram Vermeulen: “Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde, het water gaat er anders dan voorheen. Ik leverde het bewijs van mijn bestaan”. *

Hannah Ahrendt : De menselijke conditie, Boom Amsterdam 2021
Lieve Goorden: De essentie van Hannah Ahrendt, ISVW uitgevers 2021 pg 98
Zie Lieve Goorden pg 99
Lieve Goorden pg 62

Wegzakken in de tijd
zodat er geen tijd meer overblijft
alleen eeuwigheid

Zoiets moet het zijn
als we alles loslaten
de laatste beelden van verwoesting

Het laatste schreeuwen
waarvoor de oren dichtgestopt

Het laatste vrede
dat geroepen van een torenschans
allang niet meer verstaanbaar was

De laatste jingle bells
resonantie van een Santa Claus
voortgetrokken door een slee
over kunstsneeuw over kunstgras

Als we alles loslaten
het idee van een profeet
van een Messias
die voor ons allen leed

Van een kruis
waaraan we nog steeds genageld zijn

Van stikstof en CO2
van de uitstoot door al ons handelen
en bewegen door al ons leven
dat niet genoeg aan zichzelf heeft

Als we zouden kunnen wegzakken
in de tijd
tot voor de geboorte
tot voor de moederbuik
tot voor de bevruchting

verdwijnend in een onbevattelijk universum
een zucht misschien die overbleef.

In mijn vorige blog had ik het over de vraag: Hoe kan dat? Oftewel verwondering. In dit geval verwondering over een partij die geen partij is…dus zich in feite illegaal in de hoogste regionen van ons land bevindt..

Maar in dit blog wil ik het over wat anders hebben. Ook verwondering, maar de verwondering over wat ons toevalt, zomaar schijnbaar voor niets… En in deze moeilijke tijd van oorlogen en verschrikkingen is het openstaan voor dat soort wonder erg belangrijk, misschien zelfs een levensvoorwaarde, ik noem het in deze blog: geluk.

Ik begin met een oud joods sprookje.
Er was eens een boer in een dorpje in Polen, die een droom kreeg. In die droom kreeg hij een visioen van een schat, die zich bevond aan de voet van de Karelsbrug in Praag.
Hij ging op weg en na een lange barre tocht kwam hij bij de Karelsbrug.
Daar stond een soldaat op wacht.
Hij sprak de soldaat aan en vroeg hem of hij iets wist over een schat die hem in zijn droom was geopenbaard.
De soldaat zei: “Dat is gek, ik heb ook een droom gehad en in die droom vroeg een boer mij naar een schat. Ik moest hem zeggen dat die schat zich bij hem thuis bevond in de keukenla.

Hier zien we het thema van veel sprookjes. We moeten veel ontberingen overwinnen om uiteindelijk onszelf (terug) te vinden. Maar juist die moeilijke weg, die omweg zou je kunnen zeggen geeft ons leven betekenis. We weten ons leven en onszelf pas echt te appreciëren als we er zoveel moeite voor hebben moeten doen, zo’n omweg voor hebben bewandeld.
Pas dan zien we dat wat we ‘gewoon’ vonden in feite de schat is in de keukenla!
Op diverse plekken in de filosofie en de literatuur wordt gewezen op het zgn ‘existentiële vacuüm’ van deze tijd (zie bv Viktor E. Frankl in De zin van het bestaan.
Francis Fukuyama wijst in Identiteit op de behoefte aan identiteit van de huidige mens.
Terwijl er een voortdurende zoektocht naar (de echte) identiteit bezig is en deze zelfs kan ontaarden in wat Fukuyama megalothymie noemt, het verlangen om als superieur erkend te worden, iets wat zich als een olievlek lijkt verspreiden via rechtse partijen in en buiten Europa, wordt het denk ik tijd om weer eens goed te kijken in de eigen keukenla.
Geluk is geen sprookje, het ervaren van geluk is het wonder dat zich voltrekt als je die ene keukenla opentrekt en alles opeens op zijn plaats blijkt te vallen.

We beginnen vandaag met een nieuwe serie: Hoe kan dat?
Mijn hele leven kijk ik al met enige bevreemding naar de dingen om me heen.
De vraag: hoe kan dat? is me dan ook op het lijf geschreven.
En dan heb ik het nog niet over de wellicht fundamentelere vraag: Hoe kòn dat?
Een vraag die me vanaf mijn geboorte gratis en voor nop is meegegeven als leitmotiv (zie mijn Cv en verdere info op deze site).

Nu dan de keuze voor Martin Bosma als Kamervoorzitter en gezicht van onze parlementaire democratie.
De Bosma die niet alleen uitblonk in zijn verdachtmakingen van alle instituties van deze rechtsstaat inclusief het parlement, maar ook van de ‘linkse kerk’.
De man die de ‘kopvoddentaks’ uitvond, maar ook bij het Oekraïnereferendum zich liet kennen als een Orbànachtige antisemiet met zijn uitlatingen over Soros die de nazi’s zo enthousiast zou hebben gesteund (de jongen was toen negen jaar).
Tja……..

Hier doet de vraag zich voor: Hoe kòn dat? Namelijk hoe kon het eigenlijk dat de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken de PvdA er Guusje Terhorst de PVV als partij niet verbood omdat deze partij niet voldeed aan het vereiste van de Kieswet namelijk registratie in het Kiesregister alleen als er sprake is van de oprichting van een Vereniging door een meerzijdige rechtshandeling.
Hier was namelijk sprake van een eenzijdige rechtshandeling en slechts één lid namelijk Geert Wilders.
Voor een Vereniging is een vereiste dat die over tenminste twee leden beschikt!
Interessant is dus dat je kan stellen dat de heer Bosma helemaal geen lid van een partij is! En in die zin dus partijloos.
Aangezien Wilders nog steeds enig lid is van de PVV.

Bovendien was het deze zelfde Guusje Terhorst die  de PVV zelfs aan subsidie wou helpen als politieke beweging, terwijl tot dan toe alleen partijen met in elk geval duizend leden konden worden gesubsidieerd.
Wat was de dank voor deze zo (naar mijn mening domme) gulheid….van de minister?
Heel simpel: stank!

In een artikel in de Volkskrant van 30-01- 2010*  reageren Wilders en Bosma furieus op een door Binnenlandse Zaken uitbesteed onderzoek naar radicalisering waarin ook de PVV wordt genoemd. In het rapport Polarisatie en radicalisering in Nederland stellen de onderzoekers dat het duidelijk is dat de partijorganisatie van de PVV niet democratisch is en als ‘autoritair’ kan worden gekwalificeerd. De PVV kan bestempeld worden aldus het rapport dat veel verschillende radicaliseringen behandelt van links tot rechts, als nieuw rechts radicaal.*
Wilders ziet het onderzoek naar radicalisering als een poging om ‘mijn’ proces te beïnvloeden en de PVV te schaden! Ook al heeft hij het stuk dus samen met Bosma geschreven het gaat om ZIJN proces!

De heren lusten er pap van en hun gescheld is niet van de lucht, ze beginnen het stuk al met : “Kent de linkse kerk nog enige schaamte, nog ergens enig verlangen naar waarheid en oprechtheid?  En verderop: “Het is bijna pijnlijk om te zien in welke bochten de linksen zich nu weer moeten wringen om hun haat te rechtvaardigen en hun stervende project nog van wat laatste zuurstof te voorzien”.  Ze spreken over vernietigingsfilosofie van links als waterdrager van de totalitaire veroveringsideologie de islam, waarbij Nederland de multicuturele heilstaat moet worden en elk verzet daartegen zinloos is. “Alles wat afwijkt van de partijlijn zal door de linkse elite keihard worden aangepakt en tot nazi worden gebombardeerd”. En passant  wijzen ze op de Anne Frank Stichting als ‘links clubje’.  Jaap van Donselaar is één van de onderzoekers en is betrokken bij deze Stichting. “: Zij (dwz Terhorst) heeft hem ingehuurd om haar PvdA-gelijk te halen”, aldus de heren, die nog even oud secretaris Ploeg aanhalen die de Anne Frank Stichting betitelde als cryptocommunistische organisatie.

Waar doet u dat toch aan denken?????
Juist ja….. Is het gek dat deze heren van een partij die volgens de wet niet bestaand is en zoals het rapport aangeeft een autoritaire structuur heeft  en dus volslagen intransparant is en waarbij men is overgeleverd aan de willekeur van één leider, ieder ander die niet in hun kraam te pas komt verwijt totalitair te zijn?
Poetler misschien????? die Oekraïne wil de-nazificeren?

En tenslotte: Hoe kan dat, dat een partij als NSC die zo groot is geworden met de belofte de rechtsstaat weer op orde te krijgen en weer transparanter te maken en zelfs een Constitutioneel Hof wilde, nu in zee lijkt te gaan met een ‘verwilderd bos’?

*WC eend adviseert Guusje Terhorst
* pg 16 van het rapport Polarisatie en radicalisering in Nederland. Een verkenning van de stand van zaken in 2009 IVA Beleidsonderzoek en Advies. Drs Hans Moors (IVA), Mr. drs Lenke Balogh (IVA), Dr. jaap van Donselaar (CDH) en Prof. dr. Bob de Graaf (CDH)

Beste lezer en alle lieve kindjes van Nederland

Heb ik het goed gehoord
wordt Neêrlands ruimdenkendheid vermoord?

Het was wel even schrikken
toen ik van boord ging
en in een ander land belandde
met een aanstaande premier met dubieuze banden
met Orbàn
hoe zoiets kan???

Holland was toch altijd zo internationaal
met liefde voor verre oorden
een volk van zeevaarders en handelslui
waar blijft dat nu allemaal
waren de kiezers in een slechte bui
dat ze iedere avontuurlijkheid smoorden?

En hadden ze in Den Haag niet oorlogsmisdadigers berecht
vanwege het belang van ieder mensenrecht?

Mijn hoofdpiet kreeg het bijna aan zijn hart
Hij huilde: Sint dadelijk moet ik weer helemaal zwart!
en kinderen dreigen met de roe en de gard
Hoe kan dat???

Wat is er in die Hollanders gevaren
dat ze zich nu opeens achter ene Wilders scharen?

De Grondwet moet eraan
bossen laat hij niet meer staan
boswachters zijn namelijk te duur
niet alleen hij maar ook de grond raakt verzuurd
kunst en cultuur is
alleen voor de elite
De NPO heeft volgens deze man het volk ook niets te bieden

Er is sprake van een NEP parlement en aan rechters heeft hij het land
hij scheldt iedereen uit die hem niet zint
hoe kan het dat zo iemand wint?
Wat is er hier toch aan de hand?

Lieve kinderen,
Jullie lot gaat mij aan het hart
waar je ook vandaan komt
of je nu wit, geel, bruin bent of zwart…

Met liefde kan je toch zoveel bereiken
waarom predikt die man haat
waardoor idealen van lieve mensen bezwijken…

Waarom wil hij toch zo graag muren optrekken
om zich achter te verschuilen
het is waarachtig om te huilen!

Ik ben oud en heb al veel meegemaakt
Maar dat Nederland zo vreemd aan het doen is,
is echt iets wat me raakt!

Mijn enige houvast
Is nog Amsterdam
die stad bleek niet in zijn ban
samen met Utrecht en Groningen
blijven ze de liefde voor de medemens bezingen!

Dus kinderen allemaal op naar deze lieve stad
zingend en swingend
die meneer W hij kan me wat!!!

Jullie Sint en de hoofdpiet

Geachte heer Plasterk/beste Ronald

Hoe lang geleden is het alweer dat we beide (na elkaar) in de Leidse gemeenteraad zaten in de PvdA fractie.
Roerige tijden, zo’n veertig jaar geleden met een links College dat op een handige manier gebruik wist te maken van de positie van Leiden als artikel 61 gemeente en zo aardig wat geld wist binnen te harken.
Hadden we toen kunnen voorspellen dat je nog eens steun en toeverlaat zou worden van de leider van een radicaal rechtse partij met slechts één lid?

Mij geeft het wel hoop.
Ik heb je toen leren kennen als een aardige, integere en zeer intelligente man, een echte wetenschapper en bioloog, die mij en mijn toenmalige echtgenoot uitnodigde voor je promotie, waar je voor een geïnteresseerd publiek een lezing hield over je genetisch onderzoek naar de platwurm… en ons verbaasde met de conclusie dat die wurm qua DNA bijzonder weinig verschilde van  een mens! (99 procent overeenkomst..?).

Sinds die tijd is er heel wat gebeurd, je bent de politiek ingegaan, maar een  wetenschapper blijf je voor mij toch in hart en nieren.
En zo kom ik op het klimaat.
Niemand twijfelt er toch meer aan dat het wat dat betreft eerder vijf over dan vijf voor twaalf is?
En los van wat iedereen gestemd heeft blijkt een meerderheid volgens de statistieken van het CBS zich daar nog steeds zorgen over te maken.

Ik heb maar liefst zeven kleinkinderen.
Hoe ziet het leven er dadelijk voor hen uit?
En voelen wurmen zich in het algemeen hier dan nog thuis op of onder Nederlandse bodem?
Ligt ons vertrouwde Leiden straks in zijn geheel onder water?

En als we worden bestuurd door de PVV en partijen ter rechter zijde van het politieke spectrum zullen alle initiatieven van gewone burgers en bedrijven die druk bezig zijn met de energietransitie, dan het loodje leggen omdat er van overheidswege niets meer wordt geïnvesteerd?

Hoe zit het met artikel 21 van de Grondwet*, zal dat recht op een gezond milieu nog serieus worden genomen als het al zo moeilijk is om de vrijheid van godsdienst en artikel 1 te bewaren onder de regie van premier Wilders?

Misschien is dit je rol niet als verkenner om op de inhoud in te gaan, maar hoe belangrijk zal het zijn om in elk geval gewone grootouders gerust te stellen dat dit land zijn verplichtingen op klimaatgebied ook gewoon zal nakomen!*

*Artikel 1 Grondwet luidt: De zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het milieu.

*Gewoon is een term die wel heel typerend is voor dit land en voor de bestuursstijl van Rutte… doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg….Henk en Ingrid etc
De vraag is of wat Wilders wil nl uit de EU etc wel zo gewoon is.
Wat betreft de geruststelling houd ik me vast aan de opmerking van Ed Nijpels in de Telegraaf van 17-08-2021 dat Ronald Plasterk gelukkig een voorstander is van een ‘goed klimaatbeleid’.

Waarheid als stip aan de horizon

Voorbeeldig leven

Dit laatste stuk is een reactie op het stuk van Luc Meuwese van 6 april j.l waarin hij zich afvraagt of filosofen wellicht een bijdrage kunnen leveren aan het bedenken van een nieuw soort Verlichting. Die vraag plus reacties is vervolgens gepubliceerd op de site van de ISVW.