Vandaag is de eerste dag van de nieuwe regering Netanyahu. Een corrupte premier die er alles aan doet om aan zijn vervolging te ontkomen heeft een regering samengesteld met onder meer een ‘crimineel’ die eerder werd veroordeeld voor het aanzetten tot racisme en het steunen van een terroristische organisatie en notabene minister van veiligheid wordt.
De religieuze kolonist Smotrich die voorstander is van het annexeren van de Westelijke Jordaanoever krijgt de leiding over het nederzettingenbeleid in de Palestijnse gebieden en over het ministerie van Financiën.
Het is zoiets als dat je hier Ridouan Taghi uit de zwaar beveiligde gevangenis haalt en minister van Justitie maakt in een regering met Gideon van Meijeren als premier en een homofobe SGP er..als minister van Binnenlandse Zaken.

We moeten het ergste vrezen.
Jordanië met welk land Israël tot nog toe redelijke betrekkingen had heeft al flink gewaarschuwd voor een confrontatie en het gaat erop lijken dat het land zowel de Amerikaanse joden als die in de Europese diaspora van zich vervreemdt.
De opgeleide elite trekt weg om maar eens één van de side effects te noemen.
Hier te lande heeft het altijd zo positieve Cidi al een kritische houding ingenomen en ik vrees het ergste voor een toenemend antisemitisme als deze regering zijn extreem rechtse opvattingen in de praktijk gaat brengen.

Hoe kon het zover komen?
Op 4 november 1995 doodde de orthodoxe student Yigal Amir de Israëlische minister- president Yitzhak Rabin tijdens een vredesmanifestatie in Tel Aviv. Op de honderden spandoeken toen stond: Vrede, ja. Geweld nee!
De wereld was geschokt maar wat die moord in feite betekende en wat we toen nog niet helder voor ogen hadden is dat het perspectief van de arbeiderspartij: vrede voor land achter de horizon zou verdwijnen en plaats zou gaan maken voor het orthodoxe: (bijbels) recht op land.
Wat deze Yigal Amir heeft bewerkstelligd is : een omslag in waarden in Israël, waarbij de conservatieve orthodoxe en intolerante houding de heersende werd en progressieve mensenrechten eerbiedende Israëli’s het steeds moeilijker kregen en zich moesten gaan verdedigen.
In het stuk in de Groene van 23 november j.l toont de Nederlandse en in Israël wonende journalist Simone Korkus overtuigend aan dat in Israël de journalistiek wordt bedreigd en dat de sfeer ingrijpend is veranderd sinds ze twintig jaar geleden in het gebied verslag deed.

Gemiste kans
En dan te bedenken wat er gebeurd zou zijn als Rabin nog wel in leven was gebleven.
In het buitengewoon verhelderende boek: Yitzak Rabin: Soldier, Leader, Statesman, heeft Itamar Rabinovitch een biografie van Rabin geschreven. Yale University Press 2017.
Wat deze biografie bijzonder maakt is dat hij een insider’s perspectief op Rabin’s  leven geeft. Rabinovitch werd in 1992 door Rabin, die voor de tweede maal premier werd aangewezen als hoofdonderhandelaar met Syrië. Tevens was hij ambassadeur in Washington ten tijde van het premierschap van Rabin.
Er liepen indertijd verschillende onderhandelingen zoals met koning Hussein van Jordanië en met Assad, de vader van de huidige over het teruggeven van de Golanhoogte in ruil voor vrede en erkening van Israël.
Volgens de auteur waren de Oslo akkoorden nodig om vrede te kunnen sluiten met Jordanië. In een you tube uitzending van 10 oktober 2016 stelt hij dat als Rabin niet vermoord was hij waarschijnlijk een deal met Syrië rond had kunnen krijgen. Dat had Syrië zo geopend naar Amerika en Israël en de westerse wereld dat de revolutie en de burgeroorlog niet hadden plaatsgevonden!
Het welhaast Griekse drama dat zich in de loop van Rabin’s leven ontrolde was dat hij de zesjarige oorlog als bevelhebber van het leger won en zo door de bezetting die mogelijk werd Israël uitbreidde. Die bezetting en uitbreiding waren het begin van de nederzettingen die hijzelf in 1970 een kanker noemde.
En die nederzettingen vormden het tehuis van geradicaliseerde gelovigen die land belangrijker vonden dan de staat Israël.
Die brachten uiteindelijk ook zijn moordenaar voort Yigal Amir maar ook  Netanyahu die in 2015 al beweerde dat Israël voor altijd een land zou zijn met het pistool in de achterzak.

De titel van deze blog is voor mij vrij uitzonderlijk.
Ik ben altijd nogal kritisch op wat hier in dit land gebeurt, wat er misgaat en wat politiek en bestuur ervan bakken.
Naar aanleiding van de excuses van Rutte in het Nationaal Archief in Den Haag ten overstaan van de nazaten van het slavernijverleden, waaraan Nederland een niet gering aandeel had, moet me van het hart dat ik opeens zag waarin een klein land groot kan zijn.
Want welk staatshoofd van welk land presteert het om niet alleen excuses uit te spreken voor een beleid waaraan hij en zijn kabinet in elk geval geen enkel aandeel had (dit in tegenstelling tot al die zaken van Toeslagenaffaire tot en met het Groningse debacle), maar ook nog eens uitdrukkelijk zijn eigen persoonlijke groeiproces met het publiek te delen?

Hij was tot het inzicht gekomen na een worsteling in zichzelf.
Dat zie ik Macron, Scholz, maar ook een man als Biden (die onverhoopt en plotseling Afghanistan verliet met alle ellende van dien) nog niet doen.
Om maar niet te spreken  van enge leiders in de wereld die zich vandaag de dag schuldig maken aan het deporteren van mensen en het roven van hun kinderen, zoals Poetin uit Cherson, wat hij wellicht heeft afgekeken van nazi Duitsland die Poolse kinderen roofde om daar gebrainstormde Derde Rijkers van te maken.

Slavernij, het is van alle tijden, ook van onze tijd, waarin op grote schaal misbruik wordt gemaakt van mensen die in armoede leven en/of oorlogen ontvluchten om ze vervolgens uit te buiten en in bizarre omstandigheden te laten verkeren, rechteloos.
Dat waren we ons bewust toen onze voetballers richting Qatar gingen en er werd ook aandacht besteed aan de volstrekte uitbuiting van Nepalese werkers, maar veel consequenties had het niet.
Iedereen hield zich keurig aan de richtlijnen van de FiFa, althans wat het Nederlandse aandeel betreft.

Misschien is het misbruik maken van mensen die zich ‘vrijwillig’ begeven in dergelijke omstandigheden nog iets heel anders dan mensen roven met het pistool in de aanslag om ze vervolgens als vee te vervoeren en voor het dwz ‘ons ‘karretje te spannen.
Maar de achterliggende belangen zijn dezelfde namelijk: de ander als onwaardig behandelen ten behoeve van eigen voordeel.

Vlak voor ik naar de speech van Rutte keek, streamde ik nog een verslag op Human van gesprekken met Dirk de Wachter, die een ernstige vorm van kanker heeft maar niet heeft ingeleverd op zijn wijsheid.
Volgens hem is de beste wraak op een traumatisch bestaan waardigheid*.
Als je kijkt naar de doorwerking van een slavernijverleden maar ook van zoiets als een Holocaust is dat inderdaad een prachtig doel om na te streven.
Want net zoals Joden die de Holocaust overleefd hebben soms stuitten op onbegrip waar het hun kracht en waardigheid betreft juist omdat ze het overleefd hebben (wat je niet doodt maakt een mens sterker, Nietzsche) zo kan ik me voorstellen dat degenen die de slavernij overleefden onbegrip tegenkwamen en mensen die hen alleen als slachtoffer wensten te zien.

De nazaten van de tot slaaf gemaakten hebben naar mijn mening dan ook het recht om serieus te worden genomen in hun ervaringsdeskundigheid ten aanzien van een doorgegeven trauma.
Wat betekent en wat betekende dat voor hen in hun dagelijks leven? En is dat te vergelijken met andere doorgegeven trauma’s?
Over die vraag hoorde ik nergens iets …..terwijl hij me toch heel belangrijk lijkt.

*Zie bv : De zin van het bestaan van Victor Frankl  of De keuze van Edith Eger.

Waarschuwing voor kinderen; geen sprookje (1)

Er was eens een reus
met twee essen
die droomde zich een keizerrijk
waarin hij als SS er
de machtigste was
en stinkend rijk

Geen lieve reus, geen goede
Als je goed keek
zag je op zijn neus
de woorden: God verhoede!

Bruin of zwart of jood
queer, trans, lesbo of homo
hij wenste hen slechts één ding:
de oven in!

Een prins van adellijke bloede
die al jarenlang in zijn slot
op een putsch zat te broeden
samen met zijn companen
van de AfD
en iedereen die geloofde in complotten
deed gezellig mee
met deze dans om de dood
die hen de macht in handen bood

Lieve kinderen
Deze reus heeft het gelukkig niet gered
maar rustig slapen is er niet meer bij
en dat doet jullie papa en mama heel veel pijn!!!

Geen sprookje (2)

Er was eens een rechter in Berlijn
die bleek een wolf in schaapskleren te zijn
ze sprak recht, (maar eigenlijk krom)
in naam van een Grondwet
die ze ‘dom’ weg verfoeide
ze roeide met de riemen
die ze ter beschikking had
evenals de twee maten waarmee ze sprak

Ze zat zelfs in het parlement
als paard van Troje
en wist om de dooie dood wel
dat zij en haar prins het zouden rooien:

Een coupe is wat ze voor ogen stond
geweld a la Trump heeft goud in de mond
was het motto van hen en van Qanon
dood aan Scholz en de zijnen
die met hun linkse elitekliek moesten verdwijnen

Het is hen nog niet gelukt
maar ach dat brengt hen niet van hun stuk
deze keer hadden ze de wind niet mee
Het wachten is op de verkiezingswinst van de AfD!!!!

Alles overdenkend sonnet:

De rede lieve mensen heeft zijn beste tijd gehad
het is weer oppassen geblazen
gedonder in de glazen
er loopt weer een olifant door de glazen kast

Met vuile poten dreunend door de scherven
mèt weet van wat hij aanricht
is hij voor Qanon gezwicht
en weet zich één met algoritmen en de schermen

Hij voelt zich top en in zijn nop
als het bloed opspat aan alle kanten
stoort zich aan God noch gebod

Het is de orgie van Hij die weet van wanten
van Hij die met zijn toxische mannelijkheid geweld paart aan genot
verdwaald in het vagevuur van Dante.

Onwezenlijk, kan niet waar zijn…
Ik denk aan de aanslag op de Twin Towers  van één en twintig jaar geleden, ik denk ook aan het Coronavirus dat ons overviel en waar Rutte eerst nog zo lacherig over deed.
We hebben immers de neiging om iets wat niet past in ons huis- tuin -en keuken beeld van de werkelijkheid, waarin we gewoon ‘ons gangetje’ gaan zoals altijd…..niet als werkelijk aan te nemen.

Het schijnt dat mijn moeder die houding bewust naar haar kinderen toe heeft gebruikt om de werkelijkheid van de kampen te ontkennen en er haar werkelijkheid voor in de plaats te stellen zoals ze die in het vrije Nederland had ervaren. Het is een droom, een hele nare, hield ze mijn zussen in Westerbork en Theresienstadt voor.
Vooral mijn oudste zus vertelde mij bij herhaling hoe een dergelijke houding haar en mijn zus voor een levenslang trauma hadden behoed…

En nu dan in het jaar dat we een eveneens ‘onwezenlijke’ oorlog in de Oekraïne te verwerken kregen de nieuwste loot aan de stam van de nare sprookjesboom:  de weliswaar verijdelde staatsgreep in ons buurland Duitsland.
Terwijl tot voor kort extreem rechts in Duitsland toch een beetje werd afgedaan als niet echt gevaarlijk, blijkt dat nu dus wishful thinking. Het enige dat nog een beetje positief is in het verhaal van dit omvangrijke samenspannende complot tegen de staat is dat de plannen verijdeld zijn.
Maar geen onderschatting is meer op zijn plaats.

Beatrice de Graaf geeft in de Volkskrant van 7 december een heldere uiteenzetting van het gevaar van deze Reichsbürgerbeweging die de huidige democratisch geleide staat niet erkent en zijn vertakkingen heeft in allerlei overheidslichamen, politie, leger en rechterlijke macht. Ze zijn, aldus de Graag verantwoordelijk voor honderden misdrijven waaronder lichamelijk geweld  en geloven dat het huidige kabinet in Duitsland een marionettenregering is van de geallieerden.

Een achterneef van notabene onze prinses Beatrix is aanvoerder van deze beweging en beoogd leider in de nieuw te vormen regering. Zijn naam Prinz Heinrich XIII Reuss en zijn kasteel was plek van samenkomst. Let even op zijn leeftijd: een zeventiger! In een vorig blog heb ik al aangegeven dat onder de zeventigers behoorlijk wat enge types rondlopen.
Deze Prinz is er dus zo één!

Hoe is het mogelijk dat geen eeuw na opkomst en vervolgens ondergang van het nationaal socialisme met zijn Holocaust, zijn Uber- en Untermenschen  een heuse rechts- extremistische (met zijn racisme en antisemitisme) aanslag viel te verwachten?
Beatrice heeft in haar boek Radicale Verlossing een persoonlijkheidstypering gegeven van de daders wier radicalisering verkeerd was afgelopen en ze komt op het begrip miezerig.
Dat doet denken aan Hannah Ahrendt met haar ‘banale kwaad’.
Toch is er nog iets anders aan de hand volgens mij.
De invloed van QAnon, van  de Capitoolbestorming van de Trumpaanhangers tot en met een soort geaccepteerde verheerlijking van stoerheid en ‘geen angst om te choqueren’.
Zo lees ik in Volkskrant Magazine , een stuk van  Berend Jan Bockting over de Argentijns- Franse regisseur Gaspar Noé dat hij daarvoor niet bang is. Hij noemt de voorkeuren van deze regisseur (met nauwelijks verholen bewondering!) die er niet om liegen: van een gestoorde fetisjfotograaf tot een antisemitische propagandaposter.

In zijn interessante analyse van deze tijd: Verschuivingen, noemt  Stefan Hertmans dit ‘toxische mannelijkheid’ (pg 116).
Het is naar mijn idee deze ‘toxische mannelijkheid’ die leiders als Trump bezitten en in het zadel hielp en trachtte te houden en het is deze toxische mannelijkheid die geen kwetsbaarheid  kan toelaten en dus in een tijd van onzekerheid en verschuivingen naar de gekste  en gevaarlijkste machtsmiddelen grijpt.

Ps Het Verzetsmuseum heeft een nieuwe tentoonstelling geopend met oa als thema: een nazi is ook maar een mens…..een nuancering die in het licht van de genoemde verijdelde aanslag wat naïef overkomt.

Waarom zijn we toch zo depressief?

Volgens het Instituut Trimbos heeft ruim een kwart van de volwassen Nederlanders in het afgelopen jaar een psychische aandoening gehad. Dat zijn 3,3 miljoen mensen
12 jaar geleden ging het nog om één of de vijf volwassenen.
Depressie staat bovenaan in de top 5 van psychische èn lichamelijke aandoeningen met de hoogste verzuimkosten.
Nederland zou Nederland niet zijn als het niet(ook) over kosten ging zou ik denken.
In de Volkskrant van 1 december geeft het Instituut er ook een verklaring voor.
Zo is de ongelijkheid gegroeid, de prestatiedruk in het onderwijs is hoger geworden en de eigen verantwoordelijkheid is de afgelopen jaren groter geworden.
Als je niet slaagt in het leven, wordt dat vaker gezien als je eigen schuld, aldus Annemarie Luik van het Instituut.

Ik wil daar graag een vraag achteraan stellen. Hoe komt het dat volgens Trimbos gepensioneerden als enige groep een daling in het voorkomen van een psychische aandoening liet zien?
Immers juist op de leeftijd van 65 plus kun je je leven overzien en weet je dat je de verkeerde afslag hebt genomen, dat je de verkeerde keuzes hebt gemaakt en aangezien een hogere instantie sinds Nietzsche dood is verklaard kun je jezelf daarvan alleen de schuld geven. Ik zou zeggen een extra reden om de brui eraan te geven, de pijp aan Maarten, de stekker eruit te trekken etc… Mooi niet dus, begrijp ik.

De 18 tot 35 jarigen, dat is de groep waar we ons zorgen over moeten maken…
Instagram is dat de boosdoener?
Zembla had deze week een special over Instagram die er niet om loog.
Onder invloed van de ‘perfecte’ influencers krijgt één op de vijf tieners een slechter gevoel over zichzelf.
Vooral het uiterlijk blijkt een trigger en dan vooral voor het vrouwelijk deel.
Gepensioneerden hebben wat dat betreft hun ambities allang opgegeven om van hun lichaam de (door bewonderaars op sociale media) aanbeden tempel te maken en hun borsten, buik of billen te restylen.
Toch heeft Trimbos het niet over tieners maar over 18 plussers….
Corona schijnt ook het verschil niet te hebben gemaakt….

Hier komen we dus niet helemaal uit.
Even wat subjectieve hypotheses.
Zou het kunnen dat naarmate een land rijker is het volk meer van het leven verwacht en dus ook vaker teleurgesteld wordt?
Naarmate het leven maakbaarder wordt, de mens onzekerder over zichzelf wordt en of hij of zij het wel goed doet?
Naarmate de zgn Verdinglichung toeneemt, dat wil zeggen verzakelijking en materialisering en het product (geld) meer telt dan de inzet, de mens behoefte krijgt aan erkenning als mens? Wat misschien juist ook geldt voor de groep die verondersteld wordt volwassen te zijn?

Het ‘gezien’ willen worden is een kenmerk geworden van onze cultuur, letterlijk in de zin van zoveel mogelijk selfies maar ook in de zin van aanzien ( en dat dan ook weer letterlijk en figuurlijk) Triest eigenlijk, best dramatisch.
Wat dat betreft was ik als kind mijn tijd ver vooruit.
Van mij werd verwacht dat ik flink presteerde maar ik voelde me niet gezien.

Er zijn geen vragen binnengekomen helaas, dus moet ik er zelf weer eentje bedenken bv :

Hoe te leven?
Meteen maar even een grote vraag, die al eeuwenoud is…. en veel filosofen heeft bezig gehouden..
Maar ik voeg er meteen aan toe: Hoe te leven in een tijd dat de verantwoordelijkheid voor dat leven uitsluitend bij jezelf ligt. Je kan geen God, ouders  of instantie(s) meer de schuld geven als er iets fout gaat of als je fouten maakt. Enerzijds zijn de eisen van de cultuur waarin je leeft en waaraan je moet voldoen om nog geaccepteerd te worden enorm opgeschroefd en anderzijds noodzaken de beperkingen waar je niet meer om heen kan zoals een  klimaat- en energiecrisis  je om anders te gaan leven.
Op zijn minst zou je je schuldig moeten voelen als je je dankzij bv je geld en middelen niets aantrekt van die beperkingen, de verwarming hoog zet, je uitleeft op koopjes en je een slag in de rondte vliegt naar allerlei bestemmingen waar je hopelijk vergeet dat je eigenlijk ander gedrag zou moeten vertonen!

Hoe te leven?
Een voorbeeld: een geëngageerd kunstenaar wil de aandacht trekken met een smeltende ijsschots van een dubieus verpakkingsmateriaal en vliegt om de ijsschots te promoten naar Australië.
Of nog directer: de halve wereld verzamelt zich in een dictatoriaal land voor een klimaatconferentie, met als enige uitkomst dat rijke landen een Fonds gaan opzetten waaruit arme landen kunnen putten, iets wat ze ook zonder Conferentie hadden kunnen bedenken. Ga je dan als klimaatactivist ook naar dat land vliegen om te protesteren?
En dan heb ik het nog niet over het actuele: voetbal kijken al of niet…. Inmiddels lijkt dat wat afgezwakt, vier miljoen kijkers is niet niks……
Enfin, de morele dilemma’s die een leven in vrijheid met zich meebrengt zijn inherent aan zo’n leven en ik zou niet weten wat ik bv mijn kleinkinderen zou willen meegeven naar aanleiding van die vraag….
Wat heb ik zelf geleerd in die 76 jaar?
Er zijn zoveel dingen om me over te schamen….qua footprint en hoe ik met de natuur en afval omga.
Bv dat ik mijn afval niet naar de stort breng, zoals mijn vriend J altijd wel keurig deed.
Maar J had een auto en ik niet dus… Is J nu een beter mens dan ik omdat hij een auto had èn de verantwoordelijkheid nam om zijn afval naar de stort te brengen?
Als ik naar het vluchtelingenprobleem kijk en de oorlogen en het geweld dat zich in de wereld afspeelt, wat heb ik daaraan gedaan?
Ik heb geen vluchteling in huis opgenomen, wel wat gestort op de giro van Vluchtelingenorganisaties maar was het genoeg?
Wat kon ik doen?
Er zijn zoveel mensen die echt iets doen, maar ze krijgen helaas weinig aandacht. Dat zijn de echte helden van onze samenleving!
Maar om je  je hele leven te schamen voor je footprint…. is dat een manier van leven?
De oude Grieken hadden het over het ‘goede’ leven maar ze bedoelden niet een ‘gelukt’ leven zoals wij dat invullen maar een ethisch goed leven…
Overigens in een tijd dat vrouwen en slaven niet meetelden in die samenleving…. Zo bezien doen wij het hier en nu nog zo slecht niet….

Kortom: hoewel boekenkasten omrollen van antwoorden op de vraag Hoe te leven, weten we het niet…., moeten het ieder voor zich uitzoeken en juist dat is jammer..
Wat we in onze cultuur aan de ander laten zien is òf hoe goed we het doen uiterlijk en innerlijk, het ‘kijkmijeens gedrag’ òf hoe we slachtoffer zijn geworden van deze of gene, van ons lot of van grensoverschrijdend gedrag van een ander.
Soms kom je ook combinaties tegen: de vrouw van 34 die aan vreselijke angststoornissen leidt, daarover een boek heeft geschreven, overal optreedt met succes, een gelukkig huwelijk heeft en fijne kinderen…..Tja……
Maar waar zie je nu mensen en boeken over reële dilemma’s die mensen tegenkomen in hun eigen leven en hoe ze daarmee zijn omgegaan? Of mis ik iets…
Dan hoor ik dat graag!

Ps Toch nog een heel positief voorbeeld: een galeriehouder van 74 jaar die moest stoppen met zijn galerie en net zolang is bezig geweest om alle spullen waarover hij beschikte aan goede doelen weg te schenken en te zorgen dat ze op plekken kwamen waar mensen er blij mee waren, tot hij er bijna bij neerviel. Maar wat tenslotte overbleef was een goed gevoel!
Kijk dat bedoel ik ook.
Gutmensch wordt tegenwoordig heel negatief gebruikt maar in dit geval is het naar mijn idee een eretitel!

Nog even over de vorige blog en het thema zeventigplussers en hun macht en onmacht: Sameh Shouky, de minister van Buitenlandse Zaken van Egypte die de Klimaatconferentie in Sharm-el- Sheikh voorzit, is………. 70 jaar!!

Dit keer ga ik het over ‘De goede vraag’, hebben.
Goede vragen zijn namelijk zeldzaam.
Eigenlijk gaat het in de wetenschap om de goede vragen.
Maar in deze tijd willen we antwoorden, oplossingen en wel nu!!!!!!!
En als je in de wetenschap stelt dat je een goede vraag op het spoor bent kan je financiering van je project wel vergeten.

Gek genoeg lijkt het of we naarmate we sneller oplossingen  willen, van anderen wel te verstaan, bv van bestuurders, politici, de overheid, de vragen alleen maar toenemen en de oplossingen steeds verder uit zicht raken.
Niet zo gek dat in dat niemandsland van hoge verwachtingen en  diepe teleurstellingen complottheorieën welig tieren.
Als de oplossingen niet bij die anderen kan worden gevonden dan maar een vijandbeeld!
Als ze niet voor ons zijn, zijn ze tegen ons, als ze ons niet kunnen helpen, moeten ze maar verdwijnen of voor tribunalen verschijnen!

Dat is interessant genoeg zo anders met God.
Als je in God gelooft (hoe je hem ook noemt) bid je om van alles en nog wat.
Als dat dan niet gebeurt, integendeel het ongeluk en de ellende je pad kruisen, ga je er niet met trekkers op uit om het Godshuis te ontheiligen of in brand te steken, maar schik je je in je lot.
Nog sterker je gaat denken dat je toch misschien iets verkeerds hebt gedaan, dat je dit lot verdiend hebt. Deze kwestie is zo oud als het boek Job en waarschijnlijk nog ouder.

In de blogs die volgen zal ik me bezig houden met ‘de goede vraag’.
Zo’n goede vraag kwam ik laatst tegen in een artikel in ik meen de Volkskrant over het klimaat, maar helaas kon ik het niet meer terugvinden maar het draaide om de kwestie:
Hoe is het eigenlijk mogelijk dat we begin jaren zeventig al op de hoogte waren via de Rapporten van de Club van Rome dat het fout zou gaan met ons klimaat en dat we toch 50 jaar na dato met de misère zitten….

Een begin van een antwoord vond ik bij Sander Schimmelpenninck in College Tour.
Deze jongeman van de leeftijd van mijn kinderen bezit twee miljoen aan vermogen, heeft voor zover ik dat begreep een privéjet en ergert zich onnoemelijk aan mensen die hem hypocriet noemen als hij de toenemende kloof tussen arm en rijk aan de orde stelt, evenals het klimaatprobleem en er ondertussen vrolijk op los vliegt.
In een column in de Volkskrant hekelde hij het oerdomme hypocrisieverwijt van domrechts, waar men liever iemand heeft die kwaadaardig is dan iemand die het goede probeert en daarbij onvermijdelijk inconsequent is…..
Wat voor goede probeerde Sander?
Hij ging voor een bedrijfsuitje een weekend naar Valencia met zijn collega’s.
Is dat het goede? Een weekend vliegen naar Valencia als bedrijfsuitje als je ook naar Vlieland had gekund of de Veluwe? Of gezellig fietsend langs de Vlaamse grens?

Wat doet deze Sander voor goeds? Hij schrijft columns in de Volkskrant waarmee hij aardig wat verdient en verbaast zich als hij voor een lezing of aanwezigheid ‘veel te veel’ geld krijgt.
Ik heb nog nooit veel te veel geld gekregen voor een lezing of een aanwezigheid, maar Sander kennelijk wel steeds. Hij gaf ook ruiterlijk toe dat hij per jaar zo’n 100.000 euro verdient.
Wat hij bepleit is duurdere vliegtickets (die hij makkelijk kan betalen) en meer belasting heffen op vermogen (waar hij geen pijn van ondervindt). Dit alles moet van de overheid komen natuurlijk. Hij zal niet al zijn geld wegschenken en in een tiny house gaan zitten mediteren.

Is dit een antwoord op deze vraag?
Een begin van denk ik. Iedereen, ikzelf niet uitgezonderd vond dat hij of zij maar één leven heeft en dat hij of zij daarvan moet genieten en zijn of haar dromen moet waarmaken en helaas betekende dat niet dat zijn of haar voetafdruk precies gelijk was of werd aan wat deze aarde kon verdragen of wat rechtvaardig was ten opzichte van hen die na hem of haar kwamen.
En voorzover zo’n leven van genietingen misschien immoreel is kun je altijd nog een boek schrijven over hoe nodig het is dat de overheid ingrijpt en iets doet aan de stikstofcrisis. (en daar dik geld mee verdienen)
Het bedrijfsuitje kortom moet leuk zijn en leuk is niet dichtbij maar veraf.
We hebben het in die vijftig jaar ver gezocht ook qua handel en productie. Hoe verder weg hoe beter (en ook goedkoper merkwaardig genoeg).
Dat maakte voor links en rechts niets uit: gevlogen moest er worden . Auto’s moesten worden aangeschaft, hoe mobieler hoe beter.
(Behalve natuurlijk als mensen van ver hetzelfde deden en onze kant op kwamen… Dat was nou ook weer de bedoeling niet.)

Vraag aan de lezer(es): Heeft u, heb je nog een relevante vraag?
Geef m door, graag zelfs!!!!!!!

We leven in een tijd van vergrijzing.
Dat wordt als een probleem gezien. Als je in dit land boven de zestig en zeker de zeventig bent zijn je arbeidsmarktkansen gering tot nul (boven de AOW leeftijd) en wordt je in principe niet echt meer serieus genomen.
In de Coronatijd gingen we en masse om onze ‘ouderen’ heen staan. Kwetsbare ouderen werden ze genoemd.
Overigens deed men dit met een desastreus resultaat in de verzorgings- en verpleegtehuizen. De bemoeizorg was zo groot dat deze ouderen volstrekt geïsoleerd werden en voorzover ze mensen zagen waren deze met dank aan het ministerie van WVC onvoldoende beschermd.

Er zijn weinig beroepen waar je nog langer door mag werken na je 67 ste.
Zo mag bv een rechter nog tot zijn zeventigste zijn beroep uitoefenen.
Mijn eigen vader kon geen afscheid nemen van de advocatuur en zat in zijn monumentale pandje aan het  Haagse Smidswater nog tevergeefs te wachten op cliënten.
Immers hij kon allang de bel niet meer horen.
De oudste huisarts van Nederland is 93 geworden en deed niet aan vakanties (NOS 7 augustus 2017) maar dit is wel een grote uitzondering.
Inmiddels mogen we blij zijn als er nog huisartsen zijn.  Deze komen steeds meer onder druk te staan van een gebrek aan (ondersteunend) personeel en te hoge administratieve lasten.

Depressies
Volgens een onderzoek uit 2020 lijdt 2 tot 3 procent van de ouderen aan een ernstige depressie en 15 tot 20 procent heeft een lichte vorm. (www. zorgvoorbeter.nl) Zie ook Sanne Wassink-Vossen die promoveerde op dit thema.
En toen moest de verwerking van de Corona implicaties en de oorlog in Europa plus inflatie etc nog komen.

Vind je het gek, zou ik bijna zeggen!
Waar komen die depressies vandaan? In het genoemde onderzoek wordt gewezen op vereenzaming maar ik als 76 jarige zou nog een andere weten.
De wereldproblematiek!
En daarbij is de rol van zeventig jarigen op zijn minst opmerkelijk.
Opvallend veel zeventig jarigen elders, bevinden zich in zou ik bijna zeggen ‘het oog van de storm’. Zij maken de dienst uit op dat wereldtoneel, die wellicht bij ons al gezellig hadden zitten bingo-en met hun kompanen in een aanleunwoning op maat.

Gaan we even het rijtje af: Poetin 70 jaar, zijn tegenspeler Biden 79 jaar, zijn stoere voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi die volgens de Republikeinen al aan de hoogste boom had moeten hangen en wier echtgenoot ook 82 ter nauwer nood een vreselijke aanslag heeft overleefd 82 jaar, de God mag het verhoede kandidaat president voor de volgende ronde Trump 76 jaar, de net gekozen Lula van Brazilië die onze regenwouden moet gaan beschermen 77 jaar, president en dictator Daniel Ortega  van Nicaragua 77 en tenslotte de corrupte maar niet meer weg te denken Netanyahu 73 jaar die een ploeg van extreem rechtse en orthodoxe Joden moet gaan leiden.

Ik maak me daar ernstig zorgen om.
Zo’n Trump, Poetin en ook Netanyahu zijn voorzover ik kan nagaan in maar één ding geïnteresseerd en dat is in hun macht.
Als daar in het geval van Poetin en Netanyahu nog sterke vijandbeelden bijkomen en in het geval van Trump waarschijnlijk een vadercomplex moet je het ergste vrezen.
Zeker als de landen waarover ze de macht in handen hebben ook nog eens over een atoomwapenarsenaal beschikken!

Mijn voorstel: een nieuwe wereldorde waar de maximale leeftijd van heersers op 55 wordt gesteld!
Dan heb je Xi Jinping 69 getackeld en nog net Orban 59.
Maar helaas tref je dan niet de heersers zoals Elon Musk die weliswaar geen land bestuurt maar Twitter in handen heeft en daarmee 1,3 miljard accounts. Hij is helaas PAS 51.
En ja dan gaan we toch de mist in met de jonge Kim Jong-Un van 38.

Dus mensen,
Het blijft oppassen geblazen met de macht op welke leeftijd ook!
Ook al zou je natuurlijk zeggen dat zeventig jarigen die de dood toch in het vizier hebben/krijgen wat zouden moeten kunnen relativeren en zich meer bezighouden met hun dierbaren of gewoon het genieten van iedere dag.

Twee blogs geleden verhaalde ik van het proces tegen de staat, aangespannen door de Coöperatie Laatste Wil op 10 oktober j.l
Tien dagen later presteert het Openbaar Ministerie het om bekend te maken dat het  tien leden van de Coöperatie waaronder twee bestuursleden gaat vervolgen vanwege hun deelname aan een criminele organisatie.
Een jij-bak?
Zo van: wat jullie kunnen, kunnen wij ook, lekker puh?

Ik wil het één en ander hier even zakelijk analyseren, want wat is er eigenlijk aan de hand?
Interessant is dat tijdens het proces van de Coöperatie tegen de staat duidelijk werd dat er sprake was van een botsing van belangen en een interpretatieconflict betreffende de implementatie van artikel 8 EVRM. Dat artikel houdt wat betreft de Coöperatie in het zelfbeschikkingsrecht ook om het leven te beëindigen ( op een zo waardig mogelijke manier dus ook met behulp van anderen).
De staat beroept zich op artikel 2 van hetzelfde Verdrag waar de staat verplicht is kwetsbaar leven te beschermen. (zie ook mijn blog van 10 oktober)
De Coöperatie vraagt in feite om  art 294 lid 2 van het Wetboek van Strafrecht niet onverkort te handhaven maar hierbij een gedoogpraktijk te hanteren.

Wat doet het Openbaar ministerie nu, tien dagen nadat het proces is aangespannen?
Het laat de rechter geen tijd om over deze principiële vraag te beslissen maar begint al meteen met het onverkort handhaven van art 294 lid 2 door een vervolgingstraject  op te starten tegen de tien leden van de Coöperatie en vooral de twee bestuursleden die pregnant aanwezig waren bij het proces op 10 oktober.
Niet de Coöperatie zelf wordt als een criminele organisatie beschouwd door het OM maar alleen de zogenaamd samenwerkende tien leden.
Er zal op dit punt nog onderzoek worden verricht door zowel de rechter als de advocaten van de te vervolgen personen , maar deze aangekondigde vervolging riekt nu al naar
belemmering van de procesgang niet door personen maar door de staat althans het Openbaar ministerie dat doorgaat voor onafhankelijk.

Waarom belemmering van de procesgang?
Personen die namens de Coöperatie een proces tegen de staat zijn gestart worden naar mijn mening ernstig belemmerd in deze procesgang omdat ze zich nu vooral op hun verdediging moeten gaan richten, hetgeen extra energie en kosten met zich meebrengt.
Bovendien zijn de fundamentele vragen waarom het gaat geen andere dan in het proces van 10 oktober aan de orde kwamen.
Namelijk: Wat heeft voorrang art 2 EVRM en de uitleg die de staat eraan geeft of artikel 8 EVRM en de uitleg die de Coöperatie eraan geeft?
In dat laatste geval immers vervalt de belangrijkste vervolgingsreden zoals valt op te maken uit de bekendmaking van het Openbaar ministerie: ‘de verdachten maakten het met elkaar mogelijk dat rondom de huiskamerbijeenkomsten ook Middel X werd verstrekt’.
Volgens het OM droegen de tien verdachten hier ieder op hun eigen manier aan bij.

Als immers een gedoogpraktijk door de rechter wordt toegestaan in het kader van artikel 294 lid 2 is de vervolgingsreden veel te vaag en niet meer opportuun.
Bovendien zal de rechter vinden dat het vreemd is dat het OM dan niet de Coöperatie als rechtspersoon tot een criminele organisatie bestempelt immers zodra er huiskamerbijeenkomsten zijn is er kans dat de aanwezigen elkaar tippen hoe aan middel X te komen etc….

In dat laatste geval is deze auteur overigens ook lid van een criminele organisatie en vraagt ze zich in goede gemoede af waarom zij wel als lid van een criminele organisatie wordt bestempeld en de heer Marc van den Oever als voorman van Farmers Defense Force, die met zijn club opzettelijk wegen blokkeert, branden veroorzaakt en een minister en haar kwetsbare kinderen bedreigt, niet?
Wordt het integendeel niet eens tijd dat ook de Coöperatie eens bij premier Rutte aan het ontbijt wordt genood??

20 october 2022

Het is 113 jaar geleden dat je geboren werd in Zwolle als dochter van Maurits Polak en Celina Cohen.
Joodser kan het niet zou je zeggen als je op de namen afgaat.
Maar je ouders waren modern en liberaal en zoals we nu zouden zeggen geassimileerd.
Je vader overleed al jong en je moeder is er zonder hoge opleiding of beroep in geslaagd om haar drie kinderen te laten studeren: rechten, alledrie, twee jongens, één meisje, jij dus.
Je ontmoette mijn vader in Leiden. Hij studeerde ook rechten en ook hij was joods en ook hij was geïntegreerd in de Nederlandse samenleving. Zijn vader zat nog in de Groningse gemeenteraad en publiceerde columns in de Groninger skout, het blad dat toentertijd werd uitgegeven.
Ook hij overleed jong en ook zijn moeder bleef achter met jonge kinderen.
Ze verhuisden naar Middelburg, waar de familie van zijn moeder een textielzaak had.

We slaan even een tijdje over. Jullie trouwden, kregen twee dochters M en J en zagen het grote gevaar niet aankomen.
Jullie waren zelfs nog in 1939 in Amerika geweest en hebt toen geen poging gedaan daar te blijven omdat zoals jullie zelf zeiden ‘het land ons nodig had als er moeilijke tijden aan zouden komen’.
Wat een geloof in dit land, wat een geloof in jullie mede Nederlanders, jullie vrienden ook want jullie hadden toen al veel niet joodse vrienden.

Het liep anders.
Jij kwam met je dochters en verdere familie eerst in Barneveld, toen Westerbork, toen Theresiënstadt terecht. Je man, mijn vader ontsnapte en verkeerde een paar jaar in Amsterdam onder een andere naam.
Uiteindelijk hebben jullie het wonder boven wonder met slechts een klein aantal overgebleven Joden gered en een nieuw leven opgebouwd, waar ik een onderdeel van ben, geboren in 1946.

De oorlog lag achter jullie, er werd niet meer over gesproken, er werd vooruit gekeken.
Hoe moeilijk dat moet zijn geweest, realiseerde ik me pas toen jullie al een tijdje overleden waren.

Misschien is het altijd wel zo dat je als kind ouders pas echt leert te waarderen als ze er niet meer zijn, als je afstand hebt genomen en de pijnlijkheden in de relatie ook zijn verzacht.

Maar in feite leefde je in resttijd.
Dat bleek toen je september 1991 vlak voor je overlijden en je hoorde dat er ‘niets meer aan te doen viel’ tegen me zei dat je eigenlijk 46 jaar daarvoor er al niet meer had mogen zijn.
In jouw ogen waren de besten heengegaan en hadden het niet overleefd.

Nu in 2022, we hebben net twee heftige Coronajaren achter de rug hoewel Corona nog steeds aan de orde van de dag is maar minder heftig blijken we een overtuigd antisemiet in de Tweede Kamer te hebben met een fikse aanhang die er ook nog openlijk voor uitkomt.
Hij heeft het over het kwaad , dat bestaat uit reptielen die zich voordoen als mensen.
Ze vormen een wereldwijd geheim complot  dat alles in zijn greep wil krijgen.
A.s 6 november willen ze met 60 organisaties een Dag van de Verbinding op de Dam organiseren waarbij ze ene David Icke vragen om het woord te voeren.
Deze Icke ziet de Joodse Rothschild ‘s als het centrum van dit wereldwijde reptielencomplot.
Zoals overigens Orban de leider van Hongarije al jaren de Joodse Soros ziet als middelpunt van het kwaad.
Baudet is een vriend van Orban en trouwens ook van Poetin die op dit moment al meer dan een half jaar dood en verderf zaait in de Oekraïne en de Joodse Zelenski tot nazi verklaart.

Lieve moeder,
Hoe gek kan je zijn?
Zagen jullie indertijd dit soort verhalen ook als rijp voor de psychiatrische inrichting of zag je het gevaar ervan in? Had je enig idee dat het tot een ‘verdelging’ van een volk zou kunnen leiden? Zoals je reptielen verdelgt?
In 2010 schreef ik een Open brief aan dominee Mos van de Messiaskerk in Wassenaar, die in zijn preek van 80 minuten  Joden verraders had genoemd die weigeren mens te zijn en met gladde alen werden vergeleken. Hitler had bij zijn uitroeiscenario de bijbel voor ogen aldus Mos. Het kwam allemaal omdat die ‘verdomde’ Joden te beroerd waren geweest hun Goddelijke opdracht serieus te nemen. Je kan dus laag vallen als je te hoog wordt ingeschat.
Maar ik neem aan dat het antisemitisme van Baudet en Icke weer een andere oorsprong heeft. Wellicht gewoon de behoefte Goed en Kwaad weer duidelijk van elkaar te scheiden.
Goed is dan een mens (liefst een witte man) en Kwaad een reptiel oftewel een Jood.

Wat kan ik doen?
Kan ik hier iets tegen doen? Behalve een blog schrijven dat helaas weinig mensen lezen.
Negeren? Demonstreren?
Jullie zijn al zolang niet meer van deze wereld.
En misschien moet daar het antwoord worden gevonden.
Er zijn 56.000 sterrenstelsels en dan zijn wij hier op deze aarde op zo’n klein bolletje en dan kunnen we nog niet eens de handen ineen slaan maar wordt een vernietigend oorlog een operatie genoemd en een ophitsende antisemitische betoging een Dag van de Verbinding.
Ik ben nu 76 , mijn oma, jouw moeder zat op die leeftijd in een concentratiekamp.
Ik ben vrij, maar bang, erg bang voor wat komen gaat.